Olympische podcast
NOS Sport

Hockeyster De Goede hervond zich in Zuid-Afrika na 'huilen op de slachtbank'

In een serie van dertig persoonlijke gesprekken met olympische sporters tellen we met de NOS Olympische podcast af naar Tokio 2021. Henry Schut en Jeroen Stekelenburg gaan op bezoek bij sporters die zich opmaken voor de Olympische Spelen van volgend jaar. In een persoonlijk gesprek wordt ingegaan op het leven als atleet en de voorbereiding op het mondiale evenement.

De gasten zijn de crème de la crème van de Nederlandse topsport, en in de meeste gevallen ook medaillekandidaat in Tokio. Deze week gaat Jeroen Stekelenburg in gesprek met Eva de Goede, de beste hockeyster van de wereld en aanvoerster van de Nederlandse ploeg.

Ze praat over verantwoordelijkheid nemen en over haar eerste Spelen, maar ook over haar sabbatical in Zuid-Afrika. Ze nam die pauze om haar gesloopte lichaam na de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro rust te geven.

Direct goud

Twaalf jaar na haar olympische debuut in 2008 kan De Goede dat magische gevoel van haar eerste Spelen nog steeds oproepen. Ze won in Peking meteen goud met Oranje.

Eva de Goede in actie namens Oranje

"De oudere speelsters lieten ons daar de Spelen ervaren en namen de verantwoordelijkheid. Lidewij Welten en ik hadden spierpijn van het gamen in de gamehal van het olympisch dorp. En toen moesten we nog trainen. We zeiden tegen elkaar: dit kunnen we echt aan niemand vertellen."

De Goede is inmiddels zelf uitgegroeid tot een van die oudere speelsters van Oranje. Ze is momenteel aanvoerster van de ploeg. En maakte zelf ook de mindere kanten van een sportcarrière mee.

Haar lichaam was door jaren van topsport helemaal gesloopt. Ze was in voorbereiding op de Spelen van Rio de Janeiro, maar haar lijf was eigenlijk op.

Eva de Goede (l) en Jeroen Stekelenburg (r)

"Ik heb bij de artsen van het Nederlands team huilend op de behandelbank gelegen. Het deed zoveel pijn. Moet ik weer die slachtbank op, zo dacht ik echt. Teamarts Conny van Bentum zei: 'Het is nu nog zes, zeven maanden tot de Spelen, je gaat het jezelf nooit vergeven als je niet gaat'."

"Ik dacht: oké, maar daarna heb ik echt rust nodig. Als ik dat doe, kan ik dit volhouden. Was het ideaal? Nee. Was het leuk? Nee. Ik zat niet goed in mijn vel, voelde me echt niet goed. Maar ben ik blij dat ik het gedaan heb? Ja. Zou ik het nu weer doen? Ja."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl