'Krikke of stikken': de burgermoeder voor wie de geschiedenis zich herhaalde
Tweeënhalf jaar was Pauline Krikke (58) burgemeester van Den Haag. In die korte tijd brokkelde het vertrouwen in haar steeds verder af. Bij haar ambtenaren, maar ook steeds meer in de gemeenteraad. Drie kwesties binnen één week luidden uiteindelijk haar vertrek in.
Wie zijn oor te luisteren legt in die gemeenteraad komt tot de conclusie dat VVD'er Krikke, als zij vandaag niet de eer aan zichzelf had gehouden, komende donderdagavond naar huis was gestuurd. Dan zou de raad debatteren over de harde conclusies in het rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid over het uit de hand gelopen Scheveningse vreugdevuur.
"Ondanks haar betrokkenheid en inzet voor onze stad is er te veel fout gegaan bij de afgelopen jaarwisseling om nu nog voldoende gezag te hebben", reageerde bijvoorbeeld Arjen Kapteijns van GroenLinks vandaag op Krikke's "moedige, maar onvermijdbare besluit". En ook D66 sprak van een "begrijpelijke keuze gezien het kritische rapport dat er lag".
Twee crisissituaties op één dag
Al eerder waren er twijfels gerezen over het vermogen van de geboren Friezin om in crisissituaties het hoofd koel te houden en de juiste beslissingen te nemen. Vorige week dinsdag waren er zelfs twee crisissituaties op één dag. Eerst was er de doorzoeking van de werkkamers en de woningen van beide wethouders van de Groep de Mos.
Al langer was er veel discussie in de Haagse politiek over Richard de Mos: sloeg diens 'ombudsmanpolitiek' niet om in vriendjespolitiek? Nu kwam de dringende vraag op tafel: wat had het college onder leiding van Krikke nou werkelijk gedaan om de risico's van integriteitsschendingen te voorkomen?
Maar ook de boerendemonstratie op dezelfde dag verliep bepaald niet vlekkeloos. De burgemeester wilde eerst maar een handjevol tractors op het Malieveld, sprak toen met de organisatoren af dat het er maximaal 75 mochten worden, maar dat werden er uiteindelijk honderden. De boeren reden gewoon door de afzettingen.
Het overkomt haar allemaal. Ze staat erbij en kijkt ernaar.
Oud-wethouder Joris Wijsmuller van de Stadspartij zei vorige week al een duidelijke parallel te zien tussen de verschillende kwesties die Krikke nu de kop kosten. "Het overkomt haar allemaal. Ze staat erbij en kijkt ernaar. Terwijl zij als burgemeester juist de hoeder van de integriteit en de bewaker van de openbare orde en veiligheid hoort te zijn."
Maar ook verschillende ambtenaren konden moeilijk met de burgemeester door een deur. De meesten erkennen dat Krikke uitstekend voor de dag komt in het contact met gewone burgers; de rol van burgermoeder vervult zij met verve. Maar Krikke heeft volgens hen ook een andere kant: die van een bestuurder die snel uit haar slof schiet als zij onder vuur komt of anderszins stress ervaart. Dan is het 'Krikke of stikken', zoals al tijdens haar twaalf jaar als burgemeester van Arnhem over haar werd gezegd.
Hond mee naar werk
Krikke's eerste beslissing die de wenkbrauwen deed fronsen, was nog een redelijk onschuldige: omdat zij graag haar hond wilde meenemen naar haar werk, werd het hondenverbod in het complete stadhuis opgeheven. Serieuzer was de verstoorde werkrelatie met haar afdeling Kabinet en Protocol, die onder meer de bezoeken van de burgemeester in de stad regelt. Die relatie was uiteindelijk zo slecht. dat er recent een bemiddelingstraject werd gestart.
Verschillende ambtenaren op deze en andere afdelingen namen de afgelopen tijd ontslag of gingen elders in het gemeentelijke apparaat aan de slag. Ook dat was een herhaling van de situatie in Arnhem. Bij het Scheepvaartmuseum, waar zij tussendoor directeur was, had zij binnen twee jaar ruzie met het complete managementteam.
Verschillende bellers bij de regionale zender Omroep West beklemtoonden vanavond dat zij Krikke hadden leren kennen als een hartelijke vrouw met een grote interesse voor anderen. Ook lokale politici noemden haar opstappen een persoonlijke drama.
Maar uiteindelijk was een stad met de omvang van Den Haag waarschijnlijk net een maatje te groot voor haar, was het oordeel van Pieter Grinwis van de ChristenUnie/SGP. "Dat is pijnlijk, maar denk ik wel eerlijk." Het is een oordeel dat door velen in het Haagse 'IJspaleis", de bijnaam van het stadhuis, wordt gedeeld.
Bekijk in de onderstaande video de afscheidsboodschap van Pauline Krikke:
