Van Dijk werd van 'anonieme jeugdspeler' een 'rolmodel dat deze prijs verdient'

• Sjors Beukeboom

  redacteur Sport

Voor het eerst sinds 1992 kan een Nederlandse voetballer gekroond worden tot Wereldvoetballer van het Jaar. Destijds was die eer weggelegd voor AC Milan-aanvaller Marco van Basten, vanavond moet Liverpool-verdediger Virgil van Dijk afrekenen met twee grootheden: Lionel Messi en Cristiano Ronaldo.

Tot een jaar of twee geleden zou je voor gek worden verklaard als je had voorspeld dat Van Dijk kans zou maken op deze prestigieuze eretitel. Pas in de winter van 2018 verruilde de geboren Brabander Southampton voor topclub Liverpool. Sindsdien is het snel gegaan.

Tien jaar geleden was zijn oud-trainer bij Willem II, Robby Hendriks, blij dat Van Dijk ternauwernood nog een kans kreeg bij FC Groningen. De verdediger blonk volgens Hendriks namelijk niet uit in de jeugdelftallen van Willem II. Van Dijk, die met zijn club Liverpool dit jaar zowel de Champions League als de Europese Supercup won, doorliep "grotendeels anoniem de jeugd van de Tilburgse ploeg".

"De allure waarmee Van Dijk vandaag de dag speelt, had hij vroeger niet", vertelt Hendriks. "Hij was niet de grootste, sterkste of beste speler van het elftal. Hij was ook niet degene met het meeste zelfvertrouwen. Hij was gewoon een van de verdedigers."

Trainingen bij Willem II combineerde Van Dijk met zijn vmbo-opleiding aan het Midden-Brabant College (nu Campus 013). Volgens Rob van den Brand, zijn voormalig docent Nederlands, blonk de Champions League-winnaar op school ook niet uit.

"Hij was eigenlijk net zoals de andere leerlingen die dankzij Stichting Topsportopleiding Tilburg trainingen en school beter konden combineren", zegt Van den Brand. "Ze maakten bijvoorbeeld hun huiswerk regelmatig niet."

"Dat was bij Van Dijk niet omdat hij er met de pet naar gooide. Het was omdat hij zich op zijn voetbalcarrière wilde focussen en al op vroege leeftijd wist wat daarvoor nodig was", aldus de docent.

Slapen in de les

De leraar Nederlands betrapte Van Dijk er tijdens een van zijn lessen op dat hij half in slaap was gevallen. "Na afloop vroeg ik hem waardoor dat kwam. Van Dijk zei dat hij heel moe was door de lange dagen die hij maakte. Ik heb hem toen gevraagd een logboek van zijn week bij te houden."

"Toen ik dat een week later onder ogen kreeg, snapte ik waarom hij in slaap was gevallen en kwam ik erachter dat het een zeer gedreven jongen was. De dagen die hij draaide op dertienjarige leeftijd waren ongelooflijk", aldus de leraar Nederlands.

Zijn mentor Guus van der Steen op de opleiding noemt Virgil een echte puber, die helaas de school niet heeft afgemaakt omdat voetbal nummer één was.

Na een jaar bleek het combineren van school en topsport in Tilburg te veel van het goede en wisselde Van Dijk van school. Van den Brand kwam hem drie jaar later weer eens tegen bij het Willem II-stadion. "Ik schrok me rot toen ik hem zag. Hij had zijn groeispurt gehad en ineens stond daar een beer van een vent."

Volgens jeugdtrainer Hendriks groeide Van Dijk in korte tijd niet alleen fysiek, ook mentaal werd Van Dijk in die periode sterker. "Er stond in het Onder 19-elftal echt een kerel die had geleerd om professioneel met zijn vak bezig te zijn."

Empathisch vermogen

Maar Van Dijk wist in eerste instantie niet wat hij met zijn grote, sterke lichaam aan moest. "Hij was niet meer zo wendbaar en het oogde stroef. Toen hij naar FC Groningen ging, dacht ik: gelukkig krijgt hij nog een kans. Bij Willem II had hij die misschien niet gekregen", aldus Hendriks.

Bij FC Groningen ontwikkelde hij zich tot een van de belangrijkste spelers van het elftal. "Op doorzettingsvermogen en dankzij zijn empathisch vermogen", zegt oud-coördinator van de topsportopleiding in Tilburg, Frank Leenders.

"Die empathie bleek wel toen hij als enige Oranjespeler zijn jasje in de catacomben aan een meisje gaf dat het koud had. Ik dacht: dit is typisch Virgil."

Rolmodel

Volgens Leenders is dat inlevingsvermogen wat Van Dijk tot de absolute top gebracht heeft. "Hij heeft zijn persoonlijkheid enorm ontwikkeld."

"Hij is een rolmodel geworden, voor teamgenoten en voor jonge sporters. Daarom zou het winnen van de titel Wereldvoetballer van het Jaar terecht zijn."