Zussen van Corendonoprichter: 'Hij telde elke dag al zijn centjes'
Het leven van Atilay Uslu klinkt een beetje als de 'American Dream', maar dan de Turks-Nederlandse versie daarvan. Maandag kwam hij in het nieuws door de overname van de touroperator van zijn bedrijf Corendon door de Zweedse investeerder Triton.
Uslu werd geboren in een Turkse provinciestad en kwam als kind naar Nederland waar hij elektrotechniek studeerde. Hij belandde bij de PTT en had al snel door dat je daar niet rijk van werd. Dus nam hij, grotendeels met de bruidsschat van zijn toenmalige vrouw, de shoarmazaak van zijn oom over.
Dat was het begin van een carrière als ondernemer, die maandag dus werd bekroond met de overname. Daarmee krijgt Corendon vanaf nu ook toegang tot de Spaanse en Griekse markten, waar het nu nog niet op vliegt. Een bedrijf dat hij, benadrukt hij in het radioprogramma Nieuws en Co, helemaal zelf heeft opgebouwd. "Van het callcenter, tot de reisleiding, de luchthavens, de airlines."
Centjes tellen
"Achteraf verbaast het me niks," vertelt zus Meral Uslu, prijswinnend documentairemaakster. "Als kind zat hij elke avond al zijn centjes te tellen, elke avond. En hij hing de hele tijd boven zijn atlas. Wist van alle landen het jaarinkomen en de hoofdstad uit zijn hoofd." Bovendien kon het ook bijna niet anders gezien het gezin waar Uslu uit komt. Vader Uslu was ook ondernemer. Hij had een pension en een koffiehuis, een ontmoetingsplaats voor Turkse Nederlanders.
Meral Uslu: "Atilay is misschien wel groter geworden dan mijn vader, maar mijn vader was een eerstegeneratie Turk. Gezien zijn positie had hij het ook al heel ver geschopt. Met hulp van mijn moeder, zij was dan wel analfabeet maar deed wel de boekhouding. En we hebben allemaal hun voorbeeld gevolgd."
Geen van de Uslu-kinderen werkt voor een baas. En zijn zus ziet meer overeenkomsten. "Ik ben met mijn films dan wel de creatiefste, maar Atilay is ook creatief, hij weet heel goed hoe hij kan inspelen op de markt en bedenkt altijd alles. Ik noem hem altijd de Dirk van de Broek van de reiswereld. Ook al zijn de winstmarges klein, als je er heel veel hebt, wordt het vanzelf meer."
Zoveel meer dat Uslu tegenwoordig in allerlei lijstjes opduikt. Hij staat in de Quote top 1000 en in de versie met alleen Nederlanders die elders zijn geboren staat hij samen met medeoprichter Yildiray Karaer op nummer 5. Daarnaast werd hij in 2015 gekozen tot de meest invloedrijke Turkse Nederlander. 'Hij is een rolmodel, niet alleen voor de biculturele samenleving maar ook voor veel Nederlanders', stond in het juryrapport.
Meer vrouwelijke werknemers dan mannelijke
Volgens zijn zus Meral heeft hij daar niks mee en ziet hij zichzelf niet zo, iets wat hij zelf ook in diverse interviews bevestigt. Zo is hij ook in zijn bedrijf niet bezig met quota voor vrouwen of diversiteit. En toch, zegt zijn zus, is zijn bedrijf heel erg gemengd. Iets waar de Opzij hem in 2017 voor prees met een 8- op de feministische meetlat van het blad.
Corendon heeft meer vrouwelijke werknemers dan mannelijke. "Niemand wordt voorgetrokken," legt Uslu uit in het blad. "Maar ook niemand wordt uitgesloten, waardoor we een zeer gemixt managementteam hebben. Wie het meest geschikt is voor de job, moet het doen. Als je open staat, komt het met die diversiteit vanzelf goed."
Wel hekelt Uslu in meerdere interviews het beleid van andere grote bedrijven. "In Nederland heerst een hele sterke ons-kent-ons-scene, daar val ik buiten. Stel dat iemand baas wordt van een groot museum of CEO van een grote onderneming. Dan kijkt zo'n persoon niet breed om zich heen naar nieuwe medewerkers. In de regel neemt zo'n man na zijn aantreden zijn eigen team mee," zegt hij in Opzij.
Samenwerken met je broer
"Ja dat is bij ons echt anders, ik kom zelf uit de universitaire wereld en heb in musea gewerkt, daar is amper diversiteit. En dan kijk ik nu naar hoe het bij ons is en dan zie ik gewoon dat meer dan de helft gemixt is", zegt Gunay Uslu. De jongere zus van Atilay en Meral Uslu. Ze heeft haar broer geholpen bij het opzetten van Corendon en is tegenwoordig verantwoordelijk voor het ontwikkelen van hotels, het deel dat niet wordt overgenomen.
Samenwerken met je grote broer is meestal heel geestig, zegt Gunay. "We kennen elkaars kwaliteiten. Hij is goed met cijfertjes en ik verbaal. Atilay komt soms niet goed uit zijn woorden. Mijn moeder moest eens op school komen. Volgens de meester sprak hij niet goed Nederlands, omdat hij thuis alleen Turks sprak, maar hij sprak ook helemaal geen Turks!" Samen zijn ze volgens Gunay 'twee cowboys'.
Hij blijft soms die treiterende broer, die tijdens een professionele meeting een opmerking maakt over een pukkel
Gunay: "Soms zijn we ook wel ADHD hoor met zijn tweeën, dat leidt tot nieuwe ideeën, maar kan voor de partners wel overweldigend zijn." Hij voelt nooit als haar 'baas', wel vaak als haar grote broer. "Atilay kan soms tijdens een professionele meeting een opmerking maken over een pukkel op mijn gezicht. Dan is hij toch een beetje die treiterende grote broer."
Maar meestal is het alleen maar heel leuk samen, benadrukt Gunay. En was het heel bijzonder om vandaag samen de overname van hun 'kindje' bekend te maken. "We zijn toch migrantenkinderen, die onszelf altijd moeten bewijzen. En dan is vandaag wel echt een bijzondere dag. Alles wat we hebben grootgebracht wordt nu gekocht. Dat betekent dat we gewaardeerd worden. Dat is heel mooi, maar het is ook dubbel. In het Turks zeggen we: Als de bruid huilt, dan zeggen de vader en moeder: blijf dan. Maar de bruid zegt dan: ik huil, maar ik ga toch."
Atilay Uslu over de overname:
