Saamhorigheid wint van haat in Christchurch: 'Vreselijk als je niets kunt doen'

"We besteden zo min mogelijk aandacht aan degene die dit heeft gedaan." Dat zegt de Nederlandse Norma Kloosterman een dag na de aanslagen in twee moskeeën in de Nieuw-Zeelandse stad Christchurch. Het is vooral verdriet en het gevoel van saamhorigheid dat overheerst. "Haat met haat maakt weinig uit. Daar zijn de meeste kiwi's het wel over eens."

Het is vandaag druk en stil tegelijk op straat, schetst Kloosterman die al bijna vijftien jaar in Christchurch woont. Veel mensen praten met elkaar en delen hun verdriet. Ieder op zijn of haar eigen manier. "Je gaat door allerlei emoties", vertelt ze. "Toen ik in de auto zat om boodschappen te doen, heb ik zitten vloeken. En vanochtend had ik een huilbui. Dat luchtte eigenlijk wel lekker op."

Veel mensen willen iets doen. En overal in de stad zijn initiatieven om in actie te komen. "Het is vreselijk als dit soort dingen gebeuren en je niets kunt doen", zegt de Nieuw-Zeelandse Sarah Ioannou. Bij de fish and chips-winkel van haar tante houdt ze een inzamelingsactie van halalvoedsel, om de families van slachtoffers en andere betrokkenen waar mogelijk een beetje te ontzien.

Er werd massaal gehoor gegeven aan de oproep van Sarah Ioannou:

"Toen ik gisteravond wist dat het kon, maakte ik een evenement op Facebook aan", vertelt ze. "Ik deelde het en gelukkig deelden mijn vrienden het ook. En nu zijn er al 3000 mensen die ons vandaag geholpen hebben." Sarah wordt emotioneel als ze zegt hoeveel liefde er is in Christchurch. "Het is ongelofelijk."

Een van de vrijwilligers is Christine Korako. Ze hoefde niet lang na te denken om mee te gaan helpen toen ze over de actie van Sarah hoorde. "Mensen kunnen hier voedsel en andere spullen brengen die de getroffen gezinnen op dit moment nodig hebben. En de aanloop was vandaag enorm. De hele dag."

Het ingezamelde voedsel gaat onder meer naar ziekenhuizen en andere plekken waar families bij hun geliefden zijn. Op die manier hoeven ze ook niet nog eens bezig te zijn met bijvoorbeeld het regelen van eten.

Ook de Nederlandse Marijke van der Hel draagt haar steentje bij door een curry van kidneybonen langs te brengen. "Mijn partner zag de oproep op Facebook staan", zegt ze. "En ik wilde heel graag naar buiten. Ik wilde de stad zien en zien wat er hier gebeurt. Wat er leeft en of er überhaupt mensen waren."

Vanwege het advies om binnen te blijven, zat Marijke sinds gisterenmiddag in huis. Een zeer onwerkelijke dag, zegt ze. "Niet voor te stellen dat zoiets in Christchurch of in Nieuw-Zeeland kan gebeuren. Dat is onvoorstelbaar." Ze ziet Christchurch als een groot dorp van aan elkaar geplakte gemeenschappen.

Hoe is dit mogelijk?

Een dag na de terreuraanslagen toont Christchurch veerkracht. Honderden mensen verzamelen zich bij de verschillende wegafzettingen in de stad, ziet correspondent Michel Maas. "Iedereen is ondersteboven van wat er is gebeurd." Spontaan verschijnen overal bloemenzeeën en herdenkingsplekken. "Het is allemaal heel ingetogen, heel stilletjes."

Op veel plekken zijn spontane herdenkingen en worden bloemen gelegd:

"Tegen zo'n idioot met een machinegeweer kun je niets doen", concludeert Norma Kloosterman tot slot. "Dus je moet door met z'n allen." Zij merkt vooral dat verdriet overheerst. "We proberen vriendelijk en krachtig te zijn om hieruit te komen. Dus ook hier in de media is zoveel mogelijk aandacht voor de slachtoffers en de mensen hier in de stad."