Pakketbezorgers reageren op klachten: 'Er is te weinig geduld en respect'

• Sjors Beukeboom

  redacteur Online

Pakketbezorgers die te hard rijden en hun bus op de stoep of op het fietspad zetten: Veilig Verkeer Nederland stelt dat de verkeersveiligheid in wijken onder druk staat door de toenemende pakjesgekte. Op onze Facebookpagina reageren veel mensen die het beeld herkennen. Hoe zien de pakketbezorgers de kritiek? We leggen vijf ergernissen voor aan de bezorgers Marjan Fledderus en Salam George.

'Pakketbezorgers parkeren op onmogelijke plekken, zoals op de stoep of half op de weg'

"Dat probleem herken ik", zegt Fledderus, pakketbezorger voor PostNL in Hoogeveen. "Maar meestal kunnen wij niet anders. Vaak zijn er geen laad- of losplekken en worden wij door ander verkeer gedwongen op plekken te staan waar wij ook zelf liever niet staan."

Ook Salam George, die rijdt in Nieuwegein, parkeert zijn bus weleens ergens waar dat eigenlijk niet mag. "Omdat het niet anders kan", zegt hij. "Ik heb soms hele zware zakken hondenvoer die ik echt niet honderden meters kan sjouwen. Ik sta dan met mijn bestelbus eventjes in de weg voor het verkeer, maar gelukkig ben ik ook heel snel weer weg."

'Pakketbezorgers rijden te hard door de bebouwde kom'

"Misschien rijd ik af en toe 40 kilometer per uur in een 30 kilometer-zone", erkent Fledderus. "Maar echt alleen op wegen waar dat kan. Ik rijd veel vaker stapvoets dan te hard, vanwege alle drempels. Wij hebben niet de rechten van een ambulance of een politieauto, ook al zou ik dat persoonlijk wel willen."

"Geduld en respect is voldoende", vindt George. Hij zegt dat ook pakketbezorgers boetes krijgen als ze te hard rijden. "En die betaalt mijn werkgever niet. Half op de stoep parkeren of met de gordel los rijden ziet de politie voor ons meestal wel door de vingers, maar te hard rijden niet."

'Pakketbezorgers zitten op hun telefoon of navigatiesysteem tijdens het rijden'

"Ook daarvoor geldt dat we die boetes zelf moeten betalen", zegt Salam George. "Ik rijd altijd dezelfde route, dus ik weet precies waar ik heen moet. Daarvoor hoef ik niet op mijn mobiel te kijken, maar ik geef eerlijk toe dat ik af en toe met mijn handterminal bezig ben tijdens het rijden. Om te kijken wat het volgende adres is. Dat is gevaarlijk en is niet goed."

Ook Fledderus kent haar route. Zij raadt alle pakketbezorgers aan om een carkit te kopen, waarmee je handsfree kunt bellen. "Zo bel ik geregeld een uur met mijn man, die ook pakketbezorger is. Dat mag gewoon en daarnaast heb ik mijn handen aan het stuur en mijn hoofd bij het verkeer."

'Pakketbezorgers houden zich niet aan de verkeersregels en eisen voorrang op'

Verkeersveiligheid is voor pakketbezorgers ontzettend belangrijk, zegt bezorger George daarover. "Mensen bestellen steeds vaker en steeds meer en dat merk ik ook aan mijn werkdruk van de afgelopen twee jaar. Wij willen dat iedereen op tijd zijn pakketje krijgt en daarvoor moeten we soms even het verkeer hinderen."

Fledderus sluit zich daarbij aan. "Pakketbezorgers werken ontzettend hard en ik bezorg alle pakjes nog steeds met een glimlach. Maar ik vraag Nederlanders om een beetje meer geduld en respect."

George vindt ook dat de rol van pakketbezorgers onderschat wordt. "Wij leveren leuke, maar ook goede dingen. Niet alleen nieuwe spulletjes, maar ook medicijnen. Wij helpen mensen en bezorgen ook aan mensen die met een rollator of rolstoel maar moeilijk naar de winkel kunnen. Wij hebben een grotere rol in de maatschappij dan de consument soms denkt."

'De bezorger is al weg voordat ik de deur open heb kunnen doen'

Ook hierover wordt op sociale media geregeld geklaagd, al gaat die niet over bezorgers in het verkeer. Toch willen 'onze' bezorgers er wel wat over zeggen. "Iemand in loondienst heeft per dag 120 adressen", zegt Marjan Fledderus. "Dat zijn zo'n twintig stops per uur en drie minuten per klant. Andere bezorgers hebben meer stops per uur, en dus minder tijd. Sommige bezorgers hebben 300 adressen per dag (zzp'ers, red.), die hebben nog minder tijd om te wachten. En bedenk ook dat we soms flats in moeten."

De klachten worden ook wel eens overdreven, vindt ze. "Het gebeurt mij ook wel eens, maar dan heb ik al drie keer aangebeld en op het raam geklopt. Als ik dan het briefkaartje heb geschreven en dat in de bus wil doen, doen ze ineens de deur open."

George zegt enkele minuten te hebben voor ieder adres op zijn route en bij geen gehoor bij buren aan te bellen. "Omdat ik zo veel adressen per dag langs moet, heb ik minder tijd om lang te blijven", zegt hij ook.

Oplossingen?

Hoe kan het anders, vroegen we George en Fledderus ook. Jaarlijks worden er meer dan 400 miljoen pakketten besteld, en dat aantal zal alleen maar verder toenemen. Met ook meer bestelbussen en bezorgers tot gevolg.

Extra afhaalpunten zouden een oplossing kunnen bieden, denkt George. "Alle pakketjes naar een paar adressen", zo pleit hij. "Dat kunnen centrale plekken, zoals de supermarkten zijn, of een bewoner in de buurt die alle pakketjes ontvangt waarna alle buren ze tegen een klein bedrag kunnen ophalen."

Dat laatste bestaat op sommige plekken al. Ook als het aan Fledderus ligt, gaan we dat vaker zien. "Aan bestellingen en bezorging komt geen einde."