Herboren De Jong trekt stiekem lange neus naar criticasters

De zelfverzekerde manier waarop hij afgelopen woensdag scoorde op Wembley was illustratief. Luuk de Jong maakte een ingestudeerde loopactie en kopte als een granaat de bal in het doel. Voor even de koning op het heilige gras.

PSV ging uiteindelijk strijdend ten onder tegen Tottenham Hotspur, maar de slidings en kopballen van de ploeterende De Jong (een spits!) beklijven. Net als zijn bemoedigende schouderklopje bij Jorrit Hendrix na afloop, bij wie het huilen nader stond dan het lachen. De Jong toonde zich een ware aanvoerder.

Serieuze flirts, maar toen kwam Van Bommel

Het scheelde heel weinig of De Jong had de deur in Eindhoven achter zich dichtgetrokken. Na serieuze flirts met het Franse Girondins Bordeaux (een grootaandeelhouder van de club hield de transfer tegen) en Club América (De Jong stuurde zelfs zijn vader op verkenningstocht naar Mexico) koos hij deze zomer echter voor een nieuw contract bij PSV.

De reden voor zijn ommezwaai? Mark van Bommel. "Hij zei aan het begin van het seizoen direct dat ik moest blijven en dat hij mij weer aanvoerder wilde maken. Hij gaf me veel vertrouwen. Dat heeft heel veel invloed gehad op mijn keuze", bekende De Jong.

De keuze voor PSV heeft uitstekend uitgepakt. De Jong logenstraft dit jaar zijn criticasters met negen treffers na elf eredivisieduels en drie goals in de Champions League. Hij zit daarmee op het schema van het eredivisieseizoen 2015/2016 toen hij op 26 doelpunten uitkwam.

Hij bewijst het ongelijk van de mensen die het na twee magere jaren niet meer in hem zagen zitten. Lange neus? "Haha, wel een beetje..."

De Jong gaat zaterdag met PSV op bezoek bij De Graafschap. Onder de vertrokken Phillip Cocu ("ik had een goede band met hem, maar misschien was dit wel goed") speelde PSV soms merkwaardige wedstrijden in Doetinchem, zoals de gedenkwaardige 3-6 in oktober 2015.

"De scrimmage van de eeuw", kijkt De Jong vol verbazing naar een fragment van de wedstrijd. De aanvaller heeft sowieso een speciale band met de club uit Doetinchem, de plek waar zijn roots als voetballer en mens liggen.

7 november 2008

Afgelopen week (7 november 2018) was het precies tien jaar geleden dat De Jong bij De Graafschap zijn officiële debuut als profvoetballer maakte. Een slungel met lang haar en rugnummer 13 kwam in het veld, maar scoorde niet.

De Jong ontwikkelde in de Achterhoek zijn vechtersmentaliteit. "Toen gaf ik al alles op het veld, net als dat nu nog steeds doe. In die zin is er niet veel veranderd", denkt hij terug aan die tijd.

Hij vergeet z'n roots bovendien niet. "Bij De Graafschap zie ik waarschijnlijk weer veel mensen met wie ik in de klas heb gezeten of met wie ik in de jeugd heb gevoetbald. Dat is altijd leuk."

Van de ontbijttafel naar de kleedkamer

Hij zal vermoedelijk met weemoed terugdenken aan het dagelijkse loopje van zijn ouderlijk huis, door een stukje bos, naar stadion De Vijverberg, dat bijna letterlijk in de achtertuin van zijn ouders ligt. Op slechts een meter of tweehonderd. Zo van de ontbijttafel naar de kleedkamer.

Nu, tien jaar na zijn debuut, is er weinig veranderd in Doetinchem. De Vijverberg staat er nog, De Graafschap is in de eredivisie nog steeds een degradatiekandidaat en de vechtersmentaliteit zit nog steeds in de clubcultuur.

En De Jong? Hij is nog steeds de spits die het van zijn harde werken moet hebben en die instelling heeft hem in zijn loopbaan veel gebracht, tot en met een doelpunt op Wembley aan toe.