De Inter-jaren van Wim Jonk: onrust en oproer, maar wel een UEFA Cup

Wie van aanvallend voetbal houdt, heeft niet veel te zoeken bij Internazionale. De club uit Milaan waar het beruchte catenaccio in de jaren zestig tot wasdom kwam, is vanavond de tegenstander van PSV in de Champions League.

Hoe diep het resultaatvoetbal in de vezels van de Italiaanse club zit, ondervond ook Wim Jonk, die in de jaren negentig voor zowel Internazionale als PSV uitkwam.

De Volendammer werd in 1993 samen met Dennis Bergkamp voor de mooie som van 40 miljard lire (21 miljoen euro) van Ajax naar Milaan gehaald, met de belofte dat er zou worden afgezien van de traditionele, verdedigende speelstijl. Maar het liep - ondanks het winnen van de UEFA Cup - heel anders.

'Een mooi leermoment'

In Amsterdam had de beroemde tandem - assist Jonk, goal Bergkamp - veel succes gebracht. Dat wilde Internazionale ook. "De bedoeling was om aanvallend te gaan voetballen, maar in de praktijk kwam het daar niet van", kijkt Jonk terug op zijn tijd in Milaan.

"Het is een mooi leermoment geweest. Het is een andere manier van voetbal benaderen, veel zakelijker en defensiever."

Jonk zou het - net als Bergkamp - twee seizoenen uithouden bij Internazionale. In het eerste seizoen, 1993/1994, zat trainer Osvaldo Bagnoli, liefhebber van defensief voetbal, hem dwars.

"Toen het contact met Inter werd gelegd, in oktober of november, leek het erop dat de trainer eruit zou vliegen. Maar later werden de resultaten ineens beter en draaide Inter een goede serie. Toen werd besloten de trainer alsnog te handhaven."

"Dennis is er pas op het laatst bijgekomen. Hij had de keuze uit veel clubs en besloot op het laatste moment om niet naar Juventus, maar naar Inter te gaan."

En zo was de Nederlandse tandem weer bijeen, in een team met klinkende namen als Gianluca Pagliuca, Giuseppe Bergomi, Nicola Berti en Rubén Sosa.

Van Basten, Gullit en Rijkaard

Maar een feest werd het niet. Internazionale kende in de Serie A een rampzalig seizoen en eindigde op de dertiende plaats, slechts één punt boven de degradatiestreep.

"Er was geen stabiliteit, er was een trainerswissel, er was heel veel onrust. En heel veel druk op Bergkamp en mij. We werden vergeleken met Van Basten, Gullit en Rijkaard bij AC Milan", vertelt Jonk.

Met name Bergkamp, de man die de doelpunten moest maken maar in twee seizoenen Serie A slechts tot tien goals kwam, was de gebeten hond. "Dennis rendeert het beste in een offensief systeem. En wij speelden met twee spitsen, dat was voor hem een grote aanpassing. Hij werd afgerekend op het aantal doelpunten."

Bovendien was de samenwerking met de andere spits, de Uruguayaan Rubén Sosa, buitengewoon stroef. "Een hele goede voetballer, maar wel een individualist die vooral met zichzelf bezig was", aldus Jonk.

"En dan werden we ook nog eens extra beoordeeld als buitenlander. Toen was er nog het systeem dat er maximaal drie buitenlanders in het veld mochten staan."

Tegengehouden en bekogeld

De Italiaanse pers lustte de matig presterende Bergkamp rauw. De krant La Repubblica doopte zijn voetbalrubriek L'asino della settimana (de ezel van de week) op enig moment zelfs om tot Bergkamp della settimana.

En ook de fans lieten zich niet onbetuigd. "Het is een geweldige club met een ontzettend trouwe aanhang. Maar ook hard. Er kwam veel negativisme rond de club", aldus Jonk.

"De supporters kwamen in het geweer. Op een gegeven moment werden we tegengehouden en kwamen we ons trainingscomplex niet meer op. We werden bekogeld door de eigen fans. Dat is de hartstocht bij die supporters. Het zijn emotionele Italianen, zowel in positieve als negatieve zin."

Onder coach Gianpiero Marini, die trainer Bagnoli halverwege het dramatische eerste seizoen verving, veranderde er weinig. Toch scheen tussen alle donkere wolken boven San Siro één lichtpuntje: de UEFA Cup. Want hoe slecht het in de Serie A ook ging, er was wel Europees succes.

"De competitie was voor Inter veel belangrijker. Zo wordt het daar nu nog steeds beleefd. Daardoor was er in Europa veel minder druk", vertelt Jonk. "Daar konden we heel onbevangen spelen en dat uitte zich in goede resultaten."

Jonk à la Bergkamp

Aan de hand van het Nederlandse duo haalde Internazionale de finale. Van de 22 Europese treffers werden er 13 door Bergkamp en Jonk gemaakt. En in de finale tegen Austria Salzburg, toen nog over twee wedstrijden, was Jonk ook nog eens heel belangrijk. Na een 1-0 zege in Oostenrijk werd het ook in Milaan 1-0 door een prachtig stiftje van Jonk à la Bergkamp.

"De spanning was enorm. Want we draaiden heel slecht en de UEFA Cup moest het seizoen redden. Dat merkte je aan alles. We hadden mooie wedstrijden gespeeld tegen Borussia Dortmund en een titanenstrijd tegen Cagliari. Die hele reeks in Europa was mijn hoogtepunt bij Inter. En het scoren in de finale was natuurlijk de slagroom op de taart."

Met het Europese succes op zak en weer een nieuwe trainer op de bank, Ottavio Bianchi, begonnen de Nederlanders met frisse moed aan hun tweede seizoen in het blauw-zwart. "In de voorbereiding ging het met de nieuwe coach heel goed. We speelden met druk naar voren en dat kwam ons spel ten goede", vertelt Jonk.

"Maar de eerste thuiswedstrijd tegen AS Roma ging meteen ongelukkig met 1-0 verloren, door een eigen doelpunt ook nog. Toen zat meteen de druk er weer op en werden er aanpassingen gedaan. En toen werd het weer zo'n seizoen."

"Er waren wedstrijden bij dat ik na afloop dacht: ik heb eigenlijk niet zoveel gedaan. Maar ja, het gaat om het resultaat. Dat is heilig. Als de wedstrijden niet om aan te zien zijn, maar er wordt wel gewonnen, zijn de fans tevreden. Zo ben ik het op een gegeven moment ook maar gaan benaderen."

'Moet ik nog een jaar?'

Na twee moeizame seizoenen in Milaan vonden Bergkamp en Jonk het mooi geweest. Bergkamp werd verkocht aan Arsenal, waarbij Inter-voorzitter Massimo Moratti naar verluidt zei dat Arsenal blij zou mogen zijn als de Nederlander tien keer zou scoren. Uiteindelijk kwam Bergkamp tot meer dan honderd goals in Londense dienst.

Jonk koos in 1995 voor een terugkeer naar Nederland en tekende bij PSV. "Op een gegeven moment dacht ik: moet ik nog een jaar? Ik wilde toch vooruit denken, dus koos ik voor het sportieve gedeelte en niet voor het geld."

"Bij PSV heb ik een mooie tijd gehad bij een prachtige club. Met Dick Advocaat als trainer en een mooie, sterke groep om op te bouwen. We konden het Ajax, toen de beste van Europa, moeilijk maken en werden in 1997 kampioen."

'PSV krijgt mogelijkheden tegen Inter'

Maar hoe moet het vanavond met PSV tegen Inter? "Het huidige Inter oogt niet verfijnd of heel creatief", aldus Jonk. "Maar wel heel degelijk en heel Italiaans. Tegen Tottenham Hotspur wonnen ze met wat geluk, maar dat dwingen ze wel af. PSV moet daar heel bedacht op zijn."

"PSV zal niet zoveel ruimte krijgen als bijvoorbeeld tegen Ajax. Er zullen twee, drie momenten komen waarop ze moeten toeslaan. Die mogelijkheden komen er, daar heb ik alle vertrouwen in. Maar Inter heeft natuurlijk wel jongens als Icardi, Candreva en Perisic, die levensgevaarlijk kunnen zijn."