Letschert: 'Fit genoeg voor eredivisie, niet voor Serie A'

Timo Letschert is waarschijnlijk voor altijd die jongen met twee zware blessures in Italië. Het heeft hem veranderd. Als voetballer en als mens. En dus is het lastig om in een gesprek met de robuuste verdediger het b-woord niet te laten vallen.

Zijn fysieke gesteldheid speelt namelijk nog altijd een grote rol bij de speler van FC Utrecht, die vanmiddag (14.30 uur) aantreedt tegen zijn oude club FC Groningen.

Ik zit hier tegenover de Man of the Match van de met 2-0 gewonnen bekerwedstrijd tegen MVV. Gefeliciteerd!

Letschert: "Haha, dankjewel. Dat is eigenlijk een slecht teken, hè. Het zegt veel over die wedstrijd. Aanvallend gezien was het niet heel goed, verdedigend gezien was het stabiel en hebben we weinig weggeven."

Doet zo'n uitverkiezing tegen MVV je wat?

"Het is altijd leuk. In mijn geval vooral omdat ik op mijn oude niveau probeer terug te komen na mijn blessures."

Gaat het een beetje zoals verwacht?

"Nee, ik had meer punten verwacht. Zoals iedereen. Maar we hebben nog tijd om een inhaalslag..."

Ik bedoel: gaat het met jou fysiek zoals je had verwacht? Je hebt zware blessures gehad aan knie en schouder.

"Het is... Het is... Kijk, ik zit midden in een proces. De absolute fitheid die ik had, heb ik nog niet bereikt. Ik probeer dingen sterker te maken, maar moet ondertussen ook goed herstellen."

"Daarin zoek ik continu de juiste balans. Maar ik kan niet zeggen dat ik helemaal ben waar ik had willen zijn."

Als je het uitdrukt in procenten, op welk percentage zit je dan?

"Hmm... Ik denk op 75 procent."

Dat is best weinig toch?

"Ja, nou, ja. We doen allemaal testjes en daaruit blijkt dat ik nog niet top ben."

En toch ben je basisspeler in de eredivisie. Dat zegt dan veel over het niveau hier...

"Dat is een belangrijk onderdeel geweest van mijn keuze voor Utrecht. Sassuolo en ik wisten hoe ik ervoor stond. Ik acht mezelf op dit moment fit genoeg voor de eredivisie, niet voor de Serie A. Maar dat vind ik ook logisch."

"Er gaan heel andere bedragen om in Italië. Mensen vergissen zich nog weleens in het hoge niveau daar."

Ben je gelukkiger nu je weer voetbalt en belangrijk bent?

"Ik merk wel dat ik blij ben dat ik me na een wedstrijd weer kan focussen op de volgende. Tijdens mijn revalidatie was ik zo lang weg van het teamproces. Het voelt goed om daar nu weer onderdeel van te zijn.

"Door mijn tijd in Italië ben ik ook veel meer bezig met de coaching van het team. In Italië kom je er niet mee weg als je je mond houdt."

Zijn ze thuis ook weer blijer met je?

"Dat moet je aan mijn vrouw vragen, haha. Ik denk het misschien wel. Tijdens mijn blessures was ik niet de leukste jongen."

"Kijk: als je blij bent op je werk, werkt dat ook door thuis. Dat weet ik wel zeker eigenlijk."

Vandaag speel je met Utrecht tegen FC Groningen, je oude club. Het is lekker rustig in het hoge noorden, hè?

"Het is daar nog erger dan hier. Ook na de bekeruitschakeling was het onrustig, begreep ik. En dan nog die keeper die in de trein allerlei streken uithaalt. Het wordt een beladen duel voor zowel Groningen als Utrecht."

Wat voor gevoel roept Groningen eigenlijk bij je op? Je bent er begonnen, maar je bent ook op een nare manier weggegaan.

"Ik heb er met plezier gevoetbald. Alleen kon ik het niet goed vinden met Erwin van de Looi. Dat kwam vooral omdat ik zelf lastig was."

"Maar het is een mooie club, met een mooi stadion en in een leuke stad. Zonde dat het er zo onrustig is. Ook als je ziet hoe leeg het stadion is. Ik vind het pijnlijk om te zien. Maar daar kan ik zondag geen rekening mee houden."

Hoe erg was die botsing met Van de Looi? Werd er bijna geknokt op de training?

"Nou, ik zou een trainer nooit op zijn bek slaan, maar ik was gewoon heel lastig. Dat kwam omdat ik zo gedreven en ambitieus was. Ik was 19 jaar en ik kon het niet opbrengen om geduld te hebben. Toen heb ik mijn contract maar ingeleverd."

Tot slot: hoe is je contact met Sassuolo?

"Ik heb een contactpersoon die mijn wedstrijden kijkt, overlegt met de staf hier en mijn fysiek ook in de gaten houdt."

Belt hij je dan op?

"Ik kan hem bellen, hij kan mij bellen. Het is niet heel spannend, hoor. Hij geeft feedback, maar meestal weet ik zelf ook wel of ik goed of slecht heb gespeeld."

Ze laten je in ieder geval niet verpieteren?

"Nee. Althans, ik heb het gevoel van niet. Maar ik wil niet te ver vooruitkijken. Dat heb ik de afgelopen jaren wel geleerd."

"Ik focus me van dag tot dag op mezelf, mijn lijf en mijn prestaties. Wat er dan gebeurt, zien we dan wel weer."