Letschert trekt conclusie uit Italiaanse rampjaren: mentaal zit het goed

"Of ik beter ben geworden de laatste twee jaar? Op dit moment ben ik niet beter dan toen ik kwam." Het is de bittere conclusie van Timo Letschert. Met Sassuolo speelt hij zondagavond in het laatste competitieduel van dit seizoen tegen AS Roma. Zijn eerste basisplaats in meer dan acht maanden lonkt. Daarmee hoopt hij twee jaar vol blessureleed af te sluiten.

Voor een miljoenenbedrag verkaste Letschert in de zomer van 2016 van FC Utrecht naar Sassuolo, op dat moment net als zesde in de Serie A geëindigd. Een club met een steenrijke eigenaar met ambitieuze plannen. De carrière van Letschert zat op dat moment ook in de lift. Toenmalig bondscoach Danny Blind haalde hem bij de selectie van het Nederlands elftal.

De stap naar een grote competitie leek een juiste. En als je ergens als verdediger veel kunt leren, dan is dat natuurlijk wel in Italië. "Er wordt hier zoveel aandacht aan verdedigen besteed", vertelt Letschert aan de telefoon. "Ik heb mazzel gehad dat ik bij Utrecht Erik ten Hag als trainer had. Die was ook al gespecialiseerd per linie, maar hier gaat er nog een schepje bovenop."

Verdedigen op z'n Italiaans

"Wanneer je uit Nederland komt en na een week al meteen een wedstrijd zou spelen voor Sassuolo, klopt er niets van. De manier van verdedigen ben je gewoon niet gewend", zegt Letschert.

Samenwerken als linie en een goede organisatie neerzetten, daar gaat het om bij de trainingen. Letschert geeft een voorbeeld: "Als de bal bij de linksback is, dan is het een ongeschreven regel dat alleen de rechter centrale verdediger of de rechtsback praat. Want zij hebben het beste overzicht vanaf die kant. En andersom. In Nederland denk je daar niet aan, maar hier wordt het van je geëist. Als je dan niet coacht, krijg je op je donder van de trainer."

Buiten het veld merkte Letschert ook dat hij niet meer in Nederland woont. "Als je bijvoorbeeld gaat tanken, moet je bijna overal met cash geld betalen. Maar ik had dat in het begin niet op zak en ben wel een aantal keer in paniek geraakt. Dan moest ik tanken, maar kon ik nergens terecht met mijn pinpas. Dan reed en reed ik maar, terwijl de teller aangaf dat ik nog maar een paar kilometer kon rijden."

Pechvogel

Zijn eerste seizoen liep mede door een schouderblessure niet zoals verwacht. Sassuolo sloot de competitie af op een tiende plaats. Het tweede seizoen werd helemaal overschaduwd door pech. Begin oktober scheurde de voetballer uit Purmerend zijn kruisband af tegen Lazio. Net toen hij zijn basisplaats te pakken had. Pas vorig weekend maakte hij zijn rentree tegen Internazionale.

"Tijdens de revalidatie is het echt je verstand op nul zetten en gaan. In het begin heb je alleen maar pijn en kun je niets. Dan kijk je naar je been en zie je dat het een rietje is geworden, zo dun en slap. Uit mijn hamstring hebben ze twee stukken geknipt. Die hebben ze opgerold en in mijn knie gezet. Die is nu goed, maar mijn hamstring is nog wat zwakker. Maar daar heb ik de zomer voor om dat nog helemaal op te trainen."

De twee lange blessures in korte tijd lieten de robuuste verdediger denken: is het pure pech of zit hier meer achter? De medische staf van Sassuolo stelde hem gerust: de blessures staan op zichzelf en kunnen iedereen overkomen.

Ook Kevin Strootman kan erover meepraten. De middenvelder van AS Roma en Oranje stond lange periodes buitenspel met kruisband- en knieproblemen. "We zitten bij hetzelfde management. Hij heeft gezegd dat ik hem altijd kon bellen. Ik vond dat fijn om te horen, maar ik heb het niet gedaan. Ik moest het zelf ondergaan."

Plannen in de voetballerij

Mentaal zit het wel goed bij Letschert, maar fysiek en voetballend hebben de twee seizoenen bij Sassuolo nog niet gebracht wat hij had gehoopt. Het leert hem dat je in de voetballerij nooit kunt plannen. "Ik kan niet zeggen dat ik deze twee jaar beter ben geworden. Maar ik ben wel bewuster van hoe ik moet verdedigen. Daarmee kan ik veel verder komen. En ik heb bevestiging gekregen dat ik ondanks tegenslagen nog dezelfde ambitieuze mentaliteit heb."

"Toen ik kwam, was mijn idee om hier twee, drie jaar te spelen, naam te maken en dan kijken of ik een stap kan maken. Maar ja, je weet het nooit. Zelfs al zou ik twee jaar de pannen van het dak hebben gespeeld. Je kunt een einddoel hebben, maar hoe je daar komt is niet te plannen."

De oud-speler van FC Groningen, Roda JC en FC Utrecht heeft hoe dan ook het gevoel dat Sassuolo niet zijn eindstation zal zijn. Ook Oranje blijft een doel. Al is hij daar nu totaal niet mee bezig. Eerst maar eens topfit raken en een goed seizoen draaien in Italië.

"Het plan van de club met mij is nog altijd heel positief. Mijn contract loopt nog twee jaar door en ik voel veel vertrouwen. Alles valt of staat met hoe ik terugkom. Als ik een voorbereiding draai zonder problemen, dan kan ik dertig duels spelen. Maar als mijn lichaam protesteert, is het een ander verhaal."