Angst in Den Dolder na dood Anne Faber is weg, maar dat ging niet vanzelf

• 

  Mattijs van de Wiel

  verslaggever

De schok was groot, in Den Dolder, toen Michael P. werd opgepakt. De man die vandaag terechtstaat voor de verkrachting en de dood van Anne Faber, bleek vrij rond te hebben gelopen in het dorp en in de omringende bossen.

"De kliniek is hier al meer dan honderd jaar en het dorp is daar nauw mee verweven", vertelt Jan Scherphuis, oprichter van de belangenorganisatie van bewoners. "Maar nu ging de bevolking zich realiseren wat voor patiënten hier de laatste jaren in behandeling zijn."

In het dorp ging het nergens anders over, vertellen winkeliers van het winkelcentrumpje naast het station. De ronde bank voor de deur van de bakker was altijd een hangplek voor cliënten van de instellingen, die op vijf minuten lopen in het bos liggen. Winkelend publiek liep daar opeens met een grote boog omheen. Maar het gaat nu veel beter, zegt de verkoopster in de bakkerij: "De angst is weg."

Heel veel praten

Dat is niet vanzelf gegaan. De kliniek en de gemeente hebben van alles uit de kast gehaald om bewoners hun gevoel van veiligheid weer terug te laten krijgen. Het toezicht werd aangescherpt, onder meer door politie-inzet. En er is heel veel gepraat over de situatie rondom de kliniek.

Erik van den Berg doet beide: toezicht houden en praten. Als buurtcoach in dienst van de kliniek is hij het eerste aanspreekpunt voor zowel cliënten van de instelling als voor bewoners van Den Dolder. Hij en zijn collega's zijn altijd bereikbaar en sinds de zaak rond Anne Faber zijn ze vaker aanwezig.

"Toen het net gebeurd was, werden we met allerlei bijvoeglijke namen aangesproken", vertelt hij. Hij kreeg de schuld voor wat er gebeurd was. "We zijn toen het gesprek aangegaan, je moet uitleggen hoe het systeem werkt. We hebben echt ons stinkende best gedaan om de zaak te normaliseren, door bij heel veel mensen thuis te langs te gaan om te praten."

Er is gepraat en er zijn ook maatregelen genomen. Zo is het nieuwe bospad tussen de kliniek en de dorpskern versneld aangelegd, met om de paar meter een lantaarnpaal. Het pad moet de loop door de woonwijk verminderen.

Ook op het station is er iets nieuws. In de voormalige wachtkamer op het perron is vorige week een koffiebar geopend. De gemeente wilde dat graag. "Zodat er een oogje op het station wordt gehouden, voor meer levendigheid en controle", zegt de barista.

Belofte

Toch kan ook de buurtcoach één belangrijke zorg van bewoners niet wegnemen. Hij kan namelijk niet beloven dat er geen andere cliënten rondlopen die eenzelfde gevaar vormen als Michael P. De achtergrond van cliënten kent hij meestal niet, hij weet alleen wat ze hem zelf vertellen.

Jan Scherphuis van de bewonersorganisatie heeft wel een toezegging gekregen dat er voorlopig niet meer zulke patiënten in Den Dolder worden geplaatst. Maar, zegt hij, "ze zullen wel érgens geplaatst moeten worden".

Daarom zal hij vandaag en morgen de rechtszaak tegen Michael P. met veel aandacht volgen. "Het gaat ook over de preventie voor de toekomst. Hoe gaan we in de toekomst met dit soort situaties om? Is dit systeem hanteerbaar en draaglijk voor de bevolking?"