De visbrug van Girona kleurt geel voor Catalaanse onafhankelijkheid
Geel werd de kleur van het protest, de oude visbrug van Girona is een zee van lintjes geworden. Gele plastic linten, gele stroken papier, linten van stof of simpelweg gemaakt van repen vuilniszak. Ze steken scherp af tegen het rode metaal van de ijzeren brug. De stad eert zo hun gevangen leiders van de onafhankelijkheidsbeweging.
Morgen zijn er in Catalonië verkiezingen. Correspondent Rop Zoutberg sprak op de oude visbrug in Girona een van de mensen die de lintjes ophangen:
De gevangen leiders zijn de twee voormalige ministers uit de afgezette regering van Carles Puigdemont, en twee voormannen van de Catalaanse burgerbeweging. De vier werden vastgezet na het chaotisch verlopen referendum van oktober, dat ertoe leidde dat het parlement eenzijdig de republiek uitriep. De Spaanse regering en justitie grepen daarna hard in.
"Ik kom hier iedere dag", zegt een vrouw met een rode gewatteerde jas. Ze heeft een gekochte gele sjaal in een tasje bij zich. "Een protestsjaal", zegt ze. "De helft van de Catalaanse regering zit in de gevangenis. Ik heb al tientallen meters aan lintjes op de bruggen van de stad gehangen. Morgenochtend sta ik om zes uur op, en dan hang ik deze brug verder vol. Ik ga door tot ik erbij neerval."
Puigdemont, wiens familie uit Girona komt, liet het zover niet komen en vluchtte eind oktober met vier andere afgezette ministers naar Brussel. "Puigdemont voelt als mijn zoon. Hij is mijn vriend, mijn buurman, mijn metgezel", zegt de vrouw die iedere dag de lintjes op de bruggen vastmaakt. Ze wijst achter haar rug, aan de overkant van de visbrug." Die arme man woonde hierachter. Iedere dag liep hij hierover de brug om zijn krantje te kopen. We kennen hem allemaal."
Zijn het luchtkastelen?
De afgezette regiopresident was maar kort bestuurder van heel Catalonië. Veel langer was hij gemeenteraadslid en tot 2011 zelfs burgemeester van Girona. De nu 54-jarige Puigdemont maakte onmiskenbaar indruk. Niemand wil op de Pont de les Peixateries Velles, de oude visbrug, een onvertogen woord over Puigdemont horen.
Zijn partijgenoot Pilar Calvo gelooft niet dat de afscheidingsbeweging luchtkastelen verkoopt door ook na deze verkiezingen verder te gaan met de plannen voor een eigen land. "Als het allemaal zo nep was, waarom is de Spaanse regering dan zo tevreden over het ingrijpen in Catalonië", zegt Calvo, "waarom slaan ze zichzelf zo op de borst door te roepen dat ze de separatistische partijen een kopje kleiner maakten?"
Er is volgens Calvo geen andere optie dan dat voor- en tegenstanders van onafhankelijkheid na de verkiezingen met elkaar om de tafel gaan. "Madrid zal echt de uitslag moeten respecteren. Ook als de Catalaanse onafhankelijkheidspartijen donderdag opnieuw winnen."
Geen film van good guys en bad guys
Maar het is de vraag of dat gaat gebeuren. Veel peilingen voorspellen dat de separatistische partijen de meerderheid niet meer halen en hun plannen voor een eigen land voorlopig moeten parkeren. Misschien is het maar beter ook, zegt een wat oudere man die over de brug wandelt. "De mensen die de afscheiding wilden, hadden een droom die weinig met de realiteit te maken had."
Twee gele linten drijven op het water van de rivier Onyar onder de bijna tweehonderd jaar oude brug. "De wereld waarin we leven is te lastig om maar even te beslissen dat je je gaat afscheiden", gaat de man verder. "Daarvoor is de bevolking van Catalonië te gemengd en ontbrak het werkelijk aan steun. Dit is geen film van good guys en bad guys, maar je moet erkennen dat Puigdemont maar de helft van de Catalanen achter zijn afscheidingsplannen kreeg."
'Door tot het einde'
Niet ver van de brug speelt een groep meiden volksmuziek bij een plein waar Carles Puigdemont jarenlang met dochtertjes overheen slenterde. Stalletjes hebben vrolijke lampjes, het is al bijna kerst. Maar eerst maakt Girona zich op voor morgen, als de meest bewogen verkiezingen in jaren worden gehouden."
Het maakt de vrouw die overal de gele linten ophangt niet uit of uiteindelijk de pro-Spanje partijen de stemming winnen, zegt ze. Ze kijkt me doordringend aan. Het maakt niets uit. "Het maakt ons niet uit dat er mensen zijn die die lintjes weghalen. Het maakt ons niet uit dat ze onze mensen gevangen zetten. We gaan gewoon door tot het einde."
