Onderwijzers geloven niet meer in politieke beloftes
Leraren in het basisonderwijs hebben geen vertrouwen meer in demissionair staatssecretaris Dekker (VVD). Volgens de onderwijzers neemt hij hun problemen niet serieus en pakt hij die niet echt aan, onder meer omdat hij denkt het lerarentekort op te lossen door oud-leraren te verleiden om weer voor de klas te gaan staan.
De NOS sprak met twee oud-leerkrachten die dat vooralsnog niet van plan zijn.
Susanne Tomasovic (20 jaar voor de klas)
"Ik vind werken met kinderen geweldig. Maar de irritatie over het systeem waarin ik dat moest doen, liep steeds verder op. Je wordt als leerkracht compleet vastgezet. Je moet de kinderen steeds meer pushen, doelen halen. Er was continu druk. Ook omdat de ouders steeds mondiger werden. En dan waren er nog die hervormingen die steeds maar op het onderwijs worden afgevuurd. Ik had steeds meer het gevoel dat ik tekortschoot."
Daarom is Tomasovic juli vorig jaar iets anders gaan doen. "Ik ben echt 180 graden geswitcht. Ik werk nu als online marketeer. En ik heb er geen moment spijt gehad. Ik kreeg de eerste drie weken al meer erkenning dan ik al die jaren daarvoor had gehad."
"Het was bij mij gewoon even klaar in het onderwijs, de rek was eruit. Veel collega's reageerden: dat zouden wij ook wel willen, als wij die kans zouden hebben! Maar zo'n kans, die schep je zelf. Ik merk dat veel collega's het gevoel hebben dat zij niets anders kunnen. Maar dat is complete onzin."
Is Tomasovic gevoelig voor het dringende verzoek van Dekker? "Misschien ooit wel als hij zou ophouden om het ene te zeggen - vrijheid geven aan de beroepsgroep - maar het tegenovergestelde te doen. Dat systeem van voortdurende controle zou overboord moeten. Durf te vertrouwen op de vakkennis van je mensen!"
"Als ik bijvoorbeeld vaststelde dat een kind dyslectisch was, dan moest ik twee jaar aan scores overleggen, hoewel dat ook moet van de verzekering. Maar als zo'n leerling dan een keer bij de CITO beter scoorde, dan werd mijn inschatting ter discussie gesteld. Terwijl ik dag in, dag uit met zo'n leerling werk!"
Barbara Raadsen (16 jaar voor de klas)
In haar tijd in het onderwijs werden de klassen alsmaar groter en de 'extra handen' in de klas werden minder. Ook nam het aantal zorgleerlingen toe, zonder dat daar ondersteuning of geld voor kwam. De werkdruk liep op en door de nieuwe cao zou ze meer moeten werken voor hetzelfde salaris. Ze besloot daarom het onderwijs te verlaten.
Nu werkt ze voor een uitgever van lesmateriaal. "Ik mis de klas en het mooie vak, dat wel. Maar als ik dan denk aan een groep van 27 leerlingen die ik in mijn eentje allemaal maatwerk moet geven, dan word ik daar treurig van."
Raadsen is niet te verleiden om weer voor de klas te komen. "Ja, als alles verandert en ik echt tijd heb om pedagogische kennis toe te passen in het leerproces. Maar ik geloof niet meer in de politieke beloftes."
