'Nu mensen elkaar kennen, gaan ze door het vuur voor hun buren'

Een jaar geleden stond Dasja Abresch in Steenbergen voor een zaal met 400 man. Haar toespraak, waarin ze haar steun uitsprak voor een eventueel azc in haar woonplaats, werd meerdere malen onderbroken door gejoel uit de zaal. Ze werd uitgemaakt voor van alles en nog wat. "Benamingen waar ik me niet 1, 2, 3 in herken, maar ja zo gaat dat dan."

Dasja Abresch kijkt terug op een moeilijk jaar. "Mijn vrienden en familie waren ook echt niet blij met me, maar ik moest daar gewoon spreken. Anders zou het me in de weg gaan staan."

Na haar toespraak kreeg ze veel over zich heen, er waren een aantal nare incidenten. Een steen door de ruit. Ze werd op straat uitgescholden of er werd naar haar gespuugd. "Ja daar lachte ik dan maar om, vervelend voor die mensen dat ze zich niet kunnen uiten, dacht ik dan." De laatste scheldpartij is inmiddels twee maanden geleden. Ze heeft de mensen die haar aanvielen nog wel eens benaderd voor een gesprek maar dat is er nooit van gekomen.

Natuurlijk heeft ze er af en toe nog een slechte dag van. Maar ze zou het zo weer doen, voor die zaal gaan staan. Abresch kijkt het liefst naar de positieve momenten. Die zijn er namelijk veel meer dan de negatieve. Alle steunbetuigingen die ze kreeg vanuit het hele land. Maar ook de mensen uit Steenbergen die vertelden hoe knap ze het vonden dat Dasja daar ging staan voor die zaal, omdat zij dat zelf niet durfden.

Ze kreeg ook landelijke bekendheid toen haar toespraak werd gekozen als speech van het jaar door het Radio 1-programma De Taalstaat. Een leuke opsteker, vindt ze zelf.

Het azc is er uiteindelijk niet gekomen in Steenbergen. Zeer teleurstellend, vindt Abresch. Ze gelooft dat als het anders was gelopen, als er meteen was gekeken naar kleinschalige opvang op een andere locatie. "Ze waren nog steeds wel tegen geweest maar nu werd er een podium geboden in die gymzaal, ze konden zich organiseren met krachten van buitenaf."

De gemeente Steenbergen gaat nu wel een groep statushouders opvangen. Er wordt gezocht naar woonruimte verspreid over Steenbergen. Niemand zal er iets van merken, denkt Abresch. Ze heeft er vertrouwen in dat het gaat werken. "Ik ken mensen die naast statushouders wonen waar ze eerst bedenkingen bij hadden. Nu ze elkaar kennen, gaan ze door het vuur voor de buren. En dan denk ik, zie je wel, sommige dingen moet je ook gewoon tijd geven."