Thé Lau wás The Scene: rauw, hees, teder

Thé Lau stond bekend om zijn rauwe, hese stem en de poëtische Nederlandse teksten die hij schreef. Jarenlang was hij de voorman van de Nederlandse rockband The Scene. Daarnaast stond hij in de Nederlandse theaters en schreef hij boeken.

Lau speelde als gitarist in diverse bands, waaronder Neerlands Hoop Express, voor hij in 1979 The Scene oprichtte. Een jaar later al wordt de groep in muziekkrant OOR uitgeroepen tot Nederlands beste band-zonder-plaat.

Die plaat komt er datzelfde jaar nog met als titel The Scene. Op twee nummers na is de hele LP Engelstalig. Ondanks goede recensies zijn de verkoopcijfers teleurstellend.

Stabiele factor

In de eerste jaren wisselt de samenstelling van de band vaak, maar het stemgeluid van Thé Lau blijft een stabiele factor. In 1990 krijgt de band een vaste bezetting. Daarna komen de hits, zoals Blauw, Open en Iedereen is van de Wereld.

Voor Blauw en Open krijgt de band in 1991 en 1993 een Edison uitgereikt. Ook ontvangt The Scene in 1993 de Popprijs op het Groningse Noorderslag-festival en een Gouden Harp oeuvreprijs volgt in 1996.

Theater

In datzelfde jaar zet Thé Lau zijn eerste schreden op het solopad als hij met pianist Willem Ennes drie concerten in het Amsterdamse Veem-theater geeft onder de naam 'Thé Lau Zingt Thé Lau'. De voorstelling krijgt lovende kritieken. Het accent ligt alleen op de zang en de teksten van de nummers van The Scene, zonder het volume van de band.

Een vervolg laat niet lang op zich wachten. Voortaan is Lau ieder jaar in de theaters te vinden met het Scene-repertoire. Daarnaast debuteert hij in 2000 met zijn eerste boek; de verhalenbundel De Sterren van de Hemel.

Hij schrijft gedurende zijn leven vier boeken en brengt ook een boek uit met de de verzamelde songteksten van The Scene onder de titel De teksten.

In 2003 besluit Lau afscheid te nemen van de band en zich volledig te richten op het theater en het schrijven. Ook neemt hij een aantal solo-albums op. Hij wordt in 2005 gevraagd een lied te schrijven over vrijheid. Door Defensie wordt hij met een helikopter naar diverse bevrijdingsfestivals gevlogen om daar In Vrijheid te zingen. Sindsdien wordt het lied ieder jaar op Bevrijdingsdag gezongen.

The Scene wordt in 2007 herenigd. Er wordt weer getoerd en er komt een nieuwe cd uit. Thé Lau maakt in 2010 een uitstapje met Lange Frans. Samen nemen ze het nummer Zing voor me op, waarmee ze de eerste plaats in de Nederlandse Single Top 100 bereiken.

Pinkpop

In augustus 2013 wordt bekend dat Lau aan keelkanker lijdt. Hoewel de behandeling van de ziekte lijkt aan te slaan, blijkt in april dat er uitzaaiingen in zijn longen zijn gevonden. Hij krijgt te horen dat hij nog zes tot negen maanden te leven heeft.

Hij zal met The Scene nog een paar keer optreden tijdens een afscheidstoernee. In juni 2014 staat de band voor het eerst in zijn bestaan op Pinkpop. The Scene neemt in juni ook afscheid in The Heineken Music Hall in Amsterdam en in Ancienne Belgique in Brussel.

In maart kreeg Lau een Edison voor zijn hele oeuvre. Hij kreeg de prijs voor zowel zijn solo-albums als voor de albums die hij maakte met The Scene. De jury onder voorzitterschap van popjournalist Leon Verdonschot noemde zijn laatste album Platina Blues een meesterwerk en een hoogtepunt van zijn toch al enorme repertoire.