'Het ergste is dat niemand meer om me geeft'

Leonadis had vroeger een slagerij met vijf winkels. Nu is hij een van de honderdduizenden Grieken die op straat leven.

Hij is helemaal op zichzelf aangewezen. "Het ergste is dat niemand om me geeft. Mijn hart is gebroken", zegt Leonardis op een bankje in Athene tegen verslaggever Bart Kamphuis.

Kamphuis loopt mee met Tassos Smetopoulos van de stichting Emfasis, een vrijwilligersorganisatie die zich over zwervers ontfermt.

Bestelbusje

Bij een park delen de vrijwilligers voedselpakketten uit. Tientallen daklozen komen op het bestelbusje van Emfasis af. De stroom houdt maar aan. "Het zijn zwervers zoals we die in Nederland ook kennen", zegt Kamphuis. "Maar wat indruk maakt is dat het er zo veel zijn."

Officiële cijfers over het aantal daklozen zijn er niet, maar volgens Emfasis zijn het er alleen in Athene al een half miljoen. Vooral sinds 2013 komen er steeds meer mensen bij die geen dak boven hun hoofd hebben.

De meeste Grieken die werkloos worden kunnen drie tot vijf jaar terugvallen op familie en vrienden, maar daarna zit er voor velen niets anders op dan een leven op straat, zoals Leonadis.

Al die honderdduizenden zwervers dragen ieder hun eigen verhaal mee over het verlies van inkomen en wat daarop volgde. "Je ziet dat de een al langer op straat leeft dan de ander", zegt Kamphuis. Hij beschrijft een vrouw die kennelijk nog maar kort dakloos is gezien haar onbevlekte kleding en nog iets van een kapsel. "Ze heeft nog een heldere blik, terwijl anderen in het niets lijken te kijken. "

Sommige zwervers geloven volgens Tassos niet dat hun leven nog iets anders te bieden heeft dan een dakloos bestaan. "Ik vraag me zelfs af of ze nog wel beseffen dat ze leven."