Friesinger positief over staat van schaatsen: 'Sport leeft van karakters, die hebben we'

• Joost Smedema

  redacteur schaatsen in Inzell

Een sprintkampioen die geen sprinter is en een allroundkampioen die zichzelf een sprinter vindt. Het slotstuk van het schaatsseizoen leverde bijzondere verhalen op.

Volgens zijn coach Johan de Wit is Zhongyan Ning geen echte sprinter, toch won hij vrijdag het WK sprint bij de mannen, kort nadat Miho Takagi het vrouwentoernooi op haar naam had geschreven.

Joy Beune veroverde de wereldtitel allround, net als Jordan Stolz, die bewust koos voor één toernooi omdat de combinatie van sprint én allround zelfs hem te veel van het goede leek.

De Duitse Anni Friesinger is een van de vijf vrouwen die erin slaagden zowel het WK sprint als het WK allround te winnen, net als Takagi, Karin Kania, Natalja Petroesjeva en Sylvia Burka. Shani Davis en Eric Heiden, landgenoten van Stolz, zijn de enige mannen die dat lukte.

Geen van hen won twee titels in hetzelfde weekeinde, pas sinds 2020 worden de toernooien gecombineerd. Takagi deed dit jaar een poging, maar na twee afstanden op het WK allround haakte de sprintkampioene af. Als een dood vogeltje zat ze vrijdagavond in het hotel, zei De Wit, moegestreden na anderhalf kampioenschap.

Friesinger had Takagi de unieke dubbel gegund, maar begrijpt dat het lichaam van de Japanse protesteerde. "Een sprinttoernooi is kort, maar doet hartstikke veel pijn. Ook mentaal. Je moet iedere keer zó scherp zijn. En je kan niet tactisch rijden."

Dat Stolz, ondanks zijn overmacht op de 500, 1.000 en 1.500 meter de laatste maanden, besloot het dit jaar bij de WK allround te houden, begrijpt ze wel.

"Op een snelle baan als hier in Inzell heeft hij de kans een allroundtoernooi te winnen. Op een langzamere baan als Hamar of Tomaszów zou hij te veel verliezen op de lange afstanden. Dan kom je jezelf vijf keer tegen."

WK sprint op een 'langzame baan'

Friesinger koos voor de uitdagende route in 2007. Ze was al wereldkampioen allround geworden in 2001, 2002 en 2005, maar besloot twee jaar na die laatste titel op het WK sprint in te zetten. Met succes.

"Het WK sprint was toen in Hamar, dat is niet de snelste baan. In Calgary was het veel moeilijker voor mij geweest om de echte sprinters te verslaan."

De wereldkampioenschappen van dit jaar bleken voor Friesinger ook een kleine reünie. Daardoor kreeg ze minder mee van de races dan ze had gehoopt.

"Ik heb veel bekenden gesproken, maar wilde ook graag de wedstrijd volgen. Heel veel mensen willen iets van je, eigenlijk kom je nergens aan toe."

Gunda Niemann, achtvoudig wereldkampioen allround en landgenote van Friesinger, heeft dezelfde ervaring. "Al vind ik het ook heel leuk, het was prachtig om bijvoorbeeld Yvonne van Gennip weer tegen te komen in de catacomben."

Niemann domineerde het allroundschaatsen in de jaren negentig en zag hoe Stolz bij zijn debuut op een grote meerkamp direct zegevierde.

"Ook al is het nieuw, voor hem is dit niet moeilijk, want hij ziet het als een avontuur. Als iets leuks. Het is bijzonder met hoeveel rust hij op het ijs staat als 19-jarige."

Stolz liet zich in zijn tweede tien kilometer ooit niet van de wijs brengen door Patrick Roest en zette de kroon op zijn seizoen. Hij prolongeerde zijn drie wereldtitels al op de WK afstanden in Calgary en voegde er de allroundtitel aan toe.

Het maakt hem een parel voor de schaatssport, die er dankzij rijders als Stolz goed voorstaat, concludeerde Friesinger.

"Ik hou altijd van een bont podium. Een sport leeft van karakters en die hebben we. Stolz is de youngster, een megatalent. Kjeld Nuis is een stukje ouder, maar ook nog steeds aan het winnen. Jutta Leerdam de glamour girl en tegelijk extreem succesvol. En dan heb je Miho Takagi, zij kan alles."

"Ik hou daarvan, iedereen heeft zijn verhaal. Van Ning had ook lang niet iedereen verwacht dat hij het sprinttoernooi zou winnen, maar met zijn vechtlust is het toch gelukt. Je raakt het jonge publiek op die manier. Dat is mooi om te zien en belooft veel voor de komende seizoenen."