Tour de Frank: Remmert Wielinga, wielrenner met pelotonvrees
Schrijver en wielerliefhebber Frank Heinen portretteert voor Radio Tour de France iedere dag een vergeten renner uit het peloton. Vandaag Remmert Wielinga.
Het leven van Remmert Wielinga beweegt zich op het ritme van het onverwachte. Grote successen behaalde bij nooit. Elke keer dat hij daarbij in de buurt kwam, ging het mis.
Op 22-jarige leeftijd verliet hij het opleidingsteam van Rabobank om te gaan fietsen bij De Nardi, een Italiaans ploegje ter grootte van een speldenknop. Een jaar later keerde hij terug bij Rabo, hij ging bij de grote jongens rijden. Het eerste wat hij deed, was alle voorgaande testresultaten uit de boeken rijden. Maar testresultaten zijn geen uitslagen en wielrennen is geen wetenschap.
Hoewel, weinig renners verdiepten zich zo in de wetenschappelijke benadering van de sport als hij. Wielinga bezocht een psycholoog en hij deed aan yoga; alles voor de fiets. Hij was er bezeten van.
Het ritme van het onverwachte bracht hem overwinningen, hij klopte mannen als Davide Rebellin en Joaquim Rodríguez. De Tour de France van 2003 stond niet op de planning, tot hij tijdens de Dauphiné opeens met Lance Armstrong en Iban Mayo mee omhoog ging.
In die Ronde van Frankrijk eindigde hij iedere dag op grote achterstand van de koplopers. Het zou zijn enige optreden in de Tour blijven. Wielinga verdween in de vergetelheid van blessures en liefdesverdriet.
Bij Quick-Step en Saunier-Duval presteerde Wielinga nog maar zelden iets onverwachts. Na 2007 deed hij niet eens meer de moeite een ploeg te zoeken. Wat was er met hem gebeurd? Die vraag stelde een journalist van het Brabants Dagblad hem. Het antwoord was pelotonvrees. De meeste onverwachte wielerblessure.
En toch, steeds als niemand het verwachtte, kwam een een comeback. In zijn eerste wedstrijd bij het opleidingsteam van Katjoesja werd hij tweede, onverwacht. Maar twee maanden later was zijn wielerloopbaan ineens ten einde. Voorlopig, want voor Remmert Wielinga geldt: verwacht het onverwachte.
