Het ging ongeveer anderhalf jaar geleden kriebelen bij Pieter (30) en zijn vriend (27). Ze wilden wel een kind. Niet veel later startte de adoptieprocedure, iets waar ze nu nog middenin zitten. Het was vanochtend dan ook wel even schrikken toen hij een berichtje kreeg van zijn zwager. Hoezo, geen kinderen meer adopteren uit het buitenland?
Dat advies kwam vandaag van de Raad voor Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming.
Volgens het adviesorgaan moet het belang van het kind altijd voorop staan en niet dat van de wensouders. Daar kan Pieter zich heel goed in vinden. "Dat is het belangrijkste, onze kinderwens is ondergeschikt." Daarom vindt de 30-jarige aspirant-vader het moeilijk dat er nu misschien wel tijdsdruk bij komt kijken. "We willen het rustig aan doen omdat we zeker willen weten dat het kind in de beste omgeving komt, die druk zou geen rol mogen spelen."
Het stel probeert momenteel een kind te adopteren uit de Verenigde Staten. Het is een van de weinige landen waar zij als homostel terecht kunnen. "China en Afrikaanse landen vallen dan bijvoorbeeld al meteen af", zegt Pieter.
Pieter is redelijk nuchter als hij over hun kinderwens vertelt. "Voor anderen is het misschien wel de laatste mogelijkheid om een kind te krijgen, voor hen zal dit heel emotioneel nieuws zijn." Hij hoopt dat er altijd wel mogelijkheden zullen zijn, ook als er een verbod komt.
Er zijn relatief weinig mensen die ook echt een kind kunnen adopteren aan het eind van de rit.
Maar zelfs adopteren vanuit de VS is erg moeilijk, tijdrovend en kostbaar. "Er zijn relatief weinig mensen die ook echt een kind kunnen adopteren aan het eind van de rit."
Pieter is een van de weinigen die wil praten over het adoptietraject. Stellen die wij spraken, wilden hun verhaal niet doen. Anderen zeiden dat het een privékwestie is. Pieter snapt dat wel. "Het is een beetje alsof je zwanger probeert te worden en je niet zeker weet of het gaat lukken."
Absoluut geen wervingspraatje
Ze hebben sinds dat ze de procedure in gingen meerdere voorlichtingsbijeenkomsten moeten bijwonen. "Dat waren absoluut geen wervingspraatjes. Er werd een heel realistisch beeld geschetst. Je moet overal rekening mee houden. Het is geen makkelijke stap. Ons enthousiasme nam daardoor wel af."
Maar ze hebben uiteindelijk toch doorgezet. "We willen jonge vaders zijn. Niet pas op ons veertigste."
"Je wordt uitvoerig gescreend en als je eenmaal in de procedure zit, is het afwachten."
Hoewel de 30-jarige Pieter de argumenten van de Raad dus snapt, heeft hij juist het idee dat adopteren vanuit de VS erg transparant is. "Ik heb absoluut niet het gevoel dat daar problemen mee zijn." Het advies vindt hij dan ook generaliserend. "Uit China adopteren is iets anders van vanuit de VS."
Tienduizenden euro's
Het is gigantisch duur om kinderen uit de VS te adopteren, zegt Pieter. Het gaat om bedragen van tienduizenden euro's. "Je weet van tevoren waar je je geld aan kwijt bent. Achteraf wordt dat verantwoord.Ik heb niet het gevoel dat partijen er veel geld aan verdienen. Wij willen adopteren omdat we iets goeds doen voor de wereld, voor het kind."
Pieter en zijn vriend gaan vooralsnog gewoon door met de procedure. "De volgende stap is dat de Raad voor de Kinderbescherming op huisbezoek komt. Zij komen een paar keer langs om te checken of wij echt geschikt zijn om te adopteren."
Bij groen licht gaat hun zoektocht door, bij rood licht krijgen ze nog één kans om te bewijzen dat zij een goed thuis kunnen bieden aan een kind. "Ik ben ervan overtuigd dat wij dat kunnen."
