In 1893 wordt de hypotheekrenteaftrek als onderdeel van een nieuw inkomstenbelastingstelsel ingevoerd onder de liberale minister van Financiën Pierson.
De eigen woning wordt gezien als een potentiële bron van inkomsten, omdat men zou verdienen aan het verhuren van de woning.
Daarom wordt ook het huurwaardeforfait ingevoerd: een belasting op de fictieve huurwaarde van de woning.
Ter compensatie mochten de kosten voor de woning, de hypotheek, van het belastbaar inkomen worden afgetrokken. Pas veel later werd de hypotheekrenteaftrek een middel om het eigen woningbezit te stimuleren.