LHBTI-rechten in Afrikaanse landen komen steeds meer onder druk te staan. Uganda staat op het punt een van de strengste anti-homowetten ter wereld in te voeren. Andere Afrikaanse landen zien die wet als een blauwdruk om ook daar LHBTI'ers hard aan te pakken.
"Ik bleef bidden, maar de gevoelens gingen maar niet weg." De Ugandese Hildah vluchtte 4,5 jaar geleden naar Nederland vanwege haar seksuele voorkeur en vertelt aan Nieuwsuur over haar leven als lesbienne in het Afrikaanse land.
"Ik kon het tegen niemand vertellen, zelfs niet tegen mijn beste vrienden. Het enige wat ik kon doen was bidden. Ik ben een christen en ik had geleerd dat homoseksualiteit een zonde is."
Hildah was 13 jaar toen ze zich realiseerde dat haar gevoel niet overeenkwam met het beeld dat ze had van een liefdesrelatie: die bestaat alleen tussen een man en een vrouw. Ze raakte erdoor in de war en isoleerde zichzelf.
Op de middelbare school werd ze betrapt met een meisje en direct van school gestuurd. "Toen ik thuiskwam, kreeg ik klappen van mijn vader. Ik heb er nog een litteken van op mijn hoofd. Hij zei dat ik een vloek was."
Als je elkaar kust in het openbaar, teken je je eigen doodsvonnis.
Hildah werd naar een kostschool gestuurd en had nauwelijks contact met haar familie. Als volwassen vrouw kreeg ze een baan in een kliniek waar ze HIV-patiënten behandelde. Ze kreeg ook - in het geheim - een relatie met een vrouw. Die stuurde HIV-positieve mensen uit de LHBTI-gemeenschap naar Hildah omdat zij elders niet terecht konden voor een behandeling.
Toen de autoriteiten daar lucht van kregen, werd Hildah opgepakt. Ze kwam bij de politie uit de kast. "Mijn advocaat raadde me aan om te vluchten. Het was een heel moeilijke beslissing, maar ik had geen keuze."
Verdoemd
Hildah beschrijft het leven als LHBTI'er in Uganda als heel zwaar. Het uitdragen van je seksualiteit is niet alleen gevaarlijk vanwege de wetgeving, zegt ze, maar ook vanwege de normen en waarden in het land. "Als je elkaar kust in het openbaar, teken je je eigen doodsvonnis. Mensen brengen je niet eens naar de politie, maar vermoorden je zelf."
Hildah maakt zich zorgen om haar vrienden in Uganda, die gevaar lopen met de nieuwe wet. "Mijn vrienden zijn verdoemd. Als ze in de kast zitten, moeten ze daar in blijven. Ze moeten echt voorzichtig zijn."
De nieuwe, strengere anti-homowet in Uganda lag klaar om ondertekend te worden door president Yoweri Museveni, maar hij weigerde gisteren. Waarom hij de wet (nog) niet wil ondertekenen, is onduidelijk. Hij staat zelf achter de wet, maar moet ook rekening houden met aangekondigde sancties van de VS, EU en de VN, als de wet ingaat.
'Geef Uganda de tijd voor mentaliteitsverandering'
Over deze mogelijke sancties zegt Mirjam Blaak, de Ugandese ambassadeur in de Benelux, te hopen op begrip vanuit het Westen. "Vijftig jaar geleden dacht men in Europa hetzelfde over homoseksualiteit als nu in Uganda: we zijn hier voor de voortplanting van de mensheid en daar past homoseksualiteit niet in."
Blaak denkt dat het nog wel even kan duren voordat homoseksualiteit geaccepteerd zal worden in het Afrikaanse land. "Uganda is een vrij conservatief land met veel religieuze mensen. Je kunt geen mentaliteitsverandering op gang brengen door te zeggen: dit moet je geloven en dit moet je doen. Ik denk dat dat alleen maar meer antipathie zal opwekken. Ik hoop dat de westerse wereld ons tijd zal geven."
