Nederlander in Duits rampgebied zocht supermarkt, die er niet meer was

• Tim Berbers

  redacteur Online

Je 'ziet' overal water, maar wat Andrea Walraven-Thissen vooral opvalt, is hoeveel water je 'hoort'. "We wonen op een helling, en overal om je heen hoor je stromend water", vertelt ze aan Nieuwsuur. "En je ruikt het. Alles ruikt muf en vochtig, alsof je een oude caravan uit de stalling haalt."

Andrea Walraven-Thissen is een in Nederland geboren crisishulpverlener die al jaren in de Eifel woont met haar man, in de buurt van de plaats Blankenheim, midden in het getroffen gebied. Haar werk is normaal het direct bijstaan van mensen die een extreme gebeurtenis hebben meegemaakt. Nu zit ze er zelf middenin: in Duitsland vielen al meer dan 100 doden en veel mensen worden nog vermist.

Ze vertelt het tegen Nieuwsuur via een Skypeverbinding, en dat is volgens haar nogal een wonder. "Het internet werkt hier inmiddels soms wel en soms niet. Dus het is maar de vraag of het lukt om te communiceren."

De impact op het gebied waar Walraven-Thissen woont, is groot. "Er zijn rechercheurs nodig om onderzoek te doen naar de lichamen van gestorven mensen, maar die rechercheurs moesten uit Keulen komen, want die heb je hier simpelweg niet. Er gebeurt hier namelijk nooit wat."

Zelf blijft ze vrij koel onder de omstandigheden. "Mijn man en zoon zochten zojuist een supermarkt, maar die was er door de overstroming niet meer", vertelt ze. "We bereiden ons voor op een mogelijk tekort aan drinkwater door de badkuip nu al helemaal te vullen."

Walraven-Thissen wordt op dit moment ingeschakeld door de plaatselijke autoriteiten voor het coördineren van het crisismanagement. Hoe het er de komende tijd in Duitsland uit gaat zien, is nog moeilijk te zeggen.

"Terwijl wij dit gesprek voeren, zijn er mensen aan het verdrinken", zegt ze. "Zolang dat het geval is, komt er nog geen opruimmissie. Dat is een andere fase. Nu is echt nog de fase van het levensreddend handelen."

'Nederland doet aan reactief crisismanagen'

Walraven-Thissen is kritisch op de manier waarop Nederland omgaat met de watersnood: ze vindt de houding van de autoriteiten te passief.

"In Nederland wordt gedaan aan reactief crisismanagement", zegt de kritische Walraven-Thissen. "Er wordt eerst gekeken naar of er iets gebeurt, en dan wordt hulp geboden."

Daarnaast wordt er volgens haar in Nederland heel weinig gedaan aan het voorbereiden van mensen op een crisis. "Hier begint dat al op de kleuterschool: wat moet je doen als de stroom uitvalt? Wat als de wegen onbegaanbaar zijn geworden?"

"Nederland is toch meer van het betuttelen", zegt ze. "Vanuit crisismanagement is dat een slecht idee. Je kan beter helder communiceren en de burger vertellen wat mensen zelf kunnen doen. Dat geeft mensen een gevoel van zekerheid waardoor ze tijdens een crisis rustiger en zekerder kunnen handelen."

Voor Walraven-Thissen zelf is de situatie de komende dagen moeilijk in te schatten, maar ze houdt rekening met een mogelijke evacuatie.

"We weten niet hoe het nu verder gaat met die kritische infrastructuur. Ik probeer alles zo te organiseren dat alles goed blijft als ik weg moet. Waar ik heen moet om mijn collega's in het crisismanagement te helpen stabiliseren hoor ik als het nodig is."