Het zijn bijna vertrouwde beelden geworden de afgelopen weken: demonstranten en politie die slaags met elkaar raken in de straten van Hongkong. Ook vandaag is het weer raak. Ondanks het feit dat de demonstratie van vandaag verboden is, zijn veel mensen de straat op gegaan.
Demonstreren zit in het bloed van Hongkongers, zo lijkt het. De protesten tegen hun eigen bestuur en tegen de steeds grotere invloed van China duren inmiddels al drie maanden. En al vóór 1997, toen de Britten het nog in Hongkong voor het zeggen hadden, gingen de inwoners regelmatig de straat op.
In 1965 bijvoorbeeld. Een prijsverhoging van de tickets voor de Star Ferry, de veerdienst die lange tijd de enige manier was om van en naar Hongkong-eiland te komen, was toen aanleiding voor de grootste protesten ooit in het gebied.
De protesten destijds waren een stuk gewelddadiger dan nu, vertelt advocaat en publicist Antony Dapiran. Hij woont al twintig jaar in Hongkong en bestudeert de protestcultuur in de stad. "Er werden in 1965 honderden bommen gegooid in de straten, er vielen slachtoffers onder politie en demonstranten."
'We moeten het systeem zo houden'
Net als nu gingen de protesten toen uiteindelijk over veel meer dan alleen de oorspronkelijke aanleiding. Er werd geprotesteerd tegen de Britse overheersing, voor betere sociale zekerheid en tegen Chinese immigratie.
De anti-Chinese gevoelens onder Hongkongers zijn dus niet nieuw. En gaan soms ver, zegt pro-China activist Dick Ng. "Toen ik vijftien jaar was, werd ik aangehouden door de politie. Ze noemden me een Chinees varken. Oké, ik overtreed de wet, maar noem me geen Chinees varken."
Ng is het niet eens met de grote groepen demonstranten die democratische hervormingen en minder Chinese invloed willen. "Hongkong heeft een heel speciale, unieke functie voor China en voor de wereld. Daarom geloof ik echt in het systeem. We moeten het zo houden, dat is beter."
Ik denk dat de regering wil bewijzen dat vreedzaam demonstreren niets zal veranderen.
Zijn boodschap vindt niet heel veel gehoor in de straten van Hongkong. Een kleine groep oudere inwoners staat wel aan de zijde van Ng. Bij het Amerikaanse consulaat protesteerde bijvoorbeeld Peter Fung met een groepje medestanders.
Zij zijn tegen wat zij noemen de inmenging van Washington. "Je zag het op het vliegveld, daar was een demonstrant bij die voor de CIA werkte", zegt Fung. "Hij is wat we noemen een zwarte kakkerlak."
Ondertussen wil China laten zien dat het nog steeds alle macht en controle heeft. Met legeroefeningen aan de grens van Hongkong laat het militaire spierballen zien. Het Hongkongse bestuur blijft op de hand van Peking en lijkt niet bereid de eisen van de demonstranten in te willigen.
Vreedzaam
"Ik denk dat de regering wil bewijzen dat vreedzaam demonstreren niets zal veranderen", zegt anti-China activist Aaron, die bang is opgepakt te worden door de politie en daarom een gefingeerde naam gebruikt. "We houden niet van geweld, we willen het probleem oplossen en het liefst vreedzaam."
Doodbloeden doen de demonstraties nog altijd niet. Ook Aaron blijft de straat op gaan. "Het gaat om onze manier van leven en de cultuur die we hadden. Waar we in geloofden: de rechtstaat en vrijheid."
