50 Jaar na Woodstock zoeken festivalgangers nog steeds naar authenticiteit

"Ik was 25 en mijn leven was heerlijk. Het was opwindend. En een chaos. Zo mooi als toen wordt het nooit meer."

Onlangs trad de 75-jarige Engelse rockmuzikant Leo Lyons op in Noord-Brabant, op een Woodstock-tribute festival, een eerbetoon aan het mythische muziekfestival dat dit jaar vijftig jaar geleden plaatsvond. Lyons was er destijds ook bij, toen als bassist van de band Ten Years After.

"Ik had de hele dag niks te eten en kon ook niks krijgen. Ik weet nog dat Pete Townsend van rockband The Who zei: 'Kom niet aan het eten. Everything has been spiked, overal zit lsd in. Dus als je niet wilt trippen, moet je niks eten en drinken'."

Tegen 'het systeem'

Woodstock vond plaats op een boerenweiland in de staat New York en kreeg veel meer bezoekers dan verwacht. Ondanks, of misschien wel dankzij, de chaos en het gebrek aan voorzieningen kwam het festival symbool te staan voor de tegencultuur en het hippietijdperk in de jaren zestig. "Het grote codewoord van de jaren zestig was het systeem", zegt cultuursocioloog Dick Houtman. "Het systeem onderdrukte ons, het systeem beroofde ons van onze vrijheid."

Houtman: "De tegencultuur uit die periode ging met name om een verlangen naar vrijheid en persoonlijke authenticiteit. Of zoals we vandaag de dag zouden zeggen 'je moet gewoon jezelf kunnen zijn'."

Losbreken van conventies

Volgens Houtman is de drang naar authenticiteit terug te zien bij moderne muziekfestivals. "Zo is het motto van het festival Down The Rabbit Hole 'Waar je kunt zijn wie je bent als niemand je ziet'. Dus een plek waar de samenleving jou niet meer in je greep heeft maar je gewoon jezelf kunt zijn. Waar je je kunt onttrekken aan en losbreken van allerlei conventies, systemen en routines. Dat is waar de tegencultuur over gaat. En dat is dus blijkbaar nog steeds iets wat in die hedendaagse festivals voor jongeren een belangrijke rol speelt."

Een halve eeuw na Woodstock proberen festivalgangers nog steeds los te breken van routines:

"Het gaat hier om zelfexpressie en om te zijn wie je wilt zijn", zegt een bezoeker van muziekfestival Down the Rabbit Hole. "Maar iedereen is wel heel erg bezig om er nog gekker uit te zien dan de ander. Er is een soort strijd gaande wie er het allerdebielst uitziet."

Hoe blijf je authentiek als iedereen om je heen dat ook beweert te zijn? "Dit is wat mij betreft wat er ook sociologisch interessant aan is", zegt Houtman. "Je zou kunnen zeggen dat het verlangen naar authenticiteit zo breed gedeeld is dat dat eigenlijk de nieuwe norm of het nieuwe dogma is geworden. Een beetje zoals in de bekende scene in de film Life of Brian van Monty Python." Hij doelt op de scène waarin Graham Chapman tegen een menigte schreeuwt 'You are all individuals!', waarop de menigte antwoordt 'Yes, we are all individuals'. Vervolgens zegt Chapman 'You're all different!'. De menigte reageert: 'Yes, we are all different!'.

De wereld veranderen, was de gedachte

Op Woodstock gingen de idealen van de bezoekers wel wat verder dan op festivals nu, zegt rockartiest Lyons. "De mensen dachten dat ze de wereld konden veranderen."

Toch eindigden de meeste mensen van toen uiteindelijk gewoon in 'het syteem'. "Nu is een van onze toenmalige roadmanagers senator in Washington. Ik was twee jaar terug op tournee in Amerika. Hij belde me en ik zei: je probeert de wereld te veranderen."

50 jaar na dato wordt Woodstock overal ter wereld herdacht. Met in Nederland tentoonstellingen, tribute-concerten en zelfs een musical. In het voormalige Noorder Dierenpark in Emmen zijn foto's te zien van de officiële huisfotograaf van Woodstock. En op 18 augustus is eenmalig de beroemde documentaire over Woodstock opnieuw te zien in een aantal Nederlandse bioscopen.