Voor homo's is Libanon 'het beste van het slechtste' in het Midden-Oosten

"We leven een soort dubbelleven. Vooral bij onze families en sommige kortzichtige vrienden moeten we ontkennen, ons verstoppen en de hele tijd liegen, als we niet iedereen willen verliezen."

Naim woont in Beiroet, de hoofdstad van Libanon, en is homo. Af en toe verkleedt hij zich als dragqueen. Dat kan in Beiroet, waar genoeg gayclubs en homovriendelijke bars zijn. Maar tegelijkertijd is het land erg terughoudend op het gebied van rechten en vrijheden voor lhbt'ers . Er bestaat nog steeds een wet die 'tegennatuurlijke seks' verbiedt.

"Ja, ik kan gearresteerd worden voor mijn lhbt-identiteit", zegt Naim. "Het is eng, maar je moet toch leven. We zijn altijd in gevaar."

Wanneer is seks 'tegennatuurlijk'?

De wet in kwestie, artikel 534 van de strafwet, staat de laatste tijd steeds meer onder druk. Een aanklager vroeg onlangs vrijspraak voor vier militairen die werden verdacht van 'tegennatuurlijke seks'. De rechters waren het eens met de aanklager en spraken de vier vrij, omdat de wet niet uitlegt wat 'tegennatuurlijke seks' inhoudt.

Enkele politici willen helemaal af van het wetsartikel. Zoals Elias Hankach, parlementslid voor de Kataeb-partij. "Wij willen de wet veranderen en de strafbaarheid van lhbt'ers opheffen. Het is wel het minste wat we kunnen doen als we dit soort achterhaalde wetten zien die niet passen bij de werkelijkheid van 2019."

Hankach is in het parlement een van de weinigen die zich schaart aan de kant van de lhbt-gemeenschap. Met drie zetels in het parlement kan zijn partij niet veel veranderen.

In de samenleving als geheel zijn de meningen sterk verdeeld. 40 procent van de Libanezen is tegen de strafbaarheid van homoseksualiteit, maar de helft van de bevolking is vóór behoud van artikel 534.

Naim herkent zelfs binnen zijn eigen familie de conservatieve houding tegenover homoseksualiteit. "Bij mijn ouders ben ik nog niet uit de kast. Ik kom uit een heel conservatief milieu. Zij staan hier niet voor open en ik weet zeker dat ze dit volledig zouden afwijzen."

Kerk en moskee hebben werkelijke macht

Het conservatieve deel van de maatschappij heeft een bovenmatig grote invloed op de politiek, zegt parlementariër Hankach. "Veel politici worden door hen geïntimideerd. Dit is een lastige opgave, maar wij stoppen niet. Wij doen wat volgens ons nodig is, ongeacht de mening van anderen, inclusief de kerk en de moslimgeestelijken."

Want bij de kerk en de moskee lijkt in Libanon vaak de werkelijke macht te liggen. En homoseksualiteit is een van de weinige onderwerpen waar de twee het roerend over eens zijn. "Wij beschouwen homoseksualiteit als een ziekte", zegt moslimgeestelijke Khaldoun Oraymet. "Gods wet verbiedt dit soort relaties."

"Degenen die denken dat de paus homoseksualiteit legaliseert, heeft het mis", zegt priester Abdo Abou Kasm. "Ik denk dat het onmogelijk is om de wet te veranderen, omdat het tegen de natuur ingaat."

Desondanks zien veel lhbt'ers in andere landen in het Midden-Oosten Libanon als vrijplaats. "Het is een hemel voor hen die uit een hel in Syrië kwamen", zegt Amira Al Tabbaa. Zij woonde tot vier jaar geleden in Syrië en vluchtte naar Libanon vanwege de oorlog, maar ook omdat haar familie haar na haar coming-out verstootte.

"Steeds meer familieleden praten niet meer met mij. Het is me verboden met m'n nichtje en neefje te praten. Mijn nichtje is vijf jaar oud, ik heb haar nog nooit in mijn armen gehad. Mijn neef, die een jeugdvriend was, wil me niet meer spreken omdat ik gay ben."

In Beiroet begon Al Tabbaa een nieuw leven, met meer vrijheid dan in Damascus. "Libanon is het beste van het slechtste. Het is de beste plek in het Midden-Oosten, maar er moet nog steeds erg veel gebeuren."

"We hebben nog zoveel dingen om aan te werken in onze samenleving", zegt Naim. "Waarom zou je je dan druk maken over lhbt'ers en noem je ze zondaars?"