"Mensen zijn vaak verbaasd dat ik gewoon werk en daarnaast ook nog een proefschrift schrijf", zegt Wieteke Nieuwboer. Ze heeft een progressieve spierziekte en zit in een rolstoel. Maar daar laat ze zich niet door tegenhouden. "Met bepaalde aanpassingen kan je uiteindelijk heel veel."
Ze werkt via een speciale regeling bij de gemeente Amsterdam en geeft advies over gedragsbeïnvloeding. Het gaat om een normale functie, maar haar salaris komt uit een ander potje. Dat geeft wel een dubbel gevoel. "Ik ben blij met mijn baan, maar ik vraag me wel eens af: had ik hier ook gewerkt als dat potje er niet was."
Mensen met een beperking zitten bovengemiddeld veel thuis: ongeveer 35 procent van de volwassenen met een beperking heeft betaald werk, tegenover ongeveer 70 procent van de rest van de beroepsbevolking. Veel mensen willen wel werken, maar worden vaak niet eens uitgenodigd op gesprek.
Geen één uitnodiging
Ook voor Wieteke was het vinden van een baan niet makkelijk. "Na mijn eerste studie solliciteerde ik een jaar lang, maar kreeg ik niet één uitnodiging." Ze besloot daarom een tweede master te volgen en naar banenmarkten voor mensen met een beperking te gaan. Uiteindelijk kwam ze zo bij haar huidige werkgever terecht.
Thuis krijgt Wieteke hulp van tien mensen, die worden betaald uit het persoonsgebonden budget. Ook op haar werk komt er iedere dag iemand langs om haar te helpen naar de wc te gaan. "Ik kan niet lopen of staan en met mijn armen kan ik vrij weinig. Ik kan ze bewegen, maar ik heb er weinig kracht in."
Sommige werkgevers zetten speciaal beleid in om mensen met een beperking te werven, zoals ABN Amro. Sven Romkes is daarvoor verantwoordelijk bij de bank. "We nemen mensen met alle soorten beperkingen aan. Van lichamelijke en verstandelijke beperkingen tot psychische aandoeningen en autisme."
Inmiddels heeft Sven 120 mensen met een beperking in dienst. Daarvan werken er nu 85 bij de bank. Omdat de uitstroom eerst vrij hoog was, heeft ABN Amro ingezet op meer coaching en ondersteuning. "Het percentage ligt nu op 10 tot 15 procent. Dat komt in de buurt van de uitstroom van mensen zonder een beperking."
Sven kan in zijn baan zijn eigen ervaringen inzetten: hij zit zelf in een rolstoel. Toen hij begon met solliciteren, merkte hij dat werkgevers daar niet altijd open voor stonden. "Veel bedrijven en organisaties hebben er nog niet zoveel ervaring mee. Ze vinden het bijvoorbeeld eng en maken er een probleem van, terwijl dat niet zo zou moeten zijn."
Nodig iemand met een beperking gewoon uit voor een sollicitatiegesprek!
Volgens Wieteke zouden werkgevers gewoon vaker een persoon met een beperking moeten uitnodigen voor een gesprek. "Als iemand je geschikt lijkt voor een bepaalde functie, maar je twijfelt over de handicap, laat diegene dan gewoon een keertje langskomen."
Aan de beeldvorming kan volgens haar nog wel wat worden gedaan. "Ik heb altijd geprobeerd om een zo normaal mogelijk leven te leiden en zelf zo normaal mogelijk te zijn. Ik denk ook dat dat me redelijk lukt, maar daardoor word ik juist heel bijzonder gevonden."
