"Je ziet het lijden op hun gezicht. Ze proberen het uur reizen naar hun werk te verduren. Door hun ogen te sluiten, te slapen of te dagdromen. Maar genieten doen ze niet." Fotograaf Michael Wolf keerde gedurende drie jaar terug naar hetzelfde perron in Tokio en legde metroreizigers vast. Klem tussen andere forenzen, met hun gezicht tegen het raam.
Zijn foto's zijn nu te zien op een overzichtstentoonstelling in het Fotomuseum Den Haag. De Duitse Wolf woont zelf al 23 jaar in Hongkong. Metropolen zijn de inspiratiebron voor zijn werk. Hij is constant op zoek naar beelden die de relatie tussen het individu en de megastad blootlegt.
"De tentoonstelling kan af en toe treurnis oproepen over hoe we met elkaar omgaan, hoe het kapitalisme met mensen omgaat", zegt Wim van Sinderen, conservator van het Fotomuseum. "Om ze zo te laten wonen, daar krijg je het echt een beetje benauwd van."
Ook kan je het benauwd krijgen van de honderd portretten die Wolf maakte van mensen die wonen in een kleine kamer. Soms wordt die kamer bewoond door een persoon, maar soms ook door vijf of zes.
De camera is bedrieglijk: op de foto's lijkt de kamer groter. Om de bezoeker van het museum te laten ervaren hoe klein de kamer in werkelijkheid is, zorgde Wolf voor een kamer van dezelfde afmetingen in het museum.
Van Sinderen roemt de fotograaf omdat hij "enorm veel onderwerpen aanraakt die actueel zijn". Volgens de conservator is Wolf, die eerder werkte als fotojournalist, een kunstenaar met een journalistiek hart.
"Je ziet dat hij de distantie heeft om dit soort onderwerpen op een heel rustige en weldoordachte manier voor het voetlicht te brengen."
