Binnenkort verschijnt de nieuwe roman van Jan Siebelink, De buurjongen. En dat is een klein wonder, want de schrijver van het succesvolle Knielen op een bed violen heeft een heftig jaar achter de rug waarin hij kampte met mentale en fysieke ziekte.
Na de verschijning van zijn laatste roman, Margje, en de verfilming van Knielen op een bed violen kon Siebelink van uitputting drie maanden niets meer. De schrijver die vanaf zijn debuut in 1975 (Nachtschade) als een bezetene had geschreven, leidde ineens een bijna vegetatief bestaan.
"Ik kon echt niks en kwam nergens meer", vertelt Siebelink. Lezen van kranten en boeken, kijken naar televisie, de gang naar zijn studeerkamer; het was hem allemaal te veel. Hij sliep, hij at en hij zat op de bank in de woonkamer, samen met zijn hond Sarah.
Oude energie terug
Toch krabbelde Siebelink weer op. En keerde ook zijn oude schrijversinstinct weer terug. In een roes van ruim twee maanden schreef hij De buurjongen. Maar hij had nog maar net het manuscript ingeleverd, toen hij begin dit jaar werd getroffen door een lichte beroerte.
Hij raakte verlamd aan de linkerkant van zijn lichaam en werd afgevoerd in een ambulance. Op weg naar het ziekenhuis verkeerde hij in de veronderstelling dat zijn nieuwe roman wel eens postuum zou kunnen verschijnen. "Ik dacht, als het misgaat, is het boek in ieder geval klaar."
Wonder boven wonder herstelde Siebelink ook hiervan. De verlamming was van tijdelijke aard. Hij is nog wel snel moe, maar heeft een deel van zijn oude energie terug en hij verheugt zich op de publicatie van zijn nieuwe roman.
Centraal in het nieuwe boek staat Henk Wielheesen, een jongen met een verstandelijke beperking. Siebelink omschrijft hem als eenvoudig van geest. En zo ziet de schrijver zichzelf ook. In zekere zin ziet Siebelink zich als een geestverwant van zijn personage.
Dat geldt ook voor het geheim dat Wielheesen met zich meedraagt: hij verkleedt zich op gezette tijden als vrouw. Op de zolder van zijn huis trekt hij soms de kleren aan van zijn (overleden) moeder. Net als de auteur tijdens zijn puberteit.
"Ik wil wel bekennen dat ik dat ook een paar maanden heb gehad, toen ik 15, 16 jaar was. Op zolder stond een grote hutkoffer met kleren van mijn moeder. Toen heb ik ook jurken aangetrokken en liep ik te paraderen op zolder. Dus dit is ook mijn verhaal."
De dood bezweren
De buurjongen ligt op 7 september in de winkel. Tijd om uit te rusten gunt Siebelink zichzelf niet. Hij is alweer begonnen met aantekeningen voor een nieuwe roman.
"Ik denk dat ik op die manier het einde en de dood kan bezweren. Het is ondenkbaar dat de heer mij midden in een roman wegneemt. Dat kan niet."