25 Jaar geleden werd in Moskou op het Kremlin de Sovjetvlag gestreken. Samen met de leiders van de andere Sovjetrepublieken besloot de toenmalige Russische president Boris Jeltsin een einde te maken aan het communisme. De wereldmacht, de Sovjet-Unie, bestond niet meer.
De huidige president Vladimir Poetin noemde het uiteenvallen van de Sovjet-Unie eerder 'historisch onrechtvaardig'. Onder leiding van Poetin claimt Rusland nu weer een prominente plaats op het wereldtoneel, terwijl hij in het binnenland de oppositie onderdrukt.
Vladimir Moechin, topchef, is trots op zijn president en land. "Poetins beleid is erg belangrijk voor de ontwikkeling van de Russische keuken."
Moechin is een van de vaandeldragers van de nieuwe Russische keuken. Hij wil het westen niet kopiëren, maar met zijn restaurant 'Vooruit naar het Verleden' de eigen geschiedenis op het bord herontdekken.
"Ons land was heel lang gesloten. 75 Jaar lang was het de Sovjet-Unie. In tweeënhalve generatie hebben we de Russische keuken kapotgemaakt. We hadden alleen staatsrestaurants. Die kookten volgens één en hetzelfde boek. Zelfs iets origineels bereiden was verboden, daar mocht je niet eens aan denken. Nu is het andersom. We maken een gastronomische ontwikkeling door."
Moechin probeert in zijn restaurant de Russische culinaire tradities te herstellen. "Ik ga de diepte in en probeer te begrijpen hoe de Russische keuken is veranderd. Ik help onze broers en koks om zich te concentreren op Russische producten. Die producten zijn erg lekker en interessant. Die kom je nergens anders tegen."
We zijn op zoek naar onze identiteit en proberen onszelf terug te vinden in het verre verleden.
Veel Russen betreuren het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, vooral ook omdat een groot machtig rijk verloren ging. In een nieuwe expositie over de geschiedenis van Rusland wordt een nieuw fundament gezocht voor het nieuwe Russische rijk. Deze expositie over de Romanovs was 25 jaar geleden nog onmogelijk. De laatste tsaar werd door de Bolsjevisten vermoord. De expositie legt een fundament onder het nieuwe Russische nationalisme.
De tsarendynastie is nu zelfs examenvak voor de klas van geschiedenisleraar Aleksander Skakovski. "Het einde van de Sovjet-Unie in 1991 was een tragedie. Toen braken we met het Sovjet-verleden. Nu zijn we op zoek naar onze identiteit en proberen we onszelf terug te vinden in dat verre verleden."
Directeur van het Historisch Park, Ivan Jesin, vindt in het Russisch verleden krachtige leiders waar je trots op kunt zijn. En hij weet waar de Russische bewondering voor die krachtige autoritaire leiders vandaan komt."Het is onvermijdelijk dat zo'n uitgestrekt land met bijna 150 verschillende volken bestuurd moet worden door een sterke centrale macht."
Dimitri Volodin is steenrijk geworden in de jaren negentig. Nu worden die jaren na de ondergang van de Sovjet Unie gezien als de jaren van chaos waar president Poetin een einde aan heeft gemaakt. Dat is een van de pijlers onder de populariteit van de president. Volodin begon zijn rijkdom met 1 kiosk. Met hem en zijn tante reizen we naar het dorp waar hij in de vakanties bij zijn oma opgroeide.
Hij speelde met de jongens uit het dorp. Zij hadden op hun veertiende al een motor, geld en aanzien. Maar iedereen vertrekt, het dorp sterft uit. Zijn vrienden in het dorp hebben de jaren negentig niet overleefd. Vorig jaar werd een bekende uit zijn stad vermoord: Boris Nemtsov, de enige oppositieleider waar Volodin vertrouwen in had.
Terug in Moskou wordt een mensenrechtenorganisatie geleid door de 75 jarige Lev Ponomarjov, de man die mede verantwoordelijk was voor het opblazen van de Sovjet.Unie. Ze drinken vandaag op de vijftigste verjaardag van een van de medewerkers en een beetje op het einde van de communistische partij. De democratische principes van toen worden volgens Ponomarjov nu verkwanseld en de oppositie wordt in de kiem gesmoord.
Nu is het nog eindeloze stress en kwaadheid om wat er gebeurt. Zo zou het in Rusland niet mogen zijn.
Hier ontmoeten we ook Anastasia Zotova. Haar man is opgepakt omdat hij tegen de oorlog in Oekraïne demonstreerde. Sindsdien zet ze zich in voor het lot van gevangenen. Anastasia is geboren op de dag van de coup, nu 25 jaar geleden. Ze groeide op in het nieuwe post-communistische Rusland en had niets met politiek, tot ze verliefd werd op een activist.
"Toen ik met 'm trouwde wilde mijn moeder niks meer met me te maken hebben, omdat ik de vrouw ben van een vijand van het volk."
Twee jaar geleden ontdekte ze de repressieve kant van de macht. Ze heeft gehoord dat haar man in gevangenschap is mishandeld. Lange tijd wist ze ook niet waar hij naar toe was gebracht. En nog steeds vreest ze voor zijn leven. "Als hij vrijkomt, gedraag ik me weer normaal. Maar nu is het nog eindeloze stress en kwaadheid om wat er gebeurt. Zo zou het in Rusland niet mogen zijn.