"Mijn eigen poesiealbum zou ik nooit verkopen, want ik weet dat Anne dat vreselijk zou hebben gevonden. Dat ik een herinnering aan haar zou wegdoen", vertelt Jacqueline van Maarsen. Zij leerde Anne Frank kennen tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd haar beste vriendin.
Een gedichtje dat Anne schreef in poesiealbum van haar oudere zus Christiane wordt binnenkort geveild bij een veilinghuis in Haarlem. Van Maarsen heeft naar eigen zeggen geen speciaal gevoel bij dat versje. "Het lijkt persoonlijk, maar dat is niet zo. Het gedichtje dat Anne voor mij schreef, is dat wel."
Tijd verlummelen
Het gedicht voor de zus bestaat uit acht regels. De eerste vier regels zijn geciteerd uit het tijdschrift Het Ros Beiaard van 10 april 1938. "Beste Cri-Cri, hebt ge uw werk niet goed gedaan, kostbare tijd verloren, grijp opnieuw de arbeid aan, beter dan te voren."
Volgens Van Maarsen heeft Anne die zinnen niet zomaar gekozen. "Daar ben ik pas later achtergekomen, maar het slaat wel degelijk ergens op. Anne vond eigenlijk dat mijn zus haar tijd verlummelde sinds ze van school af was gegaan. Dat was niets voor Anne, wij waren met z'n tweeën juist altijd bezig."
Bovendien hadden Anne en haar zus niet een heel warme band. "Ze waren niet zo dol op elkaar. Mijn zus was ouder en vond haar een beetje bijdehand. Ze waren zeker geen vriendinnen", zegt Van Maarsen lachend.
Daarom scheurde haar zus op een gegeven moment de bladzijde met het versje uit haar poesiealbum en gaf het aan Van Maarsen. "Ze wist dat ik erop gesteld was, terwijl het haar niet zoveel kon schelen."
Haar eigen poesiealbum koestert Van Maarsen nog steeds. "Daarin heeft Anne een gedichtje voor mij geschreven, op 23 maart 1942. Dat zit er nog steeds in en dat wordt zeker niet geveild. Ik zou daar nooit afscheid van kunnen nemen."
Het gedichtje dat Anne aan haar zus schreef, wordt dus wel geveild. De startprijs is 30.000 euro. "Een belachelijk bedrag natuurlijk. Maar toen ik hoorde hoeveel het waard was, vond ik het toch wel interessant. Want ik ben niet zo gehecht aan dit gedichtje. Het was niet voor mij."
'Ik heet Anne'
Van Maarsen leerde Anne Frank in 1941 kennen op het Joods Lyceum in Amsterdam. Over hun eerste ontmoeting schrijft ze:
"Na mijn eerste schooldag fietste ik naar huis en werd ingehaald door een klein sprietig meisje met een spits gezichtje en glanzend zwart haar. Ze riep mijn naam en vroeg of ik dezelfde kant op ging als zij. Ik vroeg hoe zij heette. 'Ik heet Anne', zei ze, 'Anne Frank'. (...) Zij besliste dat wij in het vervolg samen naar huis zouden fietsen, en een paar dagen later verklaarde zij dat ik haar beste vriendin was en zij de mijne. Ik stemde toe."
In de zomer van 1942 dook de familie Frank onder en kwam er een abrupt einde aan de vriendschap van de twee meisjes. Na de oorlog hoorde Van Maarsen van Otto Frank, de vader van Anne, dat zijn gezin was omgekomen. "Daarna heb ik er heel lang niet over gesproken dat ik Annes 'beste vriendin' was geweest. Tot ik vond dat het moment gekomen was om iets over onze vriendschap op papier te zetten."
Van Maarsen schreef uiteindelijk drie boeken over haar vriendschap met Anne en haar eigen familiegeschiedenis.
