Gooische Vrouwen na 15 jaar terug: 'Nostalgie met problemen van deze tijd'

• Emma Brink

  redacteur Online

Na 15 jaar zitten fans vandaag weer klaar voor de praatjes van Martin Morero, de veelzeggende stiltes van dokter Rossi en de botte uitspraken van Claire van Kampen. De karakters keren allemaal terug in een nieuw seizoen van de door Linda de Mol bedachte serie Gooische Vrouwen, die in 2009 de Gouden Televizier-Ring won.

Op de komst van een nieuw hoofdstuk voor vriendinnen Cheryl, Anouk, Claire en Roelien is enthousiast gereageerd. Niet zo gek, meent mediawetenschapper Simone Driessen, verbonden aan de Erasmus Universiteit. "Het heeft een nostalgisch effect, het doet denken aan vroegere tijden. Toen zat je misschien met chips op de bank met je ouders, nu kijk je wellicht met je eigen gezin."

Nog leuk na 20 jaar?

Televisierecensent en podcastmaker Alex Mazereeuw was wat huiverig toen de comeback van het programma werd aangekondigd. "Je ziet heel vaak een tv-programma dat weer in de magnetron wordt gezet. Je voelt dan: twintig jaar geleden was dit een ding, maar het gaat moeizaam mee met de tijd."

Toch is hij na het zien van de eerste twee afleveringen positief verrast. De serie, geregisseerd door Will Koopman, gaat volgens Mazereeuw door op vertrouwde voet zonder dat het te veel in herhaling valt. "Met problemen van deze tijd."

De personages in de serie zijn ouder geworden, maar de kijkers ook. "De karakters hebben problemen die je misschien zelf ook hebt meegemaakt", zegt Driessen.

Zo lijkt Rolien last te hebben van de overgang, heeft Cheryl het moeilijk met haar puberzoon Remy Martin en wordt Claire gedumpt na een eerste date. "Dat maakt het weer herkenbaar op een leuke, gekscherende manier. Die herkenbaarheid draagt bij aan het succes van Gooische Vrouwen."

Maar hoe herkenbaar is het eigenlijk, wonen in een gigantische villa in het Gooi? Driessen: "Je kan nog zoveel geld hebben, wat je meemaakt in de liefde is vaak universeel."

Stereotypering

Volgens Mazereeuw zijn alle personages karikaturen en zijn de gebeurtenissen in de serie vaak 'over the top'. "Daar zit een zekere vorm van platheid in, maar de schrijvers en de acteurs trekken het naar een hoger plan. Je ziet een karikatuur, maar ook het menselijke wat eronder zit."

Op stereotypering was in eerdere seizoenen kritiek. Dat ging bijvoorbeeld over de Aziatische au pair Tippi Wan, een karakter dat drie euro per uur betaald kreeg en een "wandelende bamihap" werd genoemd. De actrice die Tippi Wan speelde, Cystine Carreon, zei eerder tegen de Telegraaf dat ze de rol in deze tijd zou weigeren.

In het nieuwe seizoen is er een Chileense huishoudster te zien. Mazereeuw ziet daarin een reactie op Tippi Wan. "Met de Chileense huishoudster wordt in dit seizoen overgevoelig omgegaan, terwijl Tippi Wan werd behandeld als oud vuil."

De nieuwe huishoudster doet haar werk niet goed, maar haar ontslaan vindt Roelien zielig en ze is bang dat verkeerd aan te pakken. "Daarmee lijken de vriendinnen terug te blikken op hun eigen geschiedenis."

Trucjes

Andere dingen zijn niet veranderd. "Dokter Rossi (de psychiater in de serie, red.) zegt nog steeds niets, dat is een trucje", aldus de tv-recensent. Rossi krijgt het hele Gooi op zijn bank, en lijkt mensen te helpen door ze alleen maar leeg te laten lopen. "Dat is puur herhaling, maar het werkt."

Volgens Mazereeuw hebben de makers daarmee de juiste formule te pakken: "Je herhaalt dingen, maar voegt ook nieuwe elementen toe om het fris te houden."

Het stukje herkenbaarheid zorgt voor extra aantrekkingskracht, aldus Driessen. "Het is een serie waar mensen eerder al een groot deel van hun tijd in hebben geïnvesteerd. Dat maakt dat je er sneller naar terugkeert."