Verkiezingen Sint-Maarten: politie en militairen domineren de straten van Philipsburg
Een ongewoon beeld op Sint-Maarten: geen passage van een orkaan, maar toch Nederlandse en Curaçaose militairen in de straten van Philipsburg. Voor de tweede keer dit jaar gaan de kiesgerechtigden van het eiland naar de stembus. Nog nooit was er zoveel politie op de been en nog nooit moesten die ondersteuning krijgen van militairen.
De maatregelen van het demissionaire kabinet zijn het gevolg van de beschieting van de beginnende politicus en zakenman Olivier Arrindell afgelopen maand. Zijn vrouw Sabine kwam daarbij om het leven.
Hoewel er volgens premier Luc Mercelina geen aanwijzingen zijn dat die aanslag politiek gemotiveerd was, werden de veiligheidsmaatregelen fors opgeschroefd: geen politieke bijeenkomsten meer tot aan de verkiezingen en speciale bevoegdheden voor de politie en militairen om op straat snel in te grijpen en mensen willekeurig staande te kunnen houden.
Die eerste maatregel werd een dag later al herroepen. Er ontbrak wetgeving en steun van alle politieke partijen op het eiland.
Na de rellen op 5 augustus in de Dutch Quarter, een achterstandswijk in het noorden van Philipsburg, waarbij één van de militairen gewond raakte, is het nu weer rustig op Sint-Maarten. Maar iedereen houdt zijn hart vast voor de dag van vandaag.
Simpson Bay
De ontevredenheid over hoe politici omgaan met bestuur en volk wordt goed verwoord door Yvette Halley uit Simpson Bay, een wijk vlak bij de luchthaven. De voortdurende ontwikkeling van hoogbouw, waarvoor kennelijk vergunningen zijn verleend, heeft geleid tot groeiende frustratie.
Grote projecten, zoals de bouw van megagebouwen, worden zonder transparantie doorgedrukt, waardoor het karakter van de buurt verandert en de oorspronkelijke bewoners steeds meer gemarginaliseerd worden. Vooral in een hechte gemeenschap zoals Simpson Bay, een traditioneel vissersdorp, voelt men zich in de steek gelaten. Ondanks inspraakmogelijkheden en protesten, ziet de gemeenschap dat hun zorgen worden genegeerd.
De gang naar de stembus lijkt in deze context niet aantrekkelijk. Maar Yvette verzucht op de vraag of stemmen wel zin heeft, dat ze geen keus heeft: "Ik houd hoop, wat moet ik anders?"
En daarin staat Yvette niet alleen. Ook al is iedereen ziek van vriendjespolitiek en corruptie, zoals de willekeurige vergunningverlening voor de hoge gebouwen, meer dan driekwart van de 22.000 kiesgerechtigden maakt vandaag toch de gang naar de stembus.
Persoonlijke belangen
Julio Romney is politiek analist en legt uit dat de politiek op Sint-Maarten sterk wordt gedomineerd door persoonlijke belangen in plaats van ideologische overtuigingen. Politici zijn vaak meer gericht op hun eigen positie en macht dan op het vertegenwoordigen van de belangen van hun kiezers. Dit leidt tot onrust en instabiliteit, omdat politici geneigd zijn om van partij te wisselen of zelfs hun partij te verlaten als hun dat een betere positie oplevert.
Ondanks deze gebreken in het politieke systeem, benadrukt Romney dat stemmen nog steeds cruciaal is. Door te stemmen, heeft de bevolking de kans om politici verantwoordelijk te houden en druk uit te oefenen voor meer transparantie en verantwoordelijkheid in het bestuur.
Yvette gaat vandaag in ieder geval stemmen en heeft hoop dat het dit keer wel goed zal komen met Simpson Bay. "Misschien tegen beter weten in, maar ik ben een Sint-Maartenaar. We verdienen beter en we willen beter."
