Gestopte Van Kerkhof kijkt terug op grote successen en zware periodes: 'Het is goed zo'

Jarenlang maakte Yara van Kerkhof deel uit van de mondiale top in het shorttrack. Sinds 2011 verzamelde ze liefst 23 medailles op Olympische Spelen, WK's en EK's, waarvan veertien keer goud. Vandaag kondigde ze aan dat ze een punt zet achter haar topsportcarrière.

Van Kerkhof zag het shorttrack tijdens haar loopbaan uitgroeien van ondergeschoven kindje tot volwaardige topsport. Daar had ze zelf een groot aandeel in: ze was onderdeel van verschillende succesvolle ploegen op het onderdeel aflossing en schreef op individueel niveau Nederlandse sporthistorie.

"De eerste Nederlandse vrouw die in het shorttrack een individuele olympische medaille won", beaamt ze. "Dat is superbijzonder en iets waar ik met heel veel trots op terugkijk."

Zware klap

De lange loopbaan van Van Kerkhof kende niet enkel hoogtepunten. Buiten de schaatsbaan kreeg ze een zware klap te verwerken toen ploeggenoot en vriendin Lara van Ruijven in 2020 overleed als gevolg van een stoornis aan het immuunsysteem.

"Ik ben het meest trots op mijn individuele medaille, maar het meest blij ben ik met de teammedailles. Daarnaast heeft die bronzen medaille met Lara (op de Olympische Spelen van 2018 op de 3.000 meter aflossing, red.) heel veel extra waarde gekregen."

"Dat verlies is nog steeds heel zwaar. Het is echt een maatje dat je verliest", zegt Van Kerkhof. "Die euforie met Lara was toen zo groot, dat is een herinnering die me heel dierbaar is."

Dat de Olympische Spelen in Pyeongchang in 2018 zo succesvol verliepen, met een individuele zilveren medaille en een bronzen plak op het onderdeel aflossing, was van tevoren geen zekerheid voor Van Kerkhof. Ze was verdachte in een dopingzaak.

"Dat begon in de zomer voor de Spelen. Ik kreeg toen een bericht dat mijn bloedwaarden niet goed waren en dat ik moest verklaren waardoor dat kwam. Als ik dat niet kon, dan zouden zij de aanname doen dat ik doping had gebruikt..."

De opluchting was dan ook groot toen de oorzaak werd gevonden. Als kind had Van Kerkhof met een hartafwijking gekampt, waarvoor ze een operatie had ondergaan. Die conditie aan haar hart verklaarde uiteindelijk haar afwijkende bloedwaarden op latere leeftijd.

"Toch is het afwachten of ze je verklaring dan wel aannemen. Ik hoorde pas dat ik vrijgesproken was toen ik op het vliegtuig wachtte naar Japan, waar we ons voorbereidende trainingskamp op de Spelen hadden."

Uiteindelijk ging Van Kerkhof naar de Spelen in Pyeongchang en de rest is geschiedenis. Met haar zilveren medaille op de 500 meter schreef ze historie, met de bronzen medaille op de 3.000 meter aflossing deelde ze het succes met haar teamgenoten.

Toch zou Van Kerkhofs finest hour vier jaar later pas volgen. Met Suzanne Schulting, Selma Poutsma en Xandra Velzeboer pakte ze in Peking olympisch goud op de 3.000 meter aflossing, een medaille die ze omschrijft als het sportieve hoogtepunt in haar carrière.

Na het winnen van goud op datzelfde onderdeel op de WK in Rotterdam, begin dit jaar, voelde Van Kerkhof dat dat een mooie afsluiting van haar topsportcarrière zou kunnen zijn. Ze werd jarenlang 'de pitbull' genoemd, maar zo voelde ze zich steeds minder.

"Het is een lang proces geweest om deze knoop door te hakken", vertelt Van Kerkhof over haar beslissing om te stoppen. "Het is mijn identiteit, iets dat ik al vijftien jaar lang fulltime doe. Het is mijn passie en het team voelt ook als een familie."

Toch heeft ze haar besluit genomen. "Ik heb er stapje voor stapje naartoe gewerkt. Op een gegeven moment kwam ik tot de conclusie dat ik niet meer terug wilde naar dat regime van zes dagen per week trainen en altijd moe zijn. Dan is het ook oké zo."

Wat de toekomst brengt, is nog ongewis. Van Kerkhof werkte al als onderzoeker in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam: ze volgde de studie bewegingswetenschappen en liep in dat kader stage in het ziekenhuis waar ze zelf ooit een hartoperatie onderging.

"Ik zou me graag voor die kinderen inzetten, ik ben ook ambassadrice voor stichting Hartenkind", zegt ze. "Maar of ik echt in die richting wil werken, weet ik nog niet. Ik wacht af wat de mogelijkheden zijn en dan ga ik kijken of een baan mooi genoeg is om voor te verhuizen uit Heerenveen."