Geen verrassingen, maar voorzichtigheid bij verkiezingsfavoriet Labour
De man die over 21 dagen de premier van het Verenigd Koninkrijk kan worden, stapte vandaag op het podium in Manchester. Keir Starmer, de leider van de oppositiepartij, onthulde het langverwachte 'Labour manifest'. Een beleidsplan van 125 pagina's waar analisten, journalisten, politici, en natuurlijk de Conservatieve tegenpartij de komende dagen met een vergrootglas doorheen zullen gaan, op zoek naar aanwijzingen en antwoorden hoe Labour denkt het land te gaan leiden als zij op 4 juli de verkiezingen winnen.
Je zou dit het gevaarlijkste moment tot nu toe voor de campagne van Labour kunnen noemen. De partij heeft namelijk veel te verliezen: een voorsprong van ruim 20 procent in de peilingen. Die, zo onthullen kiezersonderzoeken, vooral te danken is aan het feit dat ze niet de Conservatieve Partij zijn.
Na 14 jaar conservatief beleid zijn veel Britten moe van de Tories die maar liefst met vijf verschillende premiers op de proppen kwamen, en het land door Brexit, een pandemie en een energiecrisis leidden. De Labour-partij vaart op een golf van anti-conservatief sentiment in deze verkiezing, en heeft daarom zo min mogelijk gedetailleerde plannen gepubliceerd waarop ze mogelijk zouden kunnen uitglijden.
'Captain Cautious'
Wat Keir Starmer onthult is een plan met veel herhaling en weinig nieuws - er kwam geen konijn uit de hoge hoed. Zijn manifest straalt uit: we gaan niet radicaal zijn. Want Groot-Brittannië heeft stabiliteit nodig - voorspelbaarheid, saaiheid bijna.
Starmer wordt dan ook 'Captain Cautious' ('Kapitein Voorzichtig') genoemd door zijn critici. Hij wil het tegenovergestelde bieden van de vaak chaotische taferelen onder de Conservatieven, de schandalen en de economische klappen van de afgelopen jaren.
In zijn beleidsplan staan veel beloftes die we al eerder hebben gehoord: het oprichten van een nationaal vermogensfonds en een staatsbedrijf voor energie (Great British Energy), het bouwen van 1,5 miljoen huizen, het versterken van werknemersrechten en "strikte begrotingsregels" waarbij de partij belooft de inkomstenbelasting niet te verhogen, zelfs als dat weinig ruimte laat voor verdere plannen.
Op de belangrijke vraagstukken - waar komt het geld vandaan om de uitgeholde publieke diensten te verbeteren, en hoe voorkom je bezuinigingen - is het antwoord veelal: door economische groei te stimuleren. Veel van Labours plannen zijn daarop gebaseerd, terwijl economische groei juist iets is wat de Britse economie sinds 2008 nauwelijks heeft laten zien.
Blanco cheque
Intussen wordt premier Rishi Sunak in de campagne voor de Conservatieven nog steeds achtervolgd door het D-day debacle. Hij vertrok vroegtijdig van de herdenkingsbijeenkomst voor D-day in Frankrijk, waardoor zijn conservatieve, traditioneel ingestelde achterban hem nu verwijt dat hij de stokoude veteranen op het Normandische strand in de steek heeft gelaten.
De premier voert onvermoeibaar campagne, dag in dag uit, door het hele land; maar hij blijft achter staan in de peilingen. In elk debat en elk interview moet hij 14 jaar beleid van de Tories verdedigen, inclusief de schandalen en lijken in de kast.
Bij de lancering van zijn conservatieve beleidsplan afgelopen dinsdag gaf Sunak toe dat mensen 'gefrustreerd zijn door onze partij en door mij'. Maar tegelijkertijd beweerde hij dat de Conservatieven - in tegenstelling tot Labour - wel doordachte beleidsvoorstellen hebben om het land te besturen, zoals het invoeren van de dienstplicht, bescherming van pensioenen, belastingverlaging en verhoging van het defensiebudget.
Nieuw stokpaardje
Het nieuwste stokpaardje van de Conservatieve Partij is om mensen te vertellen dat een Labour-regering onvermijdelijk zal leiden tot hogere belastingen. "Vergeet niet dat Keir Starmer van Labour jullie eigenlijk vraagt om een blanco cheque, hij heeft niet gezegd waaraan hij jullie belastinggeld zal besteden en hoeveel hij ervan zal uitgeven", is het argument van de premier.
Een opvallende opmerking kwam van Grant Shapps, de conservatieve minister van Defensie, die de kiezers plots op de radio begon te waarschuwen voor het gevaar van een toekomstige Labour-regering, zodra die met 'mega-meerderheid' in het Lagerhuis zou hebben gewonnen. Dan zou nieuwe wetgeving te gemakkelijk kunnen worden doorgevoerd, zonder checks en oppositie. Deze uitspraak deed menige wenkbrauw fronsen, omdat dit impliceert dat de Conservatieve Partij een overwinning heeft opgegeven, en al bezig is met schadebeperking.
