Brobbey in het Zwanenmeer? Ajax-kandidaat Potter heeft bijzondere trainingsmethodes
Hij is een belangrijke kandidaat om het nieuwe Ajax vorm te gaan geven: Graham Potter. De 48-jarige Engelse coach zou volgens verschillende media een eerste aanbieding van de Amsterdammers hebben afgeslagen, maar nog wel in gesprek zijn om de nieuwe hoofdtrainer te worden.
Zijn laatste wapenfeit als trainer? Een ontslag bij Chelsea, de club die zeven maanden daarvoor nog 24 miljoen euro voor hem over had gehad. Het leverde Potter, die een vijfjarig contract had getekend, volgens Engelse media 68 miljoen euro (!) aan afkoopsom op.
Hoewel hij bij Chelsea mislukte, kent Potter een bijzondere trainersloopbaan. Bijzonder in prestaties, maar ook in methodes. Want wie inzoomt op zijn beginjaren als trainer, stuit op opmerkelijke zaken.
Verboden te praten
Na een bescheiden loopbaan als linksback, in 1992 begonnen bij Birmingham City en in 2005 geëindigd bij Macclesfield Town, voorkomt Potter een zwart gat door snel aan de slag te gaan bij de Universiteit van Hull.
Er wordt een jonge enthousiasteling gezocht die zich wil bemoeien met de voetbalontwikkeling daar. Oud-prof Potter ziet het wel zitten, neemt genoegen met een salaris van nog geen 20.000 euro per jaar en stort zich vol op zijn nieuwe baan.
Meedenken over trainingsschema's, de veldindeling, het ophalen van spelers met een minibusje, het coachen van het eerste team; Potter, zelf afgestudeerd als sociaal wetenschapper, doet het allemaal.
Hij blijkt er andere methodes op na te houden dan de doorsnee universiteitscoach. Hij laat het eerste team een partij spelen waarbij praten verboden is. Daarmee dwingt hij de spelers om nog beter te kijken dan normaal en op basis van oogcontact beslissingen te nemen.
"Je moet mensen uit hun comfortzone halen, dan word je een beter mens. En met voetballers is het hetzelfde", luidt het adagium van Potter. En dat probeert hij bij zichzelf ook.
Met Ghanese voetbalsters naar WK
Via de universiteit komt hij in contact met de Ghanese voetbalbond. En voor hij het weet, mag hij met de Ghanese voetbalsters mee naar het WK van 2007 in China, als technisch directeur.
Potter maakt zich druk om de speelwijze van het team en zorgt ervoor dat de randvoorwaarden goed zijn om te presteren. BBC Humberside, voor Hull en omgeving, krijgt er lucht van en laat Potter online een dagboek bijhouden.
Ghana wordt dat WK afgedroogd. Met 4-1 door Australië, met 4-0 door Canada en met 7-2 door Noorwegen. "Dit was een van de frustrerendste en moeilijkste weken van mijn leven", schrijft Potter na de uitschakeling. "Zes weken voelden als zes maanden."
Min twintig
Toch voelt de negatieve ervaring even later als een verrijking. Potter is uit zijn comfortzone gegaan en heeft veel geleerd. Wanneer hij een paar jaar later via via een kans krijgt om trainer te worden in Zweden, pakt hij die met beide handen aan.
Potter komt terecht bij Östersund, uit het gelijknamige skistadje in het midden van het land. De club is net gedegradeerd en gaat op het vierde Zweedse niveau spelen. In zijn omgeving verklaart iedereen Potter voor gek.
Hij neemt zijn gezin mee. "Charlie, mijn oudste, was toen pas elf maanden. We hadden hem gewoon zijn Engelse kleren aangetrokken in het vliegtuig. Maar het bleek in Zweden min twintig graden te zijn. Dus we kregen allemaal dekens om ervoor te zorgen dat Charlie het buiten warm genoeg had."
Boek schrijven en musical spelen
De ontwikkeling van Östersund onder leiding van Potter is ongekend. In zeven jaar tijd klimt de club vanuit de vierde klasse op naar het hoogste niveau, waarop ook de beker wordt gewonnen en plaatsing voor de laatste 32 in de Europa League wordt afgedwongen.
De opmars gaat gepaard met bijzondere teamactiviteiten. Potter laat zijn spelers een theaterstuk opvoeren, schrijft een boek met ze, bezoekt tentoonstellingen over kunst en speelt met de voetballers in een musical, waarvoor ze zangles krijgen.
"Als je je als mens wil ontwikkelen, moet je die ongemakkelijke ervaringen meemaken", is het idee van Potter. "Als je als voetballer kunt zingen voor duizend mensen, lukt voetballen ook wel."
"Onze eerste voorstelling was uitverkocht. We speelden voor vijfhonderd mensen en voelden ons ongelooflijk kwetsbaar. Maar als je er dan als team mee om kunt gaan, is dat een geweldige manier om zelfbewustzijn en verantwoordelijkheid te ontwikkelen."
En opnieuw gaat de coach zelf ook de uitdaging aan. Hij zingt het volkslied van Lapland op het podium. "Het eerste stukje was ook nog eens a capella. Laat ik het zo zeggen: ik klonk niet bepaald als Rod Stewart." Dat zal men in Amsterdam ook niet snel van hem verwachten.
