Bijna 30 en tóch nog profwielrenner, net als Van Vleuten: 'Ja, kan gewoon wél'

• Frank Hettinga

De vergelijkingen tussen Mareille Meijering en Annemiek van Vleuten zijn niet van de lucht. Allebei pas laat profwielrenner geworden. Allebei een achtergrond in de academische wereld. Allebei een specialisme in het klimmen. Allebei in het blauwe wielertenue van Movistar.

En allebei in de Ronde van Spanje, de 29-jarige Meijering maakt zondag haar debuut in La Vuelta.

Meijering lacht. "Als je bedenkt hoe vaak ik wel niet naar mijn hoofd geslingerd krijg dat ik op Annemiek lijk, nog steeds, dan zou je denken dat ik wel in haar voetsporen móét treden."

Om er voorzichtig aan toe te voegen: "Als ik ongeveer een kwart mag bereiken van wat zij heeft bereikt, dan is dat al veel meer dan ik ooit heb durven dromen. Annemiek was van zo'n uitzonderlijk niveau. Haar status is nog enorm hier."

Laten we Mareille Meijering, voor de goede orde, eerst even netjes voorstellen. Ruim een jaar geleden werkte ze nog als docent aan de universiteiten van Groningen en Utrecht. Ondertussen schurkte ze tegen het profwielrennen aan, in dienst van een kleine wielerploeg: Zaaf Cycling Team.

Het Spaanse team kampte met betalingsproblemen, waardoor het Meijering vrijstond om midden in het seizoen te wisselen van ploeg. Dankzij een paar mooie koersuitslagen durfde een grotere wielerploeg het wel met haar aan. Plots reed ze voor Movistar, de Spaanse ploeg van haar grote voorbeeld Van Vleuten.

Slepende blessure

Haar eerste seizoen als prof liep echter niet bepaald op rolletjes. "Het was lastig om zo midden in het seizoen over te stappen. Ik moest overal aan wennen, het was mijn eerste profcontract, ik ging minder werken, veel meer trainen, ook met nieuw materiaal. Alles opgeteld vond mijn lichaam dat niet zo leuk."

Een slepende knieblessure hield haar de rest van het seizoen uit koers. Samen met Van Vleuten in het peloton rijden, zat er dus niet in: de viervoudig wereldkampioene zette afgelopen winter een punt achter haar succesvolle carrière.

"Dat ik niet met Annemiek heb kunnen koersen, vind ik echt heel jammer. Ik heb wel een paar keer met haar gepraat hoor, ze is heel open, wil je overal bij helpen. Maar dat is toch nét niet hetzelfde als van dichtbij zien hoe zij een koers ingaat."

Afgelopen winter bezocht Meijering een batterij fysiotherapeuten, een podotherapeut, osteopaten. Ze onderging meerdere zogenaamde bikefittings, waarbij lichaam en racefiets perfect op elkaar worden afgemeten. "We hebben overal naar gekeken: gekke bewegingen, kronkelingen in het lichaam. Langzaam ging het beter. Ik zit weer goed op de fiets."

De weg omhoog

Tot haar eigen verbazing vond ze dit voorjaar vrij snel de weg omhoog. Ze reed naar een verdienstelijke zestiende plaats in de Waalse Pijl. En ze pakte haar allereerste profzege, de driedaagse WorldTour-koers de Ronde van Extremadura. "Het was echt een verrassing dat ik op dat podium stond."

Ze wil benadrukken dat die koers niet te vergelijken is met de Ronde van Spanje, waar zondag echt alle WorldTour-ploegen aan de start staan. La Vuelta España Femenina is in tien edities uitgegroeid van een eendagskoers tot een volwaardige ronde met acht etappes.

Meijering: "Het is echt al supergaaf dat ik de Vuelta mag rijden. Dat was aan het begin van het seizoen niet de bedoeling. En dit is toch wel dé thuiskoers voor Movistar."

Van Vleuten won namens Movistar de afgelopen drie edities van de Vuelta. Dit jaar hoopt de ploeg op etappewinst en een top 10-notering in het eindklassement. "Ik verwacht dat ik voornamelijk mijn werk bergop zal doen voor de andere meiden. Liane Lippert en Olivia Baril kunnen een goed klassement rijden."

Bij Movistar leert Meijering de fijne kneepjes van het wielrennen van ploeggenoten die veelal dezelfde leeftijd hebben als de bachelorstudenten die ze college gaf. "Dat was af en toe best gek in het begin, haha. Maar goed, het is alleen maar fijn om gebruik te maken van al die ervaring om mij heen."

Studentenleven

Toch is ze ook blij dat ze het studentenleven heeft gezien, het werk als docent op de universiteit. "Dat is toch een stukje levenservaring die je niet krijgt als je al op je achttiende het profwielrennen binnenstapt. Ik denk dat ik goed kan relativeren. Er zijn ergere dingen in het leven en nog zoveel koersen om te rijden. Na een mindere koers hoef ik niet meteen met wielerpensioen, of zo."

"Weet je, tot een paar jaar geleden dacht ik altijd: nu nog profwielrenner worden, daar ben ik ben toch veel te oud voor? Ik had nooit durven dromen dat dit er nog in zat. Maar Annemiek van Vleuten heeft bewezen dat je op latere leeftijd nog kunt beginnen. Ja, ik heb haar zeker als voorbeeld gebruikt. Het kan gewoon wél!"