VK stopt na kritisch rapport met puberteitsremmers bij tienertransgenders
Na een rapport over de behandeling van jongeren met genderdysforie (onvrede met het geboortegeslacht) is in het Verenigd Koninkrijk per direct een streep gezet door de gangbare praktijk van genderverandering.
Tieners zijn met "te weinig medisch bewijs" behandeld, zo concludeert de prominente kinderarts Hillary Cass na een langdurig onderzoek.
"Er zijn jarenlang puberteitsremmers verstrekt aan tieners, terwijl er onvoldoende medisch bewijs is dat deze medicatie echt veilig is", concludeert het onderzoek van Cass.
Gebaseerd op deze bevindingen heeft het Britse zorgsysteem NHS al in maart aangekondigd puberteitsremmers niet meer routinematig te verstrekken. Ze worden nu enkel nog in klinische onderzoeken voorgeschreven.
Britse klinieken zoals Tavistock and Portman, die eerder puberteitsremmers verstrekten, zijn gesloten nadat de eerste resultaten van het onderzoek van Cass naar buiten waren gekomen. Volgens Cass zijn er potentieel "levensveranderende behandelingen" gegeven aan tieners, zonder dat bekend is wat er met hen gebeurt in volwassenheid'.
Cass stelt verder dat het "verhitte en felle debat" rondom gender in de maatschappij ook medische professionals ervan heeft weerhouden om eerder hun twijfels te uiten.
Pauzeknop
In andere landen, waaronder Nederland, worden ook puberteitsremmers gebruikt, hoewel de medische discussie over hun gebruik wel beginnend is.
In veel westerse landen worden puberteitsremmers beschouwd als een soort tijdelijke 'pauzeknop' voor transgenderjongeren: eerst worden op jonge leeftijd puberteitsremmers voorgeschreven, daarna kunnen ze vanaf 15- of 16-jarige leeftijd mogelijk hormonen krijgen en pas na de leeftijd van 18 komt een mogelijke geslachtsaanpassende operatie in beeld.
Nederland staat internationaal bekend als gidsland op het gebied van de behandeling van transgenderjongeren, waarbij de "Dutch approach" andere landen heeft beïnvloed wat betreft de behandeling van transgenderjongeren.
De puberteitsremmers onderdrukken de productie van geslachtshormonen, waardoor de ontwikkeling van uiterlijke kenmerken van het geslacht waar de persoon mee worstelt - zoals borstgroei, brede schouders, een diepere stem of baardgroei - wordt gepauzeerd. Dit geeft jongeren met genderdysforie meer tijd om na te denken over hun geslacht.
Betere resultaten
Het pauzeren van deze ontwikkelingen kan op latere leeftijd, wanneer patiënten mogelijk een geslachtsaanpassende operatie ondergaan, ook leiden tot betere resultaten. Maar in het Verenigd Koninkrijk klinkt nu kritiek: er was onvoldoende bewijs om dit op grote schaal toe te passen. Bovendien is het aantal jongeren onder de 18 jaar dat zich aanmeldt met genderproblematiek aanzienlijk gestegen.
Terwijl de NHS in 2009 nog te maken had met 50 jongeren per jaar, is dat aantal vorig jaar gestegen naar 5000 aanmeldingen. Een verklaring voor deze sterke groei, die ook in meerdere landen te zien is, ontbreekt nog.
Naast de stijging van het aantal aanmeldingen was er ook een opmerkelijke rechtszaak in Engeland die vragen opriep over het gebruik van puberteitsremmers en de klinieken die ze voorschrijven. De zaak van Keira Bell, die op 16-jarige leeftijd puberteitsremmers nam maar later spijt kreeg, bracht aan het licht hoe weinig medische gegevens eigenlijk beschikbaar waren bij de kliniek die haar behandelde.
Vervolgstappen
De kliniek, genaamd Tavistock, hield geen gegevens bij over de vervolgstappen van de patiënten en documenteerde nauwelijks langetermijnresultaten. Daarnaast rezen er steeds meer vragen over de mate waarin er voorafgaand aan het voorschrijven van puberteitsremmers voldoende onderzoek werd gedaan naar de onderliggende psychische oorzaken van genderdysforie bij tienerpatiënten.
Het rapport van Cass uit zorgen over de onbekende effecten die puberteitsremmers kunnen hebben op de psychologische of psychosociale gezondheid, evenals op neuropsychologische gevolgen en de rijping van het brein.
Kinderarts Cass adviseert om de zorg voor transgender jongeren minder medisch en meer "holistisch" aan te pakken, waarbij er meer nadruk moet liggen op het screenen van de mentale gezondheid en andere mogelijke problemen die een rol kunnen spelen in het leven van tieners.
De vraag rijst echter of deze holistische aanpak ook realistisch en haalbaar is in het Verenigd Koninkrijk, waar de NHS piept en kraakt onder personeelstekorten en financiële problemen. De wachtlijst voor geestelijke gezondheidszorg is opgelopen tot 1,2 miljoen.
