Landen zoeken buitenlands personeel en dat merk je op de Emigratiebeurs
Veel landen hebben te maken met vergrijzing en een beroepsbevolking die krimpt of dat gaat doen. Daarom zoeken ze personeel uit andere landen. Zoals op de jaarlijkse Emigratiebeurs, die dit weekend in Houten plaatsvindt.
"De hele beurs is aan het veranderen", zegt evenementmanager Tom Bey. "25 jaar geleden was het een soort vakantiebeurs voor de Ik Vertrek-types. Voor hen kwamen er makelaars die huizen in het buitenland verkochten. Gaandeweg is het vooral een internationale banenbeurs geworden, waar bedrijven en landen heel gericht zoeken naar mensen."
'Kies voor ons'
"Je ziet ook dat landen proberen het migratieproces van mensen te begeleiden", zegt Bey. "Zodat ze een relatie met mensen kunnen opbouwen en kunnen zeggen: 'Kies voor ons, we regelen de baan voor je, de verhuizing, een baan voor je partner'."
Allerlei landen verstrekken op de beurs informatie over banen, van IJsland tot Cyprus en van Litouwen tot Portugal. Eén hal is volledig gewijd aan Scandinavië. Want ook daar zoeken ze veel mensen.
Rob Floris van het Zweedse werkgelegenheidsbureau Arbetsförmedlingen staat ook op de beurs. Hij is Nederlander, maar woont al jarenlang in Zweden. "Toen ik 17 jaar geleden begon met mijn werk, waren veel Zweedse regio's nog sceptisch over het binnenhalen van arbeidsmigranten. 'We hebben ons altijd prima kunnen bedruipen', was de gedachte. Maar nu redden we het niet meer zonder mensen uit het buitenland."
Huis van een ton
Volgens hem is er veel dat Zweden aantrekkelijk maakt. "Er is goed geoliede sociale wetgeving, alles is goed geregeld. Er zijn bossen, meren, geen files en als je wil ook geen buren. En wel betaalbare huizen, je kan met gemak een huis vinden voor 100.000 euro."
Op de vraag of het land ook negatieve aspecten heeft, noemt hij het klimaat. "En in Nederland maak je wellicht makkelijker vrienden. Hier moet je daar echt je best voor doen, familie is het belangrijkst."
Duitsland werft vakkrachten
Landen gaan verschillend om met het werven van buitenlands personeel, zegt Helga de Valk, directeur van demografisch instituut Nidi in Den Haag.
"In Nederland heb je de kenniswerkersregeling voor de 'bovenkant' van de arbeidsmarkt", zegt ze. "En je ziet veel mensen die werken aan de 'onderkant', bijvoorbeeld in de agrarische sector. Maar Duitsland loopt voorop in het aantrekken van mensen met een middelbare opleiding. Vakkrachten voor de zorg bijvoorbeeld."
Ook buiten Europa zoeken landen naar arbeidskrachten. Zoals Canada, zegt Nicole Kleemaier, die zelf twintig jaar geleden naar Canada vertrok voor de liefde en op de beurs staat met haar immigratiebureau Red Moose.
"Canada is heel blij met mensen die er willen komen werken", zegt Kleemaier. "Er zijn ook heel veel voorzieningen voor. Werkgevers moeten wel aantonen dat ze geen geschikte Canadees voor een bepaalde baan kunnen vinden. Maar dat is makkelijk, want die arbeidskrachten zijn er ook echt niet."
De afgelopen tijd heeft ze onder andere een Nederlandse vrachtwagenchauffeur, IT'er, automonteur en veel zelfstandig ondernemers bijgestaan bij hun emigratie naar Canada. "De mensen in Canada zijn tolerant. En er is veel ruimte, natuur en schone lucht." Zoals ieder land heeft Canada ook minpuntjes. "De kaas is niet zo goed en er is geen vla."
