Mijn 2023 | Feyenoord-speelster Van de Westeringh na drama: 'Was heel erg in paniek'
2023 loopt ten einde. Elf sporters en één trainer kijken in de traditionele eindejaarsserie terug op een bewogen jaar. Vandaag: voetbalster Kirsten van de Westeringh, die vlak na haar rentree bij Feyenoord opnieuw haar kruisband scheurde.
Met een schreeuw ging ze naar de grond. Paniek stond in haar ogen. "Nee, nee", riep ze huilend. Kirsten van de Westeringh (22) was net weer terug bij Feyenoord na een slepende revalidatie van vijftien maanden, nadat ze de kruisband van haar linkerknie had gescheurd.
In een onschuldig duel om de bal scheurde ze de kruisband van haar andere knie. Het leven van de creatieve middenvelder kwam op 17 september opnieuw op pauze te staan.
"Ik heb me drie weken voetbalster gevoeld. Het lijkt daardoor of die eerste revalidatie nooit is afgelopen..."
Het was traumatisch. "Ik ben heel erg in paniek geweest", zegt ze. "Ik ben geen opgever, kan heel snel schakelen. Na de eerste keer voelde ik vechtlust. Maar de tweede keer was een nachtmerrie. Ik was totaal de weg kwijt."
Nog steeds flitsen de beelden voor haar ogen, al is ze nu dertien weken verder. "Vlak voor het slapengaan voel ik soms weer dat duwtje in mijn rug. Ik hoor het geluid, hoe mijn knie knakt. Ik voel hoe ik mijn voetbalschoenen door de catacomben smijt en ineenzak tegen de wand."
Dagboek
In 2020 werd Van de Westeringh, toen ze nog bij sc Heerenveen speelde, een van de 20 grootste voetbaltalenten van Nederland genoemd. Samen met Esmee Brugts, Romée Leuchter en Jill Baijings.
"Met hen speelde ik bij Oranje onder 19. Van ons basiselftal heeft iedereen z'n debuut in het Nederlands elftal gemaakt, behalve ik. Hoe was het gelopen als ik geen blessureleed had gehad? Daar dacht ik na die laatste operatie aan."
Ze kan wel zeggen dat de afgelopen periode de moeilijkste tijd van haar leven was. "Alles stond op z'n kop. Wéér mijn kruisband gescheurd, mijn relatie ging uit, ik ben tijdelijk bij mijn ouders in Zeewolde gaan wonen", zegt Van de Westeringh.
Vaak had ze geen idee hoe ze de uren door moest komen. "Als ik me echt slecht voelde, schreef ik in mijn dagboek. Dat hielp."
In februari dit jaar interviewden we Kirsten van de Westeringh tijdens haar eerste revalidatie. Op de vraag of ze bang was dat het nog een keer zou gebeuren, reageerde ze emotioneel:
Dat is misschien nog wel het moeilijkste, zegt ze: omgaan met langdurig geblesseerd zijn.
"Ik ben een open en vrolijk persoon. Veel dingen lach ik weg, ook na die eerste blessure. Maar toen ik in november op de club kwam, stond Feyenoord laatste in de competitie. Alle ouders hadden een lieve boodschap ingesproken voor de speelsters. Toen brak ik. Mijn ouders betekenen zo veel voor mij. Alles kwam eruit, ik was alleen maar aan het huilen."
Praten, niet opkroppen
Ze zocht opnieuw contact met de sportpsycholoog die ze ook tijdens haar eerste revalidatie had gesproken. "Van hem heb ik geleerd dat het goed is om je gevoelens te uiten, ook de moeilijke. Je kan wel denken 'het gaat prima met me', maar diep vanbinnen zit soms veel verdriet."
Daarin is ze zichzelf voorbij gelopen in die eerste revalidatie, zegt ze.
"Er komt zo veel bij kijken: als je weer gaat invallen, als je voor het eerst in de basis staat, de druk die je dan voelt. Maar die laatste maanden heb ik helemaal geen contact meer gehad met mijn psycholoog."
Ze denkt dat er een verband zit tussen haar blessure en haar cyclus, vermoeidheid en spanning. Iets wat ook onderzoekers die de NOS eerder over deze zware knieblessure sprak onderschrijven als mogelijke oorzaken voor voorstekruisbandblessures bij vrouwen.
"Beide keren dat ik mijn kruisband scheurde, was ik fit, maar vermoeid. Beide keren was ik ongesteld."
Mijn dromen zijn niet stuk, maar ik had ze eerder willen waarmaken.
Maar, zegt ze realistisch: "Hoe weet je of je risico loopt? En wie neemt dan de beslissing dat je niet speelt?"
Dromen
Wat helpt, is dat ze dankzij die eerste knieblessure weet dat het kan: terugkeren op het hoogste niveau. "Mijn dromen zijn niet stuk, maar ik had ze eerder willen waarmaken."
Het contact met mede-Feyenoorders die weten wat zij doormaakt, helpt. "Quilindschy Hartman appt me regelmatig. Brian Pinas (ex-profvoetballer en jeugdtrainer, red.) zei vorige week nog: 'Hey Kirsten, ik heb links en rechts gescheurd, maar altijd nog op het hoogste niveau gevoetbald'. Dat neem je wel mee."
Verdrietiger, maar volwassener
Inmiddels doet ze aan krachttraining en er is zelfs alweer voorzichtig tegen een bal geschopt.
Heeft die tweede knieblessure haar ook iets gebracht? Ze denkt van wel. "Misschien ben ik nu verdrietiger, omdat het zwaarder voor me is. Maar ik ben ook volwassener geworden. Ik volg mijn eigen tempo, ik lach het niet meer weg."
