Vingegaard kijkt uit naar derde Tourweek: 'Uitdagend slotakkoord past me wel'

Tweevoudig Tour de France-winnaar Jonas Vingegaard kijkt nu al reikhalzend uit naar de derde week van de Ronde van Frankrijk van 2024. Waar velen in het wielerpeloton het loodzware slotweekend rond Nice met angst en beven tegemoet zien, telde de Deense kopman van Jumbo-Visma woensdag bij de Tourpresentatie in Parijs alvast zijn zegeningen.

"Zo'n uitdagend slotakkoord past me wel. Ik ben heel tevreden over het parcours. Het wordt een uitdagende Ronde van Frankrijk."

De 26-jarige Scandinaviër heeft vooral zijn oog laten vallen op de negentiende etappe, waarin het peloton over de Cime de la Bonnette wordt gestuurd. Met een piek van 2.802 meter is dat een van de hoogstgelegen geasfalteerde wegen van Europa.

Renners zullen in die negentiende etappe te maken krijgen met zuurstofschuld en dan moeten naast de Col de la Bonnette ook nog eens twee andere forse beklimmingen worden bedwongen. "Hoe hoger we gaan, des te beter het voor mij is", zegt de Deen over de etappe.

Niveau

"Je moet volgend jaar overigens vanaf de start van de Tour al goed zijn", haastte hij zich daar aan toe te voegen. "In de vierde etappe gaan we al voor de eerste keer klimmen."

Ook de zestig kilometers tegen de klok, verdeeld over twee individuele tijdritten, spelen Vingegaard naar eigen zeggen in de kaart. "Ik hoop althans dat ik tegen die tijd mijn niveau van de Tour van dit jaar heb bereikt en niet de vorm die ik had in de tijdritten in de Vuelta."

Zijn tijdrit in de Tour de France - waarin hij Tadej Pogacar in 22,4 kilometer op liefst 1.38 minuut achterstand zette - wordt door veel kenners beschouwd als een van de beste tijdritten ooit. In de Vuelta werd hij slechts tiende.

De slottijdrit van de komende Tour rond Nice lijkt met de beklimming van de vermaarde La Turbie en Col d'Eze een stuk meer op die van de Tour dan op de vlakke tijdrit in de Vuelta.

Plugge prijst parcours, vraagtekens bij gravelrit

Richard Plugge, algemeen directeur van Jumbo-Visma, verheugt zich op de strijd in het hooggebergte. "Daar komt de echte klimmer bovendrijven."

Hij bevestigde ten overvloede dat Vingegaard als tweevoudig winnaar wordt uitgespeeld om te komen tot een triple. Zonder de vertrokken Primoz Roglic lijkt dat logisch, toch werkt de Nederlandse ploeg al aan een Plan B.

"We hebben meer opties achter de hand." Meer wilde Plugge daar niet over kwijt. "Daar komt bij de ploegenpresentatie in december meer duidelijkheid over."

Toch plaatste Plugge een kanttekening bij de editie van 2024, die volgens hem zwaarder is dan de uitgave van dit jaar. "De 32 kilometer over gravelpaden zijn een smetje op het parcours. Waarom zoek je zoiets op?"

Onverhard wegdek

In de negende etappe krijgen de renners veertien stroken onverhard wegdek voor de kiezen. In Plugge's optiek doen ritten die deels over gravel voeren de sterkste coureurs geen recht. "De geluksfactor gaat op deze wijze een veel grotere rol spelen. We moeten lekker op asfalt blijven rijden. De kans op lek rijden wordt hiermee vergroot. Dit vereist allerlei onnodige aanpassingen op het gebied van materiaal."

Het was zijn enige punt van kritiek op de organisatoren, benadrukte Plugge. "Voor het overige is de Tour fantastisch."

NOS-analyticus Stef Clement maakt zich wel zorgen over het profiel van etappe 19. "Drie bergen boven de 2.000 meter. Dan ben je wel heel erg survival of the fittest aan het spelen." Het is vragen om problemen, stelt de oud-renner. "Het is de vraag waar deze zoektocht naar het extreme moet eindigen."

Daarbij heeft Clement ook de woorden van cardioloog Jan Hoogsteen, tot zijn pensioen werkzaam in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven, in zijn achterhoofd.

Gladiatoren

In de NOS-wielerpodcast De Wielerredactie noemt Hoogsteen wielrenners steeds vaker gladiatoren die een arena in worden gestuurd. En die voor spektakel moeten zorgen.

"Er gebeurt in het wielrennen vandaag de dag nogal iets. De atleten worden op en top geprepareerd. En de eisen die gesteld worden zijn behoorlijk hoog. Als je kijkt naar het peloton; er wordt ongelooflijk hard gereden. Ze willen dramatiek. Het moet sneller, het moet hoger. De wedstrijden zijn lang", zegt Hoogsteen, die ook jarenlang voetballers en wielrenners begeleidde.

"Vroeger gebeurde er in de eerste kilometers niet zo heel veel, maar tegenwoordig knallen ze erin", vervolgt Hoogsteen. "Dus de eisen die gesteld worden aan de atleten zijn hoger dan, laten we zeggen, dertig jaar geleden. Die verandering is in gang gezet."

Hartfalen

En al die extreme situaties kunnen leiden tot hartfalen. "Er komt een moment dat het lichaam gaat protesteren. Topsport is keihard wat dat aangaat. Degene die het meeste kan trainen en het beste kan rusten, die wint gewoon. Als je enorm je best moet doen om mee te kunnen met die flow, dan kan het zo zijn dat jouw lichaam daar onvoldoende van herstelt."

"Als ik dat op het hart toespits, dan vergelijk ik het altijd met een fietsband", verduidelijkt Hoogsteen. "Als je de binnenband te hard oppompt, ontstaat er op een gegeven moment een uitbolling in die fietsband. Dan gaat de rek eruit. Dat kan met een hartspier ook gebeuren. De structuur van de spier is dan verstoord. En dat kan littekenweefsel veroorzaken, met hartritmestoornissen tot gevolg."