Jakobsen kijkt met pijn in z'n buik naar fusieberichten: 'Ploeg is als familie'

Fabio Jakobsen kijkt met pijn in zijn buik naar de ontwikkelingen rond zijn huidige wielerploeg Soudal-Quick Step. De 27-jarige topsprinter reed vandaag in Binche-Chimay-Binche zijn laatste koers voor de Belgische formatie, want hij vertrekt aan het eind van het jaar naar DSM, maar de onzekerheid voor zijn collega's gaat hem aan het hart.

Al meer dan een week gonst het in de wielerwereld van de geruchten over een mogelijke fusie tussen het Nederlandse Jumbo-Visma en het Belgische Soudal-Quick Step. Het is nog onduidelijk of de samenvoeging doorgaat en wat voor gevolgen dat dan gaat hebben.

"Het is echt een hele onzekere periode...", zegt Jakobsen na zijn afscheidskoers in België.

Jakobsen: "Veel mensen zien twee topploegen en dat moet dan één geweldige ploeg worden. Maar in beide organisaties zitten denk ik minimaal 150 mensen. Als je twee ploegen samenvoegt, dan moet dat door de helft. Want je kunt niet opeens met twaalf soigneurs of mechaniekers op pad als je normaal met zes bent."

"De ploeg voelt als familie, dus dat zou betekenen dat de helft van mijn familie gespleten wordt. Dat is nooit aangenaam, maar het leven is niet altijd aangenaam, daar weet ik alles van. Ik ga het niet meemaken, want ik ben sowieso al weg. Maar ik kijk er wel een beetje met pijn in mijn buik naar."

"Het voordeel van samengaan is dat het een supersterke ploeg wordt. Het nadeel is dat de helft op straat staat, of een andere werkomgeving moet zoeken", vervolgt Jakobsen.

"Ik vraag me af of dat het allemaal waard is. Beide ploegen hebben zo'n historie en andere palmares. Ik denk dat het heel bijzonder zal zijn om die samen te voegen."

45 zeges in zes jaar

Terwijl veel van zijn ploeggenoten sinds de geruchten over de fusie met Jumbo-Visma in onzekerheid zitten over hun toekomst, ligt die van Jakobsen al een tijdje vast. In augustus werd officieel bekend dat de 27-jarige topsprinter Soudal-Quick Step na zes jaar verruilt voor DSM-firmenich.

Bij de Nederlandse ploeg krijgt Jakobsen de kans om in de Tour opnieuw voor sprintzeges te gaan; iets wat er bij de stal van Patrick Lefevere niet meer in zat met kopman Remco Evenepoel als speerpunt.

Daarmee neemt Jakobsen afscheid van de ploeg waarbij hij in 2018 zijn profdebuut maakte. In dat jaar won hij meteen de Scheldeprijs, een van de belangrijkste wedstrijden voor sprinters. In de jaren die volgden groeide hij uit tot een volwassen sprinter: Jakobsen boekte 45 profzeges voor Quick Step, waaronder een rit in de Tour de France.

In 2020 maakte hij een huiveringwekkende crash in de Ronde van Polen, waarna de ploeg hem bij zijn revalidatietraject begeleidde. "Ze hebben me van sprinttalentje gemaakt tot de topsprinter die ik ben geworden. Met een rit in de Tour, wat wil je nog meer."

Jakobsen noemt de Belgische ploeg zijn 'tweede familie'. "Ze hebben me op laten groeien in de WorldTour, opgevoed en veel geleerd. Ik heb heel veel renners ontmoet en zien gaan, maar de staf is altijd hetzelfde gebleven. Die ga ik allemaal in een keer achterlaten en dat is natuurlijk klote."

In zijn laatste koers voor de Belgische formatie kwam Jakobsen overigens niet aan sprinten toe. De zege ging naar Lucca Mozzato. De Italiaan versloeg Edward Theuns en Soren Kragh Andersen in de sprint op de kasseien.

Jakobsen kwam anderhalve minuut na de Italiaanse winnaar over de streep en nu kan hij zich, waarschijnlijk na een vakantie, gaan richten op zijn nieuwe ploeg. Maar niet voordat hij afscheid heeft genomen van zijn 'familie'.

"Ik ga eerst iedereen knuffelen en bedanken voor de afgelopen zes jaar. Het is supermooi geweest. Ik ga zeggen dat ik hoop dat het goed komt voor hun. Ik zou het liefst zien dat Quick Step blijft bestaan."