Voor de perfecte stoot 'die niet bestaat' eet Schilder elke dag twee liter kwark
Tachtig keer per dag, drie tot vier keer in de week, opent Jessica Schilder (24) de jacht. De jacht naar die ene, ultieme, alles bevrijdende stoot.
Dat moment waarop ze foutloos draait in de ring. Haar lichaam precies in de juiste hoek onder het vier kilo-zware object in haar hand. Volmaakt druk legt ze op het midden van de afstoot. Haar lichaamsgewicht ideaal achter de massieve stalen kogel, en die vervolgens onberispelijk raakt.
De stoot die de grens van 21 meter ruimschoots passeert.
Onmogelijk
Hoe vaak ze het ook probeerde en hoeveel jaar van haar leven ze nog in de ring staat, Jessica Schilder weet dat ze bezig is iets onmogelijks na te streven. Nooit zal het tot een perfecte stoot komen. "Die bestaat namelijk niet", zegt ze.
Als volmaaktheid niet bestaat, kan die in elk geval worden benaderd, meent Schilder. Dus heeft ze er alles voor over om aan de voorwaarden te voldoen het ooit voor elkaar te krijgen. Om te beginnen door in de wondere wereld van het kogelstoten in letterlijke zin meer gewicht in de schaal te leggen.
Kracht = massa x versnelling, verkondigde Newton al. Dus loopt Schilder meermaals per week met een boodschappenkarretje door de supermarkt bij haar in de buurt, waarbij ze uitgebreid halt houdt bij het vak met zuivelproducten. Kwark vormt sinds kort een belangrijk bestanddeel van haar dieet. Minimaal twee liter per dag, goed voor een slordige 2.400 kilocalorieën.
Schaamte voorbij
Schilder is de schaamte voorbij. Inmiddels wel. Ze herinnert zich de eerste keer nog dat ze in de winkel een enorm gat sloeg in de voorraad kwark nog als de dag van gisteren.
"Ik geneerde me echt dood toen ik met een boodschappenkarretje vol bij de kassa stond. Ik vertelde dat ik boodschappen voor het hele gezin deed. Intussen kennen ze me in die winkel daar en weten ze geloof ik wel hoe de vork in de steel zit. Nu reken ik lachend in één keer vijftien pakken af."
Schilder kan zich geen leven zonder karrevrachten proteïne meer voorstellen. "Het maakt voor mij geen verschil of het nou twaalf uur 's middags of drie uur 's nachts is. Als ik honger krijg, loop ik naar de koelkast. Magere kwark, volle kwark, vanillekwark, het maakt me niet uit. Ik lust alles."
Dag in, dag uit, tien keer de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid voor een vrouw van haar leeftijd naar binnen werken is inderdaad best veel. Schilder kan het niet ontkennen. Verontschuldigend vertelt ze: "Maar ik heb nu eenmaal altijd trek."
Want massa is in haar sport immers kassa. Om aansluiting te behouden bij de wereldtop moest de weegschaal verder uitslaan, vertelde Schilder vorig jaar na haar derde plaats bij de wereldkampioenschappen in Eugene.
Grote plak chocola
Met een stoot van 19,77 meter hoefde Schilder in de Verenigde Staten alleen twee zwaargewichten voor zich te dulden. Thuisfavoriet Chase Ealey (20,49) en de Chinese olympisch kampioene Gong Lijiao (20,39) vergezelden haar op het ereschavot.
Lachend zei Schilder destijds haar bronzen plak te gaan vieren met een grote plak chocola. "Want er moeten echt wat kilootjes bij om deze meiden partij te kunnen bieden."
Nadat ze haar topvorm later die zomer in München bevestigde met de Europese titel, besloot Schilder serieus werk te maken van haar postuur. Het lukte haar om, afhankelijk van de fase van het seizoen, tussen de twee en vijf kilogram aan te komen. "In Boedapest zit ik op mijn piekgewicht."
In de zoektocht naar de stoot der stoten die nooit gemaakt zal worden, struinen Schilder en haar coach Gert Damkat ook veelvuldig het internet af. De zoekopdracht is doorgaans dezelfde: Ryan Crouser.
De man die in Boedapest zijn wereldtitel prolongeerde, de olympisch kampioen kogelstoten van Rio 2016 en Tokio 2020, intrigeert Schilder mateloos. Maar na het bestuderen van diens driedimensionale beweging in de ring, waarbij het draait om zo'n honderd verschillende factoren, blijven Schilder en Damkat vaker met vragen achter dan dat ze antwoord krijgen.
Bewegingspatronen
"Ik vraag me zo vaak af waarom hij bepaalde bewegingspatronen maakt", zegt Schilder. "En nog vaker vraag ik me af waarom hij het niet anders doet."
Niet dat het ook maar enige zin heeft te proberen Crousers techniek te imiteren, zegt ze. Zijn souplesse maakt hem uniek, doceert Schilder. "Hij is de baas over de kogel en over de ring. De rust zelve. Ik sta nog wat onzeker in de ring. Op dat vlak kan ik nog een hoop van hem leren."
Kogelstoten is voor Schilder dit seizoen namelijk meer een strijd tegen de zwaartekracht. En een gevecht met zichzelf. Ze kampt deze WK nog altijd met de naweeën van een blessure die ze in februari tijdens een indoormeeting in Madrid opliep.
In Spanje stapte Schilder bij het uitstoten met haar been op de rand van de ring. Ze raakte uit balans en viel met de elleboog van uitgerekend haar stootarm op de rand van het platform.
Het curieuze incident was het gevolg van het feit dat Schilder sinds de winter sneller, sterker en explosiever is geworden. "Ik had het alleen nog niet helemaal onder controle."
Telefoonbotje
Het gevolg was een hardnekkige blessure die een half jaar later nog altijd opspeelt. "Iedere keer als ik stoot, heb ik een pijnlijk gevoel aan mijn elleboog. Alsof je met je telefoonbotje tegen een deur botst, zoiets. Alleen als ik tijdens een wedstrijd een compressiemouw om mijn arm doe, is de pijn beheersbaar."
Hoe serieus de kwetsuur is, weet Schilder niet. Of eigenlijk: dat wil Schilder niet weten.
"Eigenlijk moet er een MRI-scan van mijn arm worden gemaakt, maar dat heb ik tot op heden weten tegen te houden. Ik ben veel te bang dat er iets ernstigs aan het licht komt en mijn seizoen in één klap voorbij is. Als een soort compromis heb ik beloofd dat ik die elleboog na deze WK goed laat nakijken."
Psycholoog
Er moest zelfs een psycholoog aan te pas komen om haar klaar te stomen voor de WK. "De angst om weer te vallen kwam telkens terug. Het belemmerde me tijdens trainingen. Vanaf het moment dat ik mentale begeleiding krijg, gaat het een stuk beter met me."
Daarvoor volstond slechts één vraag: hoe groot is de kans dat dit je weer overkomt? Het antwoord: uitermate verwaarloosbaar.
Die wetenschap gaf Schilder dusdanig veel zelfvertrouwen, dat ze afgelopen maand in trainingen al twee keer verder stootte dan haar eigen nationale record van 20,24 meter, dat dateert van de EK 2022 in München. Lachend: "Nu moet ik alleen proberen dat ook op de WK te laten zien."
In aanloop naar het EK in Boedapest maakte verslaggever Léon Haan dit portret van kogelstootster Jessica Schilder tijdens haar voorbereiding.
