Meike Wijers
correspondent Australië
Meike Wijers
correspondent Australië
Het waren Nederlandse immigranten die halverwege de vorige eeuw de liefde voor voetbal meebrachten naar Nieuw-Zeeland. Zoals Leo Zonneveld. Hij emigreerde in 1959 naar Nieuw-Zeeland. "Mijn vader kwam toen hij 24 was met een paar vrienden naar Wellington, op zoek naar een beter leven. Hij was timmerman en vond meteen werk", vertelt zoon Ron.
De Nederlander ging in zijn nieuwe land ook direct op zoek naar een voetbalclub. Hij sloot zich aan bij de lokale club Zealandia die vijf jaar eerder was opgericht. "Die club bestond vooral uit Nederlanders."
Wellington maakt zich nu op voor de kwartfinale van het WK voetbal. De Oranjevrouwen spelen vannacht in de Nieuw-Zeelandse stad om 03.00 uur Nederlandse tijd tegen Spanje.
's Nachts voetbal kijken
Vader Leo overleed een paar jaar geleden, maar in Rons huis is hij nog volop aanwezig. In een vitrinekast staan foto's van de boomlange, blonde man. "Zijn grootste passie was voetbal", zegt Ron. "Daarom was het altijd vanzelfsprekend dat mijn broer en ik ook zouden voetballen. Het was een groot onderdeel van ons leven als kind. We kregen er geen genoeg van."
Midden in de nacht stond het gezin op om voetbalwedstrijden te kijken. Vanwege de grote tijdsverschillen konden ze het Nederlands elftal meestal alleen 's nachts zien spelen. "Mijn broer en ik zaten in pyjama op de bank, mijn moeder zette thee en daar zaten we om twee of drie uur 's nachts met het gezin voetbal te kijken. Dat zijn herinneringen die ik voor altijd koester."
Voetbalclub Zealandia ging enkele jaren na de komst van vader Leo samen met andere clubs en heet inmiddels Wellington United. De Nederlandse connectie is er nog steeds, zegt Sandy Cumpstone (37). Zij speelt al sinds haar jeugd bij de club en is ook als coach betrokken.
"We zijn opgericht door Nederlanders, daarom is ons tenue ook oranje", zegt ze. "Een paar jaar geleden wilden we de band met Nederland aanhalen. We hebben toen Nederlandse voetbalsters uitgenodigd om een seizoen met ons mee te komen spelen."
Zusterclub PEC Zwolle
Ze kwamen in contact met PEC Zwolle. "Dat werd onze zusterclub. Verschillende voetbalsters kwamen naar ons toe voor een seizoen." Een van de eersten was Mariska Kogelman, toenmalig aanvoerder van PEC Zwolle. "Ze was fantastisch, we hadden geen betere speler kunnen krijgen", zegt Cumpstone. "Ze was zo beheerst en professioneel. Ze hielp ons om in onszelf te geloven en liet ons zien dat je ook als vrouw een professioneel niveau kunt bereiken in het voetbal."
Een paar jaar geleden was Cumpstone met twee spelers van de club ook bij PEC Zwolle te gast. "Het was geweldig om te zien hoe professioneel ze daar zijn. Daar hebben we heel veel van geleerd", zegt ze.
Vanwege corona is het alweer even geleden dat er Nederlandse spelers op bezoek zijn gekomen, maar Cumpstone wil het project nu weer oppakken. Ze hoopt ook spelers uit Wellington naar Nederland te sturen.
WK belangrijk voor Nieuw-Zeeland
Cumpstone is onlangs aangesteld als Legacy & Inclusion manager van het WK voetbal. "Dat betekent dat ik vooral zorg dat er mogelijkheden zijn voor zowel jongens als meisjes die willen voetballen in Nieuw-Zeeland", zegt ze. Het WK betekent veel voor het voetbal in Nieuw-Zeeland. "Het is zo belangrijk voor de sport. Het lijkt alsof de voetbalkoorts eindelijk hier is."
Zowel Cumpstone als Zonneveld zitten vrijdag op de tribune bij de kwartfinale van Oranje tegen Spanje. Voor Zonneveld voelt het dubbel. "Aan de ene kant is het fantastisch dat het WK hier gehouden wordt en het zou geweldig zijn als Oranje wint. Maar tegelijkertijd zou het verdrietig zijn, omdat mijn vader er niet bij is om het mee te maken", zegt hij met tranen in de ogen.
