Jonas Vingegaard, een timmerman die aan het klussen is in een rustig dorpje in het noorden van Denemarken. Het is lastig voor te stellen, maar als hij geen profwielrenner was geworden, had het leven van de Tour de France-winnaar van vorig jaar waarschijnlijk om hout, hamers en zagen gedraaid.
Dat Vingegaard (26) vroeger bij de visafslag werkte, is al vaak beschreven. Maar de dromen van de jonge Deen gingen over andere dingen. "Eerst wilde ik iets bij een bank gaan doen: ik heb wiskunde altijd leuk gevonden. Maar toen kochten we ons eerste huis. De renovatie deden we zelf en ik had daar echt plezier in."
Vingegaard doet z'n verhaal vlak naast het Limfjord, aan de rand van z'n woonplaats Glyngøre. In dit vissersdorp wonen zo'n 1.400 mensen en Vingegaard leidt cameraman Dennis van den Hoven en mij trots rond.
Er is een kerk, een pizzeria, een oesterbar en een museumpje. In de zomer zijn er wat toeristen. En verder is hier vooral niets: een groot contrast met de hectiek van de Tour de France, waarin hij vanaf komende zaterdag weer wil schitteren. "Het is zo mooi hier. Ik hou van de stilte."
Timmerman werd hij dus niet. Maar Vingegaard woont nog wel altijd in Glyngøre, de plaats waar hij voor de liefde naartoe verhuisde. Het is hiervandaan nog drie kwartier rijden naar het noorden om in z'n geboorteplaats Hillerslev terecht te komen.
Vingegaard doet z'n verhaal met overgave, maar tegelijk zal hij nooit iemand zijn die een woord te veel zegt. Hij is een kalm persoon. "Ik maak me niet zo snel druk om dingen".
Geen geboren leider
Is hij een geboren leider? "Nee, dat zou ik niet zeggen. Dat is iets wat aangeboren is bij sommige mensen, maar ook iets dat je kan leren. Ik denk dat ik het geleerd heb."
"Van wie? Het is iets waar we binnen de ploeg veel over hebben gesproken. De ploegleiding legde me uit hoe ik een leider moest zijn, hoe ik moest communiceren met anderen, hoe ik anderen moest aanspreken. Maar het heeft ook geholpen om te kijken hoe Primoz (Roglic) en Wout (van Aert) dat deden."
Ik zou niet meteen willen zeggen dat ik het negeerde. Ik vond het beter te wachten op Pogacar.
Ook zijn vriendin Trine, met wie hij al een tijdje samenwoont en met wie hij een dochter van twee jaar oud heeft, is belangrijk geweest voor hem in dat proces. "Zij heeft me echt geholpen haar op de borst te laten groeien, om volwassen te worden, om niet bang te zijn mensen de waarheid te vertellen."
Was je nog een jongen dan toen je haar leerde kennen? "Euh waarschijnlijk wel ja, haha. Ze heeft me echt uitgedaagd in bepaalde situaties, zodat ik niet meer bang ben om anderen te vertellen hoe ik denk dat dingen moeten gaan."
In de Tour de France van vorig jaar was bij Vingegaard al duidelijk het effect te zien van deze transformatie. In etappe 18, naar Hautacam, viel grote rivaal Tadej Pogacar in de afdaling. Vanuit de auto riep sportief directeur Merijn Zeeman over de intercom naar Vingegaard: "Rijden, rijden, rijden, rijden! Doorrijden, Jonas. Gaan!" Maar Vingegaard luisterde niet naar die oproep.
"Ja dat klopt", vertelt Vingegaard nu. "Ik zou niet meteen willen zeggen dat ik hem negeerde, maar ik hoorde inderdaad wat hij zei. Ik vond het beter te wachten op Pogacar. Die beslissing had ik meteen na de crash al genomen. Ik wilde het liever op de slotklim uitvechten dan voordeel halen uit die crash."
In tegenstelling tot vorig jaar is Vingegaard nu alleen kopman van Jumbo-Visma. Primoz Roglic ontbreekt in de Tourselectie van Jumbo-Visma. "Het komt nu meer op mij aan. Maar ik heb veel vertrouwen dat ik weer voor de eindzege kan strijden en we hebben een supersterk team."
"Of het niet makkelijker was geweest met hem erbij? Ja en nee. Natuurlijk was het altijd goed geweest als hij erbij was geweest. Zo'n sterke renner als Primoz erbij, is nooit slecht. Het had een voordeel kunnen zijn. En ik kan het kopmanschap ook delen, dat was geen probleem geweest."
Roglic heeft echter bij Jumbo-Visma aangegeven dat hij zijn pijlen in 2023 liever richt op de Giro, die hij vorige maand ook won, en op de Vuelta.
Vingegaard loopt de haven van Glyngøre in. "De grootste industrie hier is vis." Zelf eet hij wel vis, maar geen schelpdieren. Daar is hij allergisch voor. Hij krijgt er last van z'n maag van.
Een meisje komt voorbijfietsen. Op haar bagagedrager zit nog het laatste restje van een gele ballon. Die heeft ze er vorig jaar op gedaan bij de dorpshuldiging van Vingegaard. Als een relikwie moet het nu voor altijd op haar fiets blijven zitten.
Door de lege straten komt de bibliotheekbus terug rijden naar de parkeerplek aan de rand van de haven. Als de bestuurder de motor uitzet, blijft alleen het geluid van de vogels over. Dit is waar Vingegaard zich thuis voelt, hij wil hier niet meer weg. "Ik vind het geweldig hier. Soms is er wat te doen, maar verder is het hier vooral rustig en stil."
Het lijkt een perfecte compensatie voor de hectiek die Vingegaard de komende maand weer zal beleven in de Tour de France.
