Nederlandse coureur 'VeeKay': 'Indy 500 is drie uur met gemiddeld 370 km/u'

Vol het gas intrappen en tweehonderd ronden achtereen vier keer linksaf. Het klinkt eenvoudig, maar de Indianapolis 500 is alles behalve een makkelijke opgave. In The Greatest Spectacle in Racing (zondagavond om 18.45 uur) ligt het gevaar altijd op de loer.

De 'Indy 500' is de belangrijkste wedstrijd van de IndyCar Series, de Amerikaanse tegenhanger van de Formule 1. De race op de Indianapolis Motor Speedway is onderdeel van de drie belangrijkste autoraces ter wereld, de zogenoemde Triple Crown. Naast Indianapolis behoren ook de Formule 1-race van Monaco en de 24 uur van Le Mans tot dat illustere rijtje.

"In de Verenigde Staten wordt de Indianapolis 500 in één adem genoemd met de Superbowl en de Kentucky Derby", zegt Rinus van Kalmthout, die in Amerika racet onder de naam van Rinus VeeKay. De 22-jarige Hoofddorper staat voor zijn vierde deelname.

"De race wordt maar één keer per jaar verreden en de winnaar verdient niet alleen een groot geldbedrag, maar krijgt ook eeuwige roem. Zijn gezicht wordt hier zelfs in de winnaarstrofee, die bijna anderhalve meter hoog is, verwerkt."

Elk team en elke coureur rijdt met hetzelfde chassis, alleen de motor verschilt. Chevrolet en Honda zijn de leveranciers. Op het oog ziet de race er dus simpel uit. Maar schijn bedriegt.

Stuurmanskunst

Tijdens de wedstrijd worden er snelheden van dik boven de 350 kilometer per uur gehaald. De auto's zijn speciaal afgesteld om dergelijke hoge snelheden te halen. Er zit weliswaar een voor- en achtervleugel op, maar verwacht geen downforce- en gripniveau's zoals in de Formule 1.

Als je downforce opwekt met vleugels, creëer je luchtweerstand, en dan ga je langzamer op het snelle ovale circuit. De vleugels halen dus niet veel uit. Mocht je de controle verliezen, eindig je nagenoeg altijd in de muur.

"Bovendien staat de auto zo afgesteld dat-ie uit zichzelf naar links wil kruipen, iets wat je op een straten- of wegcircuit natuurlijk wil voorkomen", voegt Van Kalmthout eraan toe. De uitdaging is dus groot.

"Het is een combinatie van stuurmanskunst en mentale kracht. Voor de buitenwereld lijkt het misschien vier keer naar links en twee keer lange tijd rechtuit, maar probeer het maar eens met een gemiddelde snelheid van 370 kilometer per uur, en dat drie uur lang. De helling van elk van de vier bochten is trouwens compleet anders, waardoor je continu aanpassingen aan de afstelling maakt. Al met al is het bepaald niet eenvoudig."

Schaken met gevechtsvliegtuigen

Verder zit de moeilijkheid hem in de details. "De Indy 500 is voor een coureur nooit saai. Je moet je vooral goed kunnen aanpassen. Kom je in 'verkeer' terecht? Zijn bepaalde tegenstanders erg langzaam waardoor je ze op een rondje zet? Is het strategisch slim om net die ene mijl per uur minder hard te rijden zodat je pas een rondje later naar binnen hoeft dan je tegenstanders?"

Coureurs hebben dus veel meer aan hun hoofd dan puur het racen zelf. "Ik heb een zeer gerespecteerd oud-coureur eens horen zeggen dat het rijden van de Indy 500 als schaken met gevechtsvliegtuigen is, elk foutje wordt genadeloos afgestraft."

Van Kalmthout begint de wedstrijd dankzij een sterke kwalificatie op de tweede startplek. "Om heel eerlijk te zijn baalde ik stiekem een beetje dat ik de eerste plaats op 0,004 seconden had misgelopen, maar tweede van de 33 is natuurlijk bepaald niet slecht. Het raceseizoen is tot dusver behoorlijk uitdagend gebleken en dus kunnen mijn teamleden van Ed Carpenter Racing deze opsteker goed gebruiken."

"Daarnaast hoef ik natuurlijk niet uit te leggen dat het behoorlijk veel inhaalmanoeuvres scheelt als je niet helemaal van achteraf hoeft te komen", lacht VeeKay die het de afgelopen jaren nogal eens tegenzat op de Indianapolis Motor Speedway.

Race kiest winnaar

Vorig jaar crashte hij in de 39ste ronde van de race. "In 2021 ben ik als achtste gefinisht, een prestatie waar ik met een gevoel van trots op terugkijk. Er zijn niet heel veel actieve coureurs die de Indy 500 bij de beste tien zijn gefinisht. In 2020 en 2022 hadden we inderdaad om verschillende redenen pech, waarbij de editie van 2022 wel veel pijn doet."

"We weten nog steeds niet wat ervoor zorgde dat mijn wagen in ronde 39 de grond raakte, terwijl er in alle voorgaande ronden niets aan de hand was", zegt Van Kalmthout over zijn zware ongeluk van vorig jaar.

Dit jaar wil Van Kalmthout weer een gooi doen naar de zege, maar hij weet hoe stevig de concurrentie is. "Iedereen die aan deze race deelneemt, wil winnen. Ik ook. Dat gezegd hebbende is dit een krankzinnig lastige race die, zoals men zegt, 'zijn eigen winnaar kiest'. Je moet zelf foutloos blijven en daarnaast ook nog een beetje geluk hebben. Pas dan kan je een gooi naar de zege doen."

Op welke auto we moeten letten? "Op die witte auto met de gouden neus en startnummer 21!"