Ricciardo likt zijn wonden met een lach en kijkt naar Alonso: 'Wil ook zo'n revival'
Met de kenmerkende brede grijns, stralend witte tanden en zijn bulderende lach is hij prominent aanwezig in de paddock, Down Under op circuit Albert Park. Voor het eerst dit jaar is Daniel Ricciardo aanwezig in het gastenverblijf van Max Verstappens team Red Bull Racing. Niet als teamgenoot, zelfs niet als invalkracht. Hij is weliswaar reserverijder, maar de 33-jarige Australiër wordt vooral ingezet als reclamezuil en marketingkanon.
Het oogt ietwat pijnlijk, maar Ricciardo is niet het type dat zich uit het veld laat slaan. "Ik vind het vooral cool om hier te zijn. Een raceweekend zonder stress is best lekker", zegt hij op het circuit in Melbourne. "Natuurlijk voelt het dubbel en komen hier allemaal gevoelens boven, maar ik geniet ook van dit leven. Ik heb meer tijd voor hobby's, vrienden en familie. Het is ook fijn om minder dagen in het vliegtuig stuk te slaan. Het voelt minder ongemakkelijk dan ik vreesde."
Jarenlang was Melbourne toneel van Ricciardo's thuisrace; nu staat hij langs de lijn en wil iedereen iets van hem. Een interview, een handtekening, een selfie of een praatje. Maar ook: teambesprekingen achter de schermen over de optimale afstelling van de auto. "Het is eigenlijk business as usual. Ik ben de hele dag bezig in de paddock. Mijn cockpit is ingeruild voor een stoel bij de pitmuur, maar de fans geven me een warm bad. Ze behandelen me nog steeds als een van de coureurs. Heel aangenaam."
Hij wil het niet graag toegeven, maar natuurlijk kriebelt het meteen als Ricciardo de RB19 van Max Verstappen en Sergio Pérez ziet. Zeker nu die wagen het hele veld overvleugelt. "Het is een opwindende auto, die alle verwachtingen van het team overtreft. Niemand had verwacht dat we zo zouden domineren. Natuurlijk wil ik meteen instappen en racen, maar ik voel geen frustratie."
Natuurlijk staat de achtvoudig grand prix-winnaar meteen klaar om in te vallen als er onverhoopt iets gebeurt met Verstappen of Pérez. "Hij heeft denk ik maar tien minuten nodig om er te staan", verzekert teamleider Christian Horner. "Ik zorg dat ik fit en klaar ben en als de kans zich aandient zal ik alles geven om het team te helpen", vult Ricciardo aan. "Het duiveltje in mij wil natuurlijk graag iets in de shakes van Max of Checo doen zodat ze even ziek worden, haha. Nee hoor. Just kidding!"
Deuk in vertrouwen
Waar ging het mis met Ricciardo? Wanneer raakte zijn carrière in verval? Daarvoor moeten we terug naar augustus 2018. Ricciardo was teamgenoot van Verstappen en kon zijn contract verlengen, maar maakte een verrassende overstap naar Renault. Toen de plannen van dat team veel grootser bleken dan de resultaten, verkaste hij in 2021 nogmaals naar een team met gouden bergen: McLaren.
Daar liep het faliekant mis. Ricciardo werd overklast door Lando Norris, er was geen klik met het team en de resultaten waren abominabel. Het team ontbond vorig jaar Ricciardo's contract en legde zijn jonge landgenoot Oscar Piastri vast. Ricciardo toucheerde weliswaar een imposante afkoopsom, maar stond wel met lege handen. Geen enkel team toonde serieuze interesse.
"Natuurlijk zit er een deuk in mijn zelfvertrouwen", geeft Ricciardo toe. "Dat voelde ik zelfs toen ik onlangs voor het eerst in de Red Bull-simulator stapte. Ik was een beetje nerveus, voelde de druk en hoopte dat ik nog goed genoeg was. Maar ik voelde me weer heel snel op mijn plek. Ik ben weer thuis."
Ricciardo zegt dat hij geen spijt heeft van zijn mislukte transfers. "Zo zit ik niet in elkaar. Alles gebeurt met een reden. Van foute beslissingen en tegenslagen leer je, groei je en word je sterker. Dat geldt ook voor de twee rotjaren bij McLaren."
'Maar wat als?'
Wat als hij destijds niet met - zoals teambaas Christian Horner het destijds verwoordde - de staart tussen de benen was gevlucht om het interne duel met Max Verstappen te ontlopen? Zou hij dan nu de trotse bezitter van een wereldtitel zijn? Waarschijnlijk niet. Ricciardo ging immers weg omdat hij merkte dat hij niet meer de gedroomde nummer één van Red Bull Racing was. "Ik merkte dat de verhoudingen in het team veranderden. Max was de toekomst. Dat was aan alles te merken."
De equipe had met de nog piepjonge Verstappen een nieuwe oogappel omarmd. Het team werd om de Nederlander heen gebouwd. De wil van de coureur, zijn vader Jos en zijn management werd wet. En Ricciardo had geen trek in de tweede viool. Voelde zich er als grand prix-winnaar ook te goed voor, maar boekte na zijn vertrek nog maar één grand prix-zege. Zijn F1-carrière ging uit als een nachtkaars, maar Ricciardo broedt nog op een return.
Rond de zomer gaat hij spijkers met koppen slaan over zijn autosporttoekomst. Opties zijn er legio. De coureur is zo geliefd dat teams in Nascar, IndyCar of endurance-races in de rij staan. Maar vooralsnog houdt 'Dannyric' de boot af en lijkt hij nog een keer alle pijlen te richten op een F1-stoeltje. "Ik wil niet meedoen om het meedoen. Vechten in de middenmoot of de achterhoede motiveert niet. Ik ben alleen geïnteresseerd in een snelle stoel en heb geen trek om weer op nul te beginnen."
"Ik heb weloverwogen besloten even afstand te nemen om mezelf op te laden. Daar sta ik nog steeds achter. Ik ben nog niet actief op zoek naar een cockpit. Mijn gevoel zegt wel dat ik volgend jaar wil terugkeren in de Formule 1. Er zijn allerlei factoren die meewegen, maar het voelt niet alsof ik nu al F1-pensionado ben. Ik ben nog hongerig. Het vuur is nog niet gedoofd."
De 41-jarige Aston Martin-coureur Fernando Alonso is Ricciardo's voorbeeld. "Het is geweldig dat hij twee keer op rij een podiumplek pakt. Ik geniet van de wederopstanding van de oude man. Hij is acht jaar ouder. Ik wil ook zo'n revival."
