Dankzij geintje Wüst is Roest nu nog beter: 'Ze vond me zo'n leuke jongen, zei ze'
Ergens op het hoofdkantoor van de Reggeborgh Groep, een investeringsmaatschappij uit Rijssen, hangt een bierviltje met daarop de handtekening van een schaatskampioen.
Eigenaars Gerita en Inge Wessels mogen met een geschat vermogen van 3,8 miljard euro dan alles hebben wat hun hartje begeert, weinig is voor hen zo mooi als die onderzetter met de vluchtige krabbel van Patrick Roest.
Op de late avond van zondag 13 maart 2022 kon de boerenzoon uit Lekkerkerk niet bevroeden hoe zijn toekomst er enkele weken later uit zou zien, toen Ireen Wüst in het Heerenveense schaatscafé It Houtsje naast hem kwam staan.
Gewapend met een bierviltje in de ene hand en een pen in de andere vroeg de schaatskampioene van Reggeborgh - op de dag dat ze afscheid nam van het schaatsen - of ze een handtekening van hem mocht.
"Ze vond me zo'n leuke jongen, zei ze", haalde de 27-jarige Roest zondag dat moment aan de Oude Koemarkt van Heerenveen in de herinnering. Tussen twee biertjes door zette hij zijn krabbel. Met het viltje in de hand ging hij op de foto met Wüst en haar ploeggenoot Kjeld Nuis.
Een geintje, dacht Roest op dat moment nog. De suggestie van Wüst en Nuis dat hij zojuist officieel een contract met Reggeborgh had ondertekend, lachte hij weg.
Kruispunt
Aan de andere kant zette het hem ook aan het denken, nu zijn contract met Jumbo-Visma afliep en hij voor zijn gevoel op een kruispunt van zijn carrière was aanbeland.
"Ik wist op dat moment echt niet wat te doen. Na zeven jaar met Jac Orie te hebben gewerkt en te zijn uitgegroeid tot schaatser van het niveau waar ik nu op zit, was het lastig om iets anders te gaan doen. Diep in mijn hart wist ik op dat moment alleen wel dat ik toe was aan iets nieuws."
Bekijk hieronder een reportage met Patrick Roest voorafgaand aan het seizoen, onder meer over zijn overstap van Jumbo-Visma naar Reggeborgh:
Zonder geluk vaart niemand wel, ook een schaatser van de statuur van Roest niet. Achter het gebbetje van Wüst en Nuis bleek meer schuil te gaan dan Roest op dat moment kon bevroeden.
"Achteraf gezien had ik heel veel mazzel dat Reggeborgh op dat moment de ambitie had om een allroundploeg te beginnen. En mij het vertrouwen gaf om daar invulling aan te geven."
Driemaal de hoogste trede
De rest is zondag, op de dag af 33 weken na die avond in It Houtsje, inmiddels al geschiedenis. Roest mocht op de drie dagen dat in Thialf de wereldbekertickets werden vergeven driemaal de hoogste trede van het virtuele ereschavot betreden.
Zijn zege op de 5.000 meter (in 6.11,71) kwam naar eigen zeggen tot stand in zijn minste race van het toernooi. De overwinning op de 1.500 meter (in 1.44,62) noemde hij de meest verrassende.
Bekijk hieronder de samenvattingen van Roests overwinningen van afgelopen weekeinde:
Op de metrische mijl liet hij zaterdag de achtste zege uit zijn loopbaan registreren. Driemaal was hij de snelste op de NK allround, twee keer bij een kwalificatiewedstrijd en eenmaal op zowel de EK als WK allround.
In de wereldbekers, te midden van erkende 'milers', kwam hij nog nooit tot een overwinning. Tijdens de Winterspelen van 2018 in Pyeongchang was hij goed voor zilver, vier jaar later was hij er in Peking op de 1.500 meter niet eens bij.
Snelste ronde op tien kilometer
De triomf op de tien kilometer, die hij zondag afraffelde in 12.52,22, was er eentje die de statistiekboeken in ging. De wijze waarop die victorie in het rechtstreekse duel met Jorrit Bergsma tot stand kwam, was er eentje die nijvere schaatsstatistici deed watertanden.
Nooit eerder werd op de 10.000 meter een snellere rondetijd geklokt dan de 27,93 die Roest op het scorebord van Thialf zette. Hij lost daarmee zijn voormalige ploeggenoot Sven Kramer af, die tijdens de EK allround van 2008 in het Russische Kolomna een voorlaatste ronde van 27,95 liet noteren. Opmerkelijk ander weetje: van de vijf snelste rondes op de tien kilometer ooit gereden, staan er vier op naam van Roest.
Het ging Roest te ver om meteen maar de conclusie te trekken dat dit toernooi het bewijs was dat hij bij zijn nieuwe werkgever is opgebloeid.
Maar dat hij bij Reggeborgh onderdeel is van een ploeg met slechts vier allrounders en zodoende van zijn trainer Robin Derks meer persoonlijke aandacht krijgt dan onder Orie het geval was, heeft ontegenzeggelijk bijgedragen aan zijn welbevinden.
Praten, uitleggen, vragen stellen
"Het was niet zo dat de afstand tot Orie te groot was geworden. Het probleem was wel dat de ploeg enorm groot was geworden. En dan kan een coach natuurlijk niet iedereen persoonlijke aandacht geven."
Onder Derks wordt dagelijks gewerkt volgens het overlegmodel. "We praten werkelijk over alles. Als we een training beginnen, gaat dat gepaard met een uitleg. Dan vraagt hij twee dingen: of ik het goed vind dat we het zo doen en hoe we dat vroeger onder Orie deden."
"Het is niet zo dat ik nu anders tegen schaatsen aankijk, of zo. Het is alleen wel lekker om zo 'close' te zijn met je trainer. We hebben veel vertrouwen in elkaar."
Die vertrouwensband met zijn nieuwe coach liet onverlet dat de overgang op sommige momenten spannend was. Roest kon het niet ontkennen. Vooral in de zomermaanden kende hij periodes van twijfel, toen hij zich op enig moment niet helemaal top voelde. Lachend: "Dan komt de winter ineens wel heel erg snel dichterbij, kan ik je verzekeren."
Geen leedvermaak
Met de drie overwinningen kwam dit weekeinde een einde aan die onzekerheid. Nee, zo bezwoer hij, van leedvermaak aan het adres van zijn oude ploeg was geen sprake. En een mentaal tikje wilde hij het evenmin noemen.
Wat telde, zei Roest, was het uiteindelijke gevoel dat hij aan het voorafje van deze schaatsjaargang overhield. "Het is lekker om zo een seizoen te beginnen. Maar het is nog lekkerder om te concluderen dat je misschien wel beter bent dan andere jaren."
