De wonderlijke comeback van hockeyster Dicke: 'Ben nog niet waar ik kan zijn'
Omdat ze altijd streeft naar perfectie, is Pien Dicke eigenlijk nooit tevreden. Maar harde levenslessen hebben haar het laatste jaar ook leren relativeren, in een periode waarin ze er serieus rekening mee moest houden dat ze nooit meer kon hockeyen.
"Wat is mijn leven dan eigenlijk nog?", vroeg de aanvalster van SCHC zich hardop af.
De 23-jarige Dicke mag haar zegeningen tellen, dat ze weer mag hopen dat ze nog sterker terugkomt. Zoals wel vaker in haar carrière gebeurde, toen ze als kind bijvoorbeeld van de dokter te horen had gekregen dat ze vanwege jeugdreuma topsport beter uit haar hoofd kon zetten.
Ze speelde zelfs een afscheidswedstrijd. Maar omdat de pijn ook daarna niet verdween, ging ze toch weer hockeyen.
Wie Dicke een beetje kent, weet dat ze niet kan stilzitten. Toen een chronische voetblessure haar een jaar geleden buitensloot van het hockey, vond ze afleiding in twee universitaire studies.
"Eigenlijk wisten ze niet supergoed wat er aan de hand was en hoe dan verder", vertelt ze over de pijn die ze al die tijd had verbeten. "Ik heb gewoon door gehockeyd, omdat dat toentertijd ook gewoon kon."
De arts heeft toen ook aangegeven: joh, Pien, ik weet niet of het echt nog zo gaat zijn dat je nog gaat hockeyen op het niveau waarop je dat ooit hebt gedaan.
Dicke speelde en won met Nederland het EK in 2021, wat haar achteraf duur kwam te staan. Haar blessure verergerde. En doordat ze daardoor haar topvorm niet kon tonen, viel ze ook nog eens af voor de olympische selectie.
"Ik heb niet naar de Olympische Spelen gekeken", zegt Dicke. "Dat was echt te pijnlijk."
Zonder Dicke won Oranje goud. En daarna ging ook de competitie in Nederland van start zonder haar inbreng. Acht weken lang zat ze met haar linkerbeen in het gips; eenzamer had ze zich bijna nooit eerder gevoeld. Ze bleef weliswaar nauw betrokken bij haar team, maar hoorde er voor haar gevoel toch niet helemaal meer bij.
"Achteraf bleek dat er heel veel kapot was in mijn voet, waarna ik dus heel lang moest revalideren", blikt Dicke terug. "De arts heeft toen ook aangegeven: joh, Pien, ik weet niet of het echt nog zo gaat zijn dat je nog gaat hockeyen op het niveau waarop je dat ooit hebt gedaan. Die maand was voor mij echt vreselijk."
Na veertien maanden terug
De revalidatie verliep moeizaam en haar beoogde rentree werd door een tweede operatie flink uitgesteld. Uiteindelijk keerde ze in juli terug op het trainingsveld en speelde ze veertien maanden na de gewonnen EK-finale weer een officiële wedstrijd, met SCHC.
Ze heeft haar leventje weer terug. En ze kan weer van de sport genieten, omdat ze de laatste maanden grote stappen maakt tijdens haar comeback.
Net als haar ploeggenoten Yibbi Jansen en Ginella Zerbo heeft ze dit seizoen al acht goals op haar naam staan en maakt ze deel uit van het drietal dat dit seizoen de hegemonie van het teruggevallen Den Bosch hoopt te doorbreken. "Ik vind het alleen maar leuk", lacht ze als die ongekende productiviteit ter sprake komt.
Pien Dicke behoort met Yibbi Jansen en Ginella Zerbo tot de blikvangers bij SCHC:
En natuurlijk is het een extra stimulans dat bondscoach Paul van Ass haar nu al in de trainingsgroep van Oranje heeft opgenomen. Zo kan ze de lat weer wat hoger leggen, maar dit keer zeker niet zonder van het moment te genieten. "Dat moment van: je bent er weer bij."
Dicke zou zichzelf niet zijn als ze alleen daar al genoegen mee zou nemen.
"Ik vind dat ik nog niet ben waar ik kan zijn", klinkt het strijdbaar. "En ik weet tegelijkertijd ook dat het niet realistisch is en dat het met kleine stapjes moet komen. Maar ik ben zeker op de weg terug."
