In de auto met ex-Ajacied Eiting naar Volendam: 'Wil hier automatisch rechtsaf'
"Goedemorgen! Vroeg hè?"
Het is woensdagochtend 7.45 uur als Carel Eiting zijn huis in Amstelveen verlaat. Het is tijd voor zijn dagelijkse rit naar FC Volendam, samen met chauffeur, vriend én Volendam-scout Liam Born. En wij mogen met hen meerijden. "Ik ben graag op tijd, dan kan ik op de club nog rustig een koffietje doen."
"Zie je 'm?", klinkt het even later. Rechts in de verte doemt de Johan Cruijff Arena op. Bekend terrein voor de 24-jarige Amsterdammer, die zo'n veertien seizoenen in de jeugdopleiding en later in het eerste elftal van Ajax speelde.
"Vijf, zes jaar lang nam ik deze afslag. Vanaf het moment dat ik mijn rijbewijs had. Tijdens mijn eerste ritjes naar Volendam sloeg ik haast automatisch rechtsaf. Toen ik daarover nadacht - dat ik nu naar links ga - besefte ik plots hoe lang ik eigenlijk wel niet rechts ben gegaan."
Eiting was jarenlang een van de veelbelovende middenvelders van zijn lichting op de Toekomst. Jaren later dreunt hij de namen zo op. "Deyovaisio Zeefuik (Hertha BSC, red.), Javairô Dilrosun (Feyenoord), Dani de Wit (AZ), Jeffrey de Lange (Go Ahead Eagles)."
Hij vervolgt: "Zian Flemming (Milwall), Kaj Sierhuis (Stade Reims), Ramiz Zerrouki (FC Twente), Timothy Fosu-Mensah (Bayer Leverkusen), Mees de Wit (AZ). Stuk voor stuk spelend bij mooie clubs", constateert Eiting over de jongens met wie hij bij Ajax op is gegroeid.
Meerdere wegen leiden naar Rome
"Ik denk toch dat het een bepaalde mentaliteit is die je bij Ajax leert, los van het feit dat het niveau van opleiden hoog is. Iedereen heeft doorzettingsvermogen. Ik maakte zes jaar terug mijn debuut bij Ajax, anderen spelen nu voor het eerst in de eredivisie."
"Neem Fosu-Mensah en Dilrosun. Zij gingen al vroeg naar het buitenland. Iedereen bewandelt zijn eigen pad, maar je ziet nu wel dat heel veel wegen uiteindelijk leiden naar een mooie bestemming", beredeneert Eiting, terwijl we op de A10 rijden.
Zijn eigen pad leek jarenlang in Amsterdam geplaveid te zijn met een mooie toekomst. Het seizoen 2018/2019 - wat later de boeken in zou gaan als hét succesjaar met het behalen van de landstitel, de beker en de halve finale van de Champions League - leek zijn jaar te worden.
Net geen doorbraak
Eiting kreeg toentertijd op het middenveld veelal de voorkeur boven Donny van de Beek. Juist toen hij echt leek door te breken, raakte hij geblesseerd. Had er met wat geluk meer ingezeten bij Ajax?
"Dan denk je in een soort Utopia-wereld", reageert hij nuchter. "Er gebeurt wat er gebeurt. Dus ik denk niet van: had ik nu maar dit of dat gedaan. Ik ben blij met wat er is gebeurd en ben nog lang niet klaar met mijn carrière."
Ajax verhuurde 'm in 2020 aan Huddersfield Town, maar ook daar lukte het Eiting niet om een belangrijke speler te worden. Weer waren er blessures. Daarna werd hij verkocht aan Genk, maar ook in België draaide hij geen topseizoen. Trainer Wim Jonk, die hij nog kende van Ajax, haalde hem naar Volendam.
Ideaalbeeld niet reëel in voetballerij
En dus is Eiting na twee buitenlandse avonturen en ontelbaar veel levenslessen alweer terug in de eredivisie. "Vroeger had ik een bepaald idee bij mijn loopbaan, maar dat laat je op een gegeven moment los. Nu is het gewoon spelen; het team en de club helpen en daarna wel zien wat er komt."
"Je kunt een ideaalbeeld hebben van: ik wil eerst drie jaar hier spelen en dan vier jaar daar. Maar in de carrière van bijna iedere voetballer gebeuren dingen die je niet kunt verwachten. Mooi of minder mooi. Dus ik heb ook geen idee wat er ooit nog op mijn pad komt. Ik heb geleerd dat je niet kunt plannen."
Via Broek in Waterland en Monnickendam rijden we Volendam in. Achter het ziekenhuis zijn de lampen van het Kras Stadion al zichtbaar. Daar waar het zaterdagmiddag tegen Ajax moet gebeuren. "Jazeker, maar dat zeggen we elke week, hoor", lacht Eiting, die met Volendam gedeeld laatste staat.
Het is stil rondom het stadion. We zijn ruim op tijd en van de andere selectiespelers is nog geen spoor te bekennen. "Ik ben vaak een van de eersten." Alleen Volendammer Robert Mühren zit al binnen en begroet ons vanachter het glas met een grote grijns. Pas later komt Jonk aangereden. Dan zit Eiting allang aan de koffie.
