US Open-sensatie Tiafoe is pijn van grappen over arme jeugd voorgoed te boven
Zijn grote teen steekt uit zijn kapotte schoen. En de rijkeluiskindjes hebben ook al snel door dat hij elke dag in hetzelfde T-shirt loopt. Het zoontje van de conciërge op het Junior Tennis Champions Centre is het mikpunt van spot. Dat kleine mannetje heeft zelfs niet eens fatsoenlijke sportkleding als hij tegen een balletje slaat.
"Die grappen van toen deden echt pijn. Ze gaven je ergens ook het gevoel dat je niet uit hetzelfde hout gesneden was", blikt Frances Tiafoe daar nu op terug.
Tiafoe (24) is inmiddels een beer van een gozer en een meer dan gerespecteerd tennisprof. Als zoon van immigranten uit Sierra Leone schrijft hij meer dan alleen zijn eigen sprookje met een halvefinaleplaats op de US Open. Hij is de toekomst van het Amerikaanse tennis geworden, dat jongetje dat nooit gezien werd.
Het heeft zo moeten zijn
Hij gelooft in zijn lot. Tiafoe is nooit op tennis gegaan, het tennis heeft voor hem gekozen.
"Het leven dat ik vroeger leidde was eigenlijk een zegen, met alle worstelingen die ik in mijn jeugdjaren had. Het heeft allemaal zo moeten zijn", is hij stellig. "Als ik alle kansen had gehad die alle andere kinderen op de tennisacademie hadden, zou ik dan net zo gedreven zijn? En zou ik er net zoveel om geven als nu?"
Tiafoe wil de beste van de wereld worden. En hij is nu al bijna de beste van de Verenigde Staten.
Het Amerikaanse tennis heeft eindelijk weer een nieuwe held, na alle magere jaren. Van de actieve generatie haalden alleen Jack Sock en John Isner ooit de toptien. Sock viel echter ver terug door zware blessures en het servicekanon Isner (37) begint aardig op leeftijd te raken. De hoogstgeplaatste Taylor Fritz sloeg een modderfiguur dit toernooi.
Chauvinisme
Het bereiken van de mondiale toptwintig is een nieuwe mijlpaal voor Tiafoe, maar het chauvinisme op de rumoerige tribunes van Flushing Meadows verraadt dat er meer inzit. De Grote Drie zijn al uitgeschakeld of doen niet mee, net als vele andere toppers. Aanstaand opponent Carlos Alcaraz is na twee slopende vijfsetters ook niet okselfris meer.
"Ik vind het heerlijk om de wereld te laten zien wat ik kan", zegt de nieuwe publiekslieveling Tiafoe. "Ik wil gewoon naar buiten de baan op gaan en proberen de mensen op de tribunes te geven wat ze willen. En dat ben ik die een overwinning boekt."
Het werd hem niet in de schoot geworpen. Het talent kwam wel bovendrijven in zijn jeugdjaren, toen hij de nationale kampioenschappen won. Maar aan zijn de mentaliteit om ook op het hoogste niveau te kunnen slagen, moest nog wel flink wat worden geschaafd.
Volgens zijn coach en oud-tennisprof Wayne Ferreira heeft het leren leven in coronatijd zijn pupil goed gedaan. Er werd veel zelfdiscipline gevraagd en de afleidingen waren beperkt. "Structuur was wat hij nodig had. We deden dingen die lang en saai waren om Frances zich beter te leren focussen."
Slapen in de berging
Als kind kreeg Tiafoe de rust en regelmaat niet van huis uit mee. Hij werd opgevoed met alle liefde. Maar om aan voldoende geld te komen maakten zijn ouders extreem lange werkdagen.
Zijn vader sliep daarom in de berging van de tennisschool op een van de massagetafels. Op de andere lagen Tiafoe en zijn tweelingbroer een paar nachten in de week. Ze leerden zich niets aan te trekken van alle rijkdom van de kinderen die dagelijks in peperdure auto's naar het complex in de buitenwijk van Washington D.C. werden gebracht.
De belangrijkste levensles deed Tiafoe echter op bij een bezoek aan Sierra Leone, het land van zijn ouders. Daar zag hij kinderen samen oprecht plezier maken. En niemand die zich tekortgedaan voelde als inwoner van een land dat door een burgeroorlog zwaar getroffen was. Ze maakten er het beste van.
Als Amerikaans staatsburger voelde Tiafoe zich ineens bevoorrecht, ook hij bekijkt alles volgens Ferreira vanuit het positieve.
"Nu ik hem goed heb leren kennen, kan ik zeggen wat voor een geweldige jongen Tiafoe is. Hij is ook heel erg grappig en dat maakt de samenwerking met hem echt leuk", ervaart de coach. "Die persoonlijkheid wil je hem ook niet afnemen. Maar soms is dat karakter wel moeilijk om te zetten in focus en intensiteit. Het heeft zijn voor- en nadelen."
Geleidelijk naar de top
Tiafoe kan volgens ingewijden nog veel beter dan hij nu laat zien, maar Ferreira kiest voor een geleidelijke weg. Toch maakte hij al diepe indruk met zijn zege op Rafael Nadal in de achtste finales. "Ik speelde ongelooflijk tennis", was Tiafoe na afloop ook zelf een beetje verrast. "Ik weet niet zo goed wat er zojuist is gebeurd."
Bekijk hieronder de zege van Frances Tiafoe op Rafael Nadal:
Dankzij een soeverein optreden tegen Andrej Roeblev is Tiafoe de eerste Amerikaanse tennisser in de halve finale van de US Open sinds zestien jaar. En zelfs de eerste zwarte Amerikaanse man sinds Arthur Ashe in 1972.
Alles lijkt zo mooi samen te komen voor Tiafoe, in het stadion dat naar de legendarische Ashe is vernoemd. Juist nu alle ogen op hem gericht zijn, kan hij ook zijn belangrijkste boodschap met zijn achterban delen: meer zwarte kinderen inspireren om te gaan tennissen.
Del Potro als idool
Overigens is niet Ashe, maar Juan Martin del Potro het grote idool van Tiafoe. Omdat hem het als eerste lukte na een jarenlange hegemonie van Roger Federer de praktisch ongenaakbare Zwitser in de finale van de US Open te verslaan. "Hij was die man die ik wilde worden."
Dat was in de periode dat Tiafoe als prille tiener besloot om proftennisser te worden. Onvoorwaardelijk gesteund door coach Misha Koeznetsov, die bij toernooien zelfs de entreegelden voor het tennistalent ophoestte. "Hij had echt alles voor me over in die jaren."
Tiafoe komt van heel ver, maar kan volgens Ferreira beter naar de toekomst kijken. "Ik zeg altijd tegen hem: als je een rolmodel wil zijn, moet je blijven winnen."
